Κυριακή 28 Ιουλίου 2019

Rome: The Perfect Beauty


Με θολωμένο μάτι από την κουφόβραση η ασιάτισσα κυρία βγαίνει από τον καθεδρικό ναό για να δει τι συμβαίνει. Στέκεται με αυτάρεσκο ύφος κάτω από μια συστάδα από απειλητικά, φευγαλέα σύννεφα και με τα χέρια της υποδεικνύει στους συνοδοιπόρους της κάποια πιθανή διαδρομή. Φαίνεται ανήσυχη. Στο κρυφό ξέφωτο που διανοίγεται στο βάθος , οι φόβοι της για το ξέσπασμα κάποιας ξαφνικής καταιγίδας παύουν να θεωρούνται ενδεχόμενοι. Γρήγορα ο ουρανός θα καθαρίσει και η ηρεμία θα αποκατασταθεί. «Σκαρφαλωμένος» ψηλά, έχοντας ανεβεί μια πέτρινη σκάλα με εκατοντάδες σκαλοπάτια, διαπιστώνω ότι κάτω από αυτό το προσωρινά δραματικό σκηνικό λαμβάνει χώρα ένας μαραθώνιος αυτοματισμού και συνήθειας. Χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, σ εκείνους που βρίσκονται κάπου ψηλά και σ εκείνους που στέκονται χαμηλά, οι επισκέπτες της πόλης, φωτογραφίζουν οι μεν του δε. Σα να ψάχνει ο καθένας χωριστά, σε κάποια παράλληλη οπτική μέσα στο πλήθος, να συναντήσει  μια άλλη εκδοχή του εαυτό του .

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019

ITALY

 Στην πραγματικότητα,  η λιμνοθάλασσα της Βενετίας είναι ένα ξέχειλο κουβάρι  ενός θαλάσσιου οικοσυστήματος, οι κάτοικοι του οποίου έχουν τα νεύρα τους 364 ημέρες το χρόνο . Καθώς απομακρύνεται από την ανοιχτή θάλασσα, χωρίζεται σε απανωτά κανάλια, σχηματίζοντας ένα πλέγμα από υδατόδρομους τόσο μπερδεμένο που κανένας ταξιδιώτης δεν έχει καταφέρει  να ανακαλύψει. Δεν είναι δύσκολο να χαθείς σ αυτή την υδάτινη πολιτεία. Αν σου συμβεί, όμως, και θέλεις οπωσδήποτε να βρεθείς στην πλατεία του Αγίου Μάρκου,  είναι προτιμότερο να πάρεις στο κατόπι κάποιον ασιάτη παρά να αποτανθείς σε κάποιον γηγενή.  Γιατί, οι κάτοικοι της Βενετίας έχουν οριστικά καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μια καλή και ήσυχη ζωή είναι για εκείνους ένα άπιαστο προνόμιο που δεν μπορούν να εξαγοράσουν όλα τα χρήματα του κόσμου. Έτσι, καμουφλαρισμένοι και αθέατοι γίνονται συχνά  οι αριστοτέχνες της διακριτικής αγένειας.  Πώς να τους δώσεις άδικο όμως, όταν γνωρίζουν ότι ετούτος  ο νωθρός λαβύρινθος της πόλης τους θα είναι έτσι  πνιγμένος ολόκληρο το χρόνο από τουρίστες και νερά  που υπό μία έννοια θα κυριαρχούν για πάντα στη ζωή τους.

CITY OF MILAN

POMPEII

VATICAN

ROME

VERONA

BURANO ISLAND

FLORENCE

VENICE


Κυριακή 21 Ιουλίου 2019

Italy 2019

Είναι αλήθεια ότι μερικές φορές οι φωτογραφίες σου γίνονται οπτικά στατικές. Είναι η φύση του μέσου. Ενώ μπροστά σου βρίσκεται κάτι πολύ όμορφο ή μεγαλοπρεπές κι εσύ έχεις βρει τη σωστή γωνία για να τραβήξεις τις λήψεις σου, καταλαβαίνεις ότι η φωτογραφική μηχανή και η εικόνα  δεν επικοινωνούν καλά μεταξύ τους. Τότε αποφασίζεις να εγκαταλείψεις σε μιαν άκρη την κάμερα σου και να ξαναρχίσεις να ζεις. Με λιγότερη εσωτερική αντιπαράθεση  από το συνηθισμένο, αλλά, διατηρώντας  έναν τεράστιο ενθουσιασμό για την έκσταση του «να είσαι ζωντανός και αφοσιωμένος στη στιγμή».



