Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2020

Με έναν άγνωστο για πάντα θα δεθείς

Βρίσκεσαι εκεί που δε σχεδίαζες να φτάσεις

βρίσκεσαι εκεί που δε ζητούσες να βρεθείς

μπροστά απ το χρόνο που δεν έτρεξες να πιάσεις

πίσω απ το τρένο που δεν πρόλαβες να δεις

 

βρίσκεσαι εκεί που είσαι αχόρταγη για κάτι

παραμελώντας την υπόλοιπη ζωή

βρίσκεσαι εκεί που δε σου φτάνει η αγάπη

βρίσκεσαι εκεί που δεν υπάρχουν γυρισμοί

 

βρίσκεσαι εκεί που οι αλήθειες δεν πληγώνουν

και που ένα ψέμα σου καλύπτει μια πληγή

βρίσκεσαι εκεί που οι απορρίψεις δεν πεισμώνουν

και δε σε νοιάζουν οι ανοιχτοί λογαριασμοί

 

στο ποταμόπλοιο, στα χρόνια της χολέρας

θα καταλήξουμε στα σίγουρα κι εμείς

στο πήγαινε έλα μιας ατέλειωτης βεγγέρας

με έναν άγνωστο για πάντα θα δεθείς

 

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2020

Αν δεν ξεκινήσεις τώρα, ξέχνα το μετά

Όλοι ψάχνουν κάποιο μάγο στο ξεκίνημά τους

να τους δώσει λίγο αέρα, μια γερή σπρωξιά

κι όταν δεν τον βρίσκουν φτιάχνουν οι ίδιοι τα φτερά τους

που δεν εμπιστεύονται ποτέ πραγματικά

 

κι αν στη διάρκεια μιας πορείας κάπου έχουνε φθάσει

κι είναι τα ταξίδια τους αργά και μακρινά

πάντα θα υπάρχει κάποιος να τους προσπεράσει

μια προτεραιότητα που πίσω τους γυρνά

 

σα να ψάχνουν μια αιτία, μια αφορμή δικιά τους

μέσα από δικαιολογίες, ψευτοϊδανικά

να ξαναγυρίσουν πάλι στο ξεκίνημά τους

μήπως  τους φορέσει κάποιος τεχνητά φτερά

 

δεν υπάρχουν δαίδαλοι, κανείς δε σε κρατάει

αν δεν ξεκινήσεις τώρα, ξέχνα το μετά

ξεχωρίζει πάντα το πουλί που δε λαλάει

και θαυμάζουν όλοι το πουλί που περπατά

Travel Sketches-Nimfaio (Greece)




Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2020

Πώς να μάθεις μέτρια μια ξένη γλώσσα σε είκοσι χρόνια

Ο καθένας κάτι σέρνει

έτσι τό χει η ζωή

κάποιος κάτι καταφέρνει

κάποιος άλλος προσπαθεί

κι αποτέλεσμα δε φέρνει

 

μη μου λες είσαι μπουμπούνας

δεν υπάρχει συνταγή

αν δε βρεις τη μέθοδό σου

ούτε άγιος μπορεί

να τα βάλει στο μυαλό σου

 

γράψε μία εργασία, κάνε μία διατριβή

νά χει τίτλο με ουσία κι ίσως κάτι να σου βγει

«πώς να μάθεις μία γλώσσα, προκειμένω τ αγγλικά

μέσα σε είκοσι χρόνια, μέτρια και τυπικά»

 

αν δε βρεις το δάσκαλό σου

γίνει δάσκαλος εσύ

να διδάξεις τον εαυτό σου

να σου γίνει εμμονή

η αλλαγή στο επίπεδό σου

 

μη μου λες είσαι μπουμπούνας

δεν υπάρχει συνταγή

αν δε βρεις τη μέθοδό σου

ούτε άγιος μπορεί

να τα βάλει στο μυαλό σου

 

γράψε μία εργασία, κάνε μία διατριβή

νά χει τίτλο με ουσία κι ίσως κάτι να σου βγει

«πώς να μάθεις μία γλώσσα, προκειμένω τ αγγλικά

μέσα σε είκοσι χρόνια, μέτρια και τυπικά»

 

Travel Sketches (Serbia 2018)




Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2020

Travel Photos (Greece-Serbia-Turkey)









Ένα μέρος του τουρκικού λαού που λαχταρά για σωστές συμβουλές, με τα λόγια του Χότζα να ακούγονται πιο αληθινά από εκείνα των επιστημόνων. Κι ένα άλλο, που ενώ εκθειάζει φλύαρα την ελευθερία του, δεν είναι αρκετά ζωντανό για να απολαμβάνει ανοιχτά τον υλικό κόσμο, αναζητώντας κάτι πιο βαθύ κι αληθινό από την ανορθόδοξη σοφία ενός ευσπλαχνικού γκουρού. Αξίζει κανείς να παρακολουθήσει την τηλεοπτική σειρά “Ethos” που δεν είναι ακόμη μια τυπική τουρκική σειρά. Πρώτα απ όλα για να δει τι πάει να πει καλή τηλεόραση! Αξίζει να το δει και για ακόμη ένα λόγο: για να αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στην μπερδεμένη τουρκική ψυχή και κατ επέκταση στο τουρκικό συλλογικό ασυνείδητο .
Βέβαια, άνθρωποι, που αρρωσταίνουν βαριά επειδή αισθάνονται υποχρεωμένοι να καταπιέζουν τα συναισθήματά τους υπάρχουν παντού στην εποχή μας. Το έχει, φαίνεται, αυτό και η περιοχή μας! Στη γειτονική Τουρκία όμως οι ψυχικές παθήσεις μοιάζει να αγγίζουν ευρύτατα τμήματα του πληθυσμού. Κι όταν ορισμένοι θεραπεύονται επειδή έχουν βρει τη δύναμη να αποκαλύψουν τα πραγματικά τους συναισθήματά, και απελευθερώνονται από το βάρος των κοινωνικών προσδοκιών και απαιτήσεων , μοιάζει για λίγο να αντιστέκονται και απέναντι στην απάθεια της εποχής. Χωρίς ωστόσο πάντα να έλκονται από την προοπτική ένταξης στις τάξεις ενός ενημερωμένου πληθυσμού που σκέφτεται για τον εαυτό του και ζει ελεύθερος!

 

 


Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2020

Μέσα στις φούσκες των ονείρων


Αγάπη είναι κάτι μαζεμένο

σ ένα δρόμο απλωμένο

σ  έναν κόσμο πλαστικό

την ψάχνεις, δε σου κάνει όταν τη βρίσκεις

και την ξαναεφευρίσκεις

μ  ένα στόχο υλικό

 

περνάει, την  κοιτάς και δεν αξίζει

κι  όταν σε αναγνωρίζει, τρέχει και σε προσπερνά

γελάει κι ότι κάνει σε πειράζει

κατά βάθος σε τρομάζει

πως για όλα είναι αργά

 

Μέσα στις φούσκες των ονείρων, τις παγωμένες μας ψυχές

μ όσους μας δίνουν πίσω την αναπνοή μας

τις παραλίγο τέλειες σχέσεις, τις δακρυσμένες Κυριακές

με όσους χάθηκαν για πάντα απ τη  ζωή μας

θα τις περάσουμε ετούτες τις γιορτές

 

 

αγάπη είναι κάτι σαπισμένο

σ έναν κόσμο ανθισμένο

σ  έναν τόπο ιδανικό

αγάπη είναι κάτι μετρημένο

σ ‘έναν κόσμο εξεγερμένο

που σκορπάει πανικό

 

περνάει, την  κοιτάς και δεν αξίζει

κι  όταν σε αναγνωρίζει, τρέχει και σε προσπερνά

γελάει κι ότι κάνει σε πειράζει

κατά βάθος σε τρομάζει

πως για όλα είναι αργά

 

Μέσα στις φούσκες των ονείρων, τις παγωμένες μας ψυχές

μ όσους μας δίνουν πίσω την αναπνοή μας

τις παραλίγο τέλειες σχέσεις, τις δακρυσμένες Κυριακές

με όσους χάθηκαν για πάντα απ τη  ζωή μας

θα τις περάσουμε ετούτες τις γιορτές

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020

Εκεί που κόβεται ο δρόμος

Εκεί που κόβεται ο δρόμος

κλείνουνε τραύματα βαθιά

εκεί ποτέ δε μένεις μόνος

κάποιος σε παίρνει σοβαρά

 

εκεί που σέρνεται η ζωή σου

και ψάχνεις μια καινούργια αρχή

κάτι ανθίζει στην ψυχή σου

πού χε από χρόνια μαραθεί

 

παίρνω το δρόμο το στενό

πού χει ταβάνι χαμηλό

μαζεύομαι και μπουσουλώ

μέχρι ένα ξέφωτο να βρω

 

αρκεί να μη μας καταπιεί

αυτό που ζούμε, όσο κρατήσει

κι η  αποστείρωση αυτή

μη γίνει η δεύτερή μας φύση

 

εκεί που φτάνει ο ουρανός σου

να γίνεται ένα με τη γη

κι αναρωτιέσαι αν το βιος σου

είναι όλο κι όλο μια εποχή

 

διάπλατα ανοίγει μία πόρτα

που όλο στα ίδια οδηγεί

κι αναρωτιέσαι αν και πρώτα

διψούσες τόσο για ζωή

 

παίρνω το δρόμο το στενό

πού χει ταβάνι χαμηλό

μαζεύομαι και μπουσουλώ

μέχρι ένα ξέφωτο να βρω

 

αρκεί να μη μας καταπιεί

αυτό που ζούμε, όσο κρατήσει

κι η  αποστείρωση αυτή

μη γίνει η δεύτερή μας φύση

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2020

Σα να μην είναι πια αργά

Σα χθόνιος φόβος ξέφυγε απ τα σπλάχνα μιας γυναίκας

και πήρε μι ασπρουλιάρικη κι αλλόκοτη μορφή

δεν  ήξερε πώς να την πει, ποιο όνομα της πάει

και κάπως  τ αποφάσισε μητέρα να την πει

 

εκείνη ερωτεύεται το φόβο που γεννάει

μαζί του αλυσοδένεται και κλέβονται μαζί

ο φόβος  άντρας γίνεται, απ το στρατό γυρνάει

μιαν άλλη ερωτεύεται, φόβους γεννά κι αυτή

 

οι φόβοι μεγαλώνουνε, παιδιά γίνονται εγγόνια

σε μια ανεπηρέαστη κι αιώνια εναλλαγή

στη μάνα επιστρέφουνε στα πέτρινά τους χρόνια

στο γάλα, όταν τους στάλαζε το φόβο για ζωή

 

μα σήμερα που ατένιζες σε μία πλατειούλα

τους φόβους που σε γέννησαν πίσω από μια μασκούλα

να βλέπουνε τους γύρω τους με μια καχυποψία

αγάπη σε πλημμύρισε, στοργή και νοσταλγία

 

σα να τους δικαιολόγησες, σα να τους πεθυμούσες

σα να μην ομολόγησες πόσο τους αγαπούσες

σα να σου λέγαν σιωπηλά, να μη τους προσπεράσεις

σα να μην είναι πια αργά για να τους αγκαλιάσεις

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2020

Είσαι ό,τι ποθείς

Ξυπνώ σε μία άσπρη πέτρα

και ξαναβουτώ σε ύπνο αλμυρό

στην ακονόπετρα στα δέντρα

τρέχω να τριφτώ στου γλάρου το φτερό

 

σε τόπο πού χει το άρωμά σου

θέλησα να βρω το απώτατο κενό

πυκνό το θάμπος της ματιάς σου

σαν τον παφλασμό σε δύσκολο καιρό

 

βλασταίνει ο κήπος σου κι ανθίζει

στη σκιά της γης, στην αύρα της αυγής

καυκάσιος άνεμος σε ορίζει

είσαι ό,τι ποθείς και όχι ό,τι μπορείς

 

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2020

Daily life reporting #2 Τα πρόστιμα βλάπτουν σοβαρά τα πνευμόνια

Παράδειγμα υποδειγματικού πολίτη αποδεικνύεται  ο Στέφανος που τηρεί ευλαβικά όλα τα μέτρα εναντίον της πανδημίας, που έχει θεσπίσει η πολιτεία για την προστασία της δημόσιας υγείας.  «Βγάζει τη μάσκα του μόνο για να καπνίσει», λένε οι άνθρωποι που τον γνωρίζουν…


Τον κατεβάζουν άρον άρον από το λεωφορείο και του επιβάλλουν πρόστιμο 150 ευρώ επειδή δε φοράει μάσκα. Από τον καημό του καπνίζει δύο πακέτα τσιγάρα!


Στο δημοτικό ο  Αλέκος είχε ένα συμμαθητή που τον έλεγαν Βλάση, ο οποίος τον εκφόβιζε και τον τραμπούκιζε  σε καθημερινή σχεδόν  βάση.  Πριν από μερικές  ημέρες  ο Αλέκος δέχεται τον έλεγχο ενός αστυνομικού που τυχαίνει να είναι ο Βλάσης. «Παρακαλώ φορέστε τη μάσκα σας αμέσως», του λέει ο Βλάσης μέσα σ ένα κατάστημα. «Διαφορετικά θα πληρώσετε πρόστιμο».

 Τότε ο Αλέκος βάζει τη μάσκα του και αμέσως  λέει στο Βλάση. – Εγώ είμαι ρε συ, ο Αλέκος, από το δημοτικό, δε με αναγνώρισες;  Αρχικά ο Βλάσης τον κοιτάζει με κάποια περιέργεια, αλλά τελικά τον αναγνωρίζει. –Βέβαια, βέβαια, λέει! Πως, σε θυμάμαι, ο Αλέκος από το δημοτικό…Κοίτα τώρα να δεις περίπτωση.  Λυπάμαι, όμως, Αλέκο, αλλά πρέπει να πληρώσεις το πρόστιμο, του λέει..

-Μα εσύ δεν είπες νωρίτερα  ότι  αν έβαζα τη μάσκα δε θα το πλήρωνα; ρωτάει ο Αλέκος.

-Λυπάμαι πολύ, Αλέκο,  αλλά εγώ οφείλω να εφαρμόσω το νόμο, απαντάει ο Βλάσης και του βάζει τελικά πρόστιμο 150 ευρώ.

Φεύγοντας ο Βλάσης γυρίζει προς το μέρος του εμβρόντητου Αλέκου και του λέει: σ ευχαριστώ πολύ, πάντως, γιατί με έκανες να νιώσω ξανά παιδί!


Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2020

Το καλό σκυλί ψοφάει δημοκρατικά

Λένε πως αυτός ο ιός, είναι δημοκρατικός

εξουσίες δεν κοιτάζει, και λεφτά δε λογαριάζει

ούτε αν είσαι Αριστερός, ούτε αν είσαι Δεξιός

ο ιός δε χαμπαριάζει, όλους μας γλυκοκοιτάζει

 

λένε πως αυτός ο ιός, δε ρωτάει τι και πως…

κι αν σε βρει εκτεθειμένο, σ ένα γλέντι καλεσμένο

σου τη φέρνει πάντα εκεί, που χαλάρωσες πολύ

 

άφησε μια χαραμάδα, δούλεψε σκληρά

στο τουίτερ μια αράδα ανά δυο λεπτά

πήρε  φάρμακα πεντάδα  , δοκιμαστικά

μέσα σε μία βδομάδα έγινε καλά

 

μέσα σε μία βδομάδα, έχει γιατρευτεί

ούτε βήχα, ούτε ζαλάδα, το κακό σκυλί

το κακό σκυλί αντέχει, στην καμπάνια του επιστρέφει

ψόφο, τι κι αν έξω βρέχει, το κακό σκυλί δεν έχει

 

το καλό σκυλί ψοφάει δημοκρατικά

για βδομάδες πολεμάει, φάρμακο ζητά

το κακό σκυλί σου γράφει: «γύρνα στη δουλειά»

φάρμακα απ το πάνω ράφι, για κακά σκυλιά

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020

Daily life reporting #1

Την ημέρα που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανακοινώνει τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί περνάω κάτω από το μπαλκόνι μιας τουρκόφωνης γιαγιάς στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Αμέσως μόλις με βλέπει μου κάνει νόημα να πλησιάσω προς το μπαλκόνι της  και μου δίνει μια μεγάλη σακούλα με σκουπίδια  να την πετάξω. Από τότε περνάω κάθε απόγευμα και της πετάω τα σκουπίδια. Τό  χουμε κάνει σύστημα!


Ένας φίλος μου πιάνει δουλειά στην υποδοχή ενός γνωστού εστιατορίου  της πόλης και καταφέρνει να έρθει  στα χέρια με τον πρώτο πελάτη που καλείται να εξυπηρετήσει!


Μουσικός του δρόμου ανοίγει νέους ορίζοντες στη μουσική! Η απόφασή του να δοκιμάσει να παίξει ένα τραγούδι των Μπιτλς με μπαγλαμά προσελκύει τουλάχιστον έναν ακροατή, ο οποίος τελικά τυχαίνει να είναι κάποιος υπάλληλος του δήμου Θεσσαλονίκης, που τον ρωτάει αν έχει πάρει άδεια γι αυτό που κάνει.

-Από τους Μπιτλς εννοείται; ρωτάει αυτός…


Γνωστός μου, αρνητής της ύπαρξης του κορωναϊού,  έχει αρχίσει να βγαίνει ραντεβού με μια κοπέλα από το Facebook. Εκείνη, όμως δεν τον αφήνει  να της πιάσει ούτε  το χέρι! Προχθές, εντελώς τυχαία, τον πετυχαίνω να φοράει μάσκα σε εξωτερικό χώρο!