Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2019

Πως είναι ν αγαπάς χωρίς να ζεις

Σαν να σε προσπέρασε  ο θάνατος
ή σαν να  του  κλεισες μάτι  εσύ
ό,τι και να κάνεις  είναι ακάματος
ο ίσκιος του που σε παρηγορεί

Βλέποντας ξοπίσω στραβολαίμιασες
Στο αιώρημα σκιάς ακιδωτής
Έπιασες τα όριά σου κι ένιωσες
Πως είναι ν αγαπάς χωρίς να ζεις

τις αποβάθρες της ματιάς σου προσπερνώ
με μια κουβέντα αναγνώρισης στα χείλη
με τις απόκοσμές σου πόζες ξενυχτώ
ούτε εραστές, ούτε εχθροί, ούτε και φίλοι

Μες στα κρυφά σεντούκια των Παρασκευών
Που θα ανοίξω
Θέλω να λείψω μια στιγμή
Απ το παρόν
Χωρίς να εγκαταλείψω

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2019

Ό,τι διατάξει ο πατέρας, ό,τι ζητήσει η μητέρα, ό,τι θελήσει ο θεός

Δυο ξεχαρβαλωμένες φόδρες
ισχνή κυκλοφορία ακόμη
ψάχνει, φορώντας μπλε γαλότσες
λίγη ζωή μέσα στο χιόνι

Παίρνει απ τον κήπο τ αηδόνια
Την προσπερνούν  δυο συννυφάδες
Οργώνει ο αέρας τα πνευμόνια
Γεμίζει η αυλή  χιονονιφάδες

Γίνεται μέλος σε μια μπάντα
χάρη στην ένρινη φωνή της
ξεσπάει  πριν απ τα σαράντα
έχουν πια φύγει οι γονείς της

 «άντε παιδί μου, έλα μαζί μου»
χέρι του ανέμου φανερώσου
μια μαριονέτα είσαι του δήμου
θέλω να βγεις απ τ όνειρό σου

μια μαριονέτα από τ αστέρια
που σέρνει μόνη τα σχοινιά της
γιατί  ασχήμυναν τα χέρια
που την κρατούσαν σα δεσμά της

 το χιόνι έγινε αέρας
τι  λες  να υπάρχει εκεί πέρα;
πού ναι βαθύς ο ουρανός;
ό,τι διατάξει ο πατέρας
ό,τι ζητήσει η μητέρα
ό,τι θελήσει ο θεός