Παρασκευή 12 Ιουλίου 2019

Αντιμέτωποι με το κλιματικό παράδοξο στην πιο κρίσιμη μάχη της γενιάς μας


Photo:Getty Images/iStockphoto


 Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι  εδώ και περίπου 4,5 δισεκατομμύρια  χρόνια οι νόμοι που διέπουν τη λειτουργία της φύσης,  διατηρώντας όλα τα επιμέρους κομμάτια της σε μια διαρκή και άγρυπνη διαδικασία εξισορρόπησης ,  είναι αυτοί που τελικά  φροντίζουν ώστε η προστασία των ειδών  απέναντι στη ίδια τη δυναμική της να θεωρείται δεδομένη. Τα ζώα,  τα φυτά, τα έντομα, τα δάση, οι παγετώνες, η ατμόσφαιρα, το οξυγόνο, ο ελεύθερος χώρος, είναι κομμάτια της ίδιας αυτής ενότητας που παίζουν  ρόλο καταλυτικό και αποτρεπτικό, προκειμένου,  η τρομακτική αυτή δύναμη, προσπαθώντας να καταπνίξει κάθε απόπειρα αμφισβήτησής της , να μη γίνεται τόσο αποκρουστικά ανεξέλεγκτη.

   Αν σκεφθεί κανείς ότι οι πρώτοι άνθρωποι με σύγχρονη ανατομία έζησαν στην Αφρική πριν από 200.000 χρόνια, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η συστηματική υποτίμηση των φυσικών νόμων  δεν μπορεί παρά να κρύβει κάποιου είδους εγγενούς σκοπιμότητας. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία, η σπουδαιοφάνεια και ο αυτοθαυμασμός του είδους για τα επιτεύγματα και τις πνευματικές του δυνατότητες, κι ο αδυσώπητος δρόμος της αδράνειας που σε εμποδίζει να αλλάξεις ρότα ακόμα κι αν πραγματικά το επιθυμείς, οδηγεί με ακρίβεια στη θόλωση, την τυφλότητα και τη σύγχυση και τελικά στη διατάραξη της εσωτερικής μας ισορροπίας πριν από τη διατάραξης της ισορροπίας με το φυσικό περιβάλλον. 

  Ακόμα, όμως και ο πλέον ανεκδιήγητος αρνητής της κλιματικής αλλαγής, έχοντας πια βάλει τα δάχτυλά του πάνω στις πληγωμένες παλάμες των καιρών,  δυσκολεύεται σήμερα  να εξηγήσει την άρνησή του, ασχέτως αν δεν μπορεί να την αντικαταστήσει  με μια πιο λογικοφανή θεωρία. Αλλά νά ταν μήπως ο μόνος; Τί κάνουν άραγε οι δημοκρατικές αριστερές πολιτικές δυνάμεις της χώρας  πέρα από το  να χειραγωγούν το πράσινο κίνημα προς άγρα ψήφων; Τί κάνει η Δεξιά, όταν θυμάται την περιβαλλοντική διαταραχή αμέσως μόλις έρθει στην εξουσία; Ποιες είναι οι θέσεις του κεντρώου χώρου για το περιβάλλον, όταν δεν ασχολείται με σπουδαιότερα ζητήματα από τα χαμένα του στελέχη;  έχετε μήπως ακούσει κανένα στέλεχος του ΚΚΕ  να χρησιμοποιεί την έννοια κλιματική αλλαγή; Εγώ όχι...κι ας είναι πρόβλημα που αφορά στους φτωχούς και αδύναμους του κόσμου   και  σαφώς άλλης τάξεως ζήτημα, πιο σημαντικό, πιο καθοριστικό, πιο εμβληματικό,  από εκείνο για παράδειγμα  της κατάργησης του ασύλου, για το οποίο προετοιμάζονται πυρετωδώς ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής περιόδου. 

  Είναι όμως τέτοια η  σφοδρότητα και η ένταση των φαινομένων, τα οποία ουδέποτε  στην ιστορία του πλανήτη είχαν φυσικά σταματήσει να εκδηλώνονται, που καθιστά την πραγματικότητα αυταπόδεικτη και την προσαρμογή μας αναγκαστική και τη "συνεννόηση"  με τη φύση στη δική της γλώσσα , δηλαδή τους παραβιασμένους φυσικούς νόμους, κατεπείγουσα, διαφορετικά δε θα καταφέρουμε ποτέ να αποδράσουμε από την παθητική και σχεδόν μοιρολατρική αποδοχή της κατάστασης στην οποία σταδιακά οδηγούμαστε. 

 Και αν τα «ναι μεν αλλά» των μεγάλων ρυπαντών του πλανήτη, που είναι κι αυτά μια παράλληλη νέα φυσική πραγματικότητα, δεν  μπορούν να αποτελούν άλλοθι για αδράνεια των υπολοίπων, μιας και το κυνήγι του πλούτου και της εξουσίας που προκαθορίζουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τη στάση τους , απέναντι στην κλιματική αλλαγή, δηλαδή η καταστροφή του πλανήτη είναι στοιχείο της ίδιας τους φύσης κι αναπόσπαστο τμήμα της επιτυχίας τους, η συμμαχία των προθύμων πρέπει να συνεχίσει να διευρύνεται και να αφοσιώνεται όλο και πιο αποφασιστικά πάνω στο στόχο της ανάσχεσης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και της διάχυσης του πνεύματος αυτής της αποστολής στην κοινωνία. 

Μ αυτά και μ αυτά,  ολόκληρος ο κόσμος συνεχίζει  σχεδόν υπνωτιστικά να κινείται πάνω στις ράγες που οδηγούν στην υποτιθέμενη βελτίωση των καταναλωτικών του δυνατοτήτων. Έτσι, οι άνθρωποι, ξοδεύοντας αφειδώς τους φυσικούς πόρους είτε για να επιβιώνουν  είτε απλώς για να νοιώθουν καλύτερα, μαθαίνουν απλώς να ζουν και να ξοδεύουν για τη χαρά του ξοδέματος κάνοντας  τη φύση λιγότερη και τους πλούσιους πλουσιότερους.  Την ίδια στιγμή που κάθε  προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων και ενέργειας αντίκειται στο σύγχρονο  life style, ο σημερινός άνθρωπος καταφέρνει καίρια πλήγματα εναντίον του ίδιου του εαυτού του, τραυματίζοντας με όποιο τρόπο μπορεί τη σχέση του με  τις ασφαλιστικές δικλίδες που η ίδια η φύση του διαθέτει ώστε να παραμείνει η ζωή του βιώσιμη και ασφαλής.

Οπότε, ναι,  κάθε απόπειρα αντιστροφής της δυσοίωνης αυτής κατάστασης μοιάζει μεν κάπως παράδοξη , προσδίδοντας ,όμως στην απειροελάχιστη συνεισφορά του καθενός κάτι από την αιώνια αίγλη ενός χαμένου αγώνα,  που έτσι κι αλλιώς  είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε, εάν σκοπεύουμε να γεμίσουμε με κάποιο νόημα τη ζωή μας. 

Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

Στο σπίτι μου κατέληξε του «Game of Thrones” ο δράκος


Σε βρήκα σε κωλάδικο και σού βαλα στεφάνι
σε ένα στριπτιτζάδικο «για μάνα» είπα, «κάνει»
τύπος πως θα σαι υπογραμμός από εδώ και πέρα
μου είπες και σου έγραψα το σπίτι μου μια μέρα

το βρήκα στο διαδίκτυο σε μάντρα αυτοκινήτων
η φούσκα μόλις έσκασε κι εδώ των ακινήτων
ο έμπορος μου έταξε με τη μεγάλη μύτη
πως με αυτό θα γύριζα μια μέρα τον πλανήτη

στο σπίτι μου κατέληξε του Game of Thrones ο δράκος
με έπεισε ο Βελόπουλος και ο Μιχαλολιάκος

μου είπες πως αν έριχνα το μέλι στα μαλλιά μου
νεότερος θα έδειχνα και θα φευγε η κοιλιά μου
πάνω στη διαχωριστική προδότη-πατριώτη
σε γνώρισα και έγινες η αγάπη μου η πρώτη

μου είπες πως τα δάκρυα του αγίου εκεί φυλάνε
κι όταν τα βλέπουν οι πιστοί δάκρυα χαράς κυλάνε
μου είπες για μια επιστολή που αγόρασες μια Τρίτη
και είχε στείλει ο Χριστός σε κάποια Νεφερτίτη

στο σπίτι μου κατέληξε του Game of Thrones ο δράκος
με έπεισε ο Βελόπουλος και ο Μιχαλολιάκος