Συναντάς καμιά φορά παλιούς φίλους και το πρώτο που σου ρωτάνε είναι τι γίνεται με την ομάδα σου. Και μέχρι να τους αποχαιρετήσεις ξανά, διαπιστώνεις ότι δεν έχεις μάθει κανένα απολύτως νέο τους. Τι κάνουν, που ζούνε, πως περνάνε. Μαθαίνεις ότι παίζουν στοίχημα κι ότι είναι καλοί σ αυτό, όσο μπορεί κάποιος να είναι καλός στο στοίχημα. Καταλαβαίνεις ακόμα ότι θεωρούν εαυτούς πολύ καλούς συνολικά στο ποδόσφαιρο και προσπαθείς να αντιληφθείς τι ακριβώς σημαίνει αυτό, πως το εννοούν και πως αποδεικνύεται. Μαθαίνεις ότι πηγαίνουν ανελλιπώς στο γήπεδο και μάλιστα στην κερκίδα των οργανωμένων κι ότι ταξιδεύουν ακόμα και στα εκτός έδρας παιχνίδια. Συχνά άνθρωποι που κάποτε σου φαινόταν περίεργο το γεγονός ότι δεν ασχολούνταν καθόλου με το ποδόσφαιρο, σήμερα είναι βουτηγμένοι μέχρι το κεφάλι σ αυτό, ζουν και αναπνέουν για κάτι που έχει σχέση με τον βασιλιά των αθλημάτων. Φυσικά όχι τόσο με το ίδιο το παιχνίδι, όσο με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τον απόηχο, τα παρά-αθλητικά. Καθημερινά τρέφουν τα στερεότυπα τους με μίση και αντιπάθειες που αποκτούν ρίζες στην ψυχολογία τους.
Κάποιος που αντιπαθούν είναι κακός σε όλα, κάποιος άλλος που συμπαθούν εξιδανικεύεται πολυπλεύρως. Κάθονται στις καφετέριες με το laptop ανοιχτό σε κάποια σελίδα με αποτελέσματα στοιχήματος, ενώ η τηλεόραση μεταδίδει τον αγώνα της αγαπημένης τους ομάδας και πιάνουν κουβέντα με τους γύρω τους για άσσους διπλά, κολόνες, και σπασίματα. Δύσκολα συγκεντρώνονται σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