BEAT THE DRUM (ΑΡΧΕΙΟ)

Νέες ταινίες. Οι αριθμοί που αφορούν τα θύματα του AIDS στην Αφρική σοκάρουν, αλλά δυστυχώς δεν προκαλούν επαρκή κινητοποίηση:

Πάνω από 30 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους από τον ιό του AIDS από το 1981 στις γύρω από τη Σαχάρα αφρικανικές περιοχές και πάνω από 28 εκατομμύρια άνθρωποι είναι σήμερα οροθετικοί.

Πάνω από 12 εκατομμύρια παιδιά της Αφρικής έχει αφήσει η ασθένεια ορφανά, ένα από τα οποία, θα μπορούσε να είναι και ο μικρός Μούσα, από την αποδεκατισμένη φυλή των Ζουλού, που κερδίζει με τον γλυκό χαρακτήρα του και την πρώιμη ωριμότητα του τις εντυπώσεις στην ταινία "Beat the Drum".

Πρόκειται για ένα παιδάκι, το πολύ 10 ετών που προτού ακόμα χάσει, τον πατέρα του, από την ανεξήγητη για το χωριό του "μαγική" ασθένεια, είχε χάσει το μεγάλο του αδελφό και ορφανέψει από μητέρα.

Το μοναδικό του στήριγμα είναι, πλέον, η γιαγιά του, που προσπαθεί να τα φέρει βόλτα με ένα σωρό ορφανά τριγύρω της, αλλά χωρίς τα απαραίτητα μέσα για την διαβίωσή τους, αφού, με παρότρυνση του μάγου του χωριού, θυσίασε και την αγελάδα της, τη μοναδική, δηλαδή, περιουσία της, προκειμένου να θεραπευτεί ο καταβεβλημένος από τον "θυμό των προγόνων του" άρρωστος γιος της.

Ο μικρός Μούσα, με αποσκευές ένα τύμπανο που του είχε χαρίσει ο πατέρας του και ένα μικρό δισάκι, αποφασίζει να κάνει το μεγάλο ταξίδι για το Γιοχάνεσμπουργκ, προκειμένου να μαζέψει χρήματα, να αγοράσει μια καινούρια αγελάδα στην γιαγιά του, αλλά και να βρει τον θείο του, το μοναδικό ενήλικο μέλος της οικογένειάς του, πάνω στο οποίο μπορεί να στηριχθεί.

Η πολυβραβευμένη ταινία του Ντέιβιντ Χίκσον είναι πλημμυρισμένη από ευαισθησία, χρώματα και σε χορταίνει τόσο συναισθηματικά όσο και οπτικά.

Ο Χίκσον, σκηνοθετεί, συγκροτημένα, με συναίσθημα και απλότητα και άποψη, προσεγγίζοντας με άποψη τρυφερότητα ένα θέμα ωμό, μια ακόμη δυσάρεστη αλήθεια, που αγγίζει τα όρια του παραλόγου, επειδή ακριβώς καθυστερεί η εκλογίκευσή της.
Και κυρίως αποκαλύπτει δραματουργικά μια πραγματικότητα ζοφερή αποφεύγοντας με μια αξιοπρόσεκτη αίσθηση του μέτρου, την υπερβολή και τα "πιασάρικα" διδάγματα.

Όμως, η αποκάλυψη της αλήθειας δεν είναι αρκετή.
Ακόμα και οι Αφρικανοί των πόλεων που γνωρίζουν από τι πραγματικά πεθαίνουν οι συγγενείς τους, αρνούνται πεισματικά να συζητήσουν γι αυτό το θέμα, πόσο περισσότερο, να πάρουν τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα για τη ζωή τους.

Οι πιο ενημερωμένοι απ αυτούς είναι αποφασισμένοι να μεταδώσουν τον ιό και σε άλλους, αν κάποτε τον κολλήσουν και οι ίδιοι, για λόγους εκδίκησης και αυτοδικίας.

Άλλοι υποψιάζονται τα προφυλακτικά ως υπεύθυνα για την δημιουργία του ιού και οι χωρικοί θεωρούν την ασθένεια ως κατάρα των προγόνων τους και στιγματίζουν τις οικογένειες των πεθαμένων, που ζουν απομονωμένες και κατακριτέες, αποκομμένες από την υπόλοιπη κοινότητα.

Στην μεγαλούπολη, ο μικρός θα καταλάβει ότι τα "μάγια" που σκότωσαν τους δικούς του, είναι μια ασθένεια με όνομα και συγκεκριμένες αιτίες που την προκαλούν.

Και θα επιστρέψει στο χωριό του με το τύμπανο της "αφύπνισης" πάντα στο χέρι και τον ευαίσθητο προστάτη του Νόμπε να βρίσκεται στο πλευρό για να αποκαλύψει την …αλήθεια στους κατοίκους της φυλής του.

Ποιος, όμως, θα ακούσει με σοβαρότητα τα λόγια ενός παιδιού, και μάλιστα μιας μιαρής οικογένειας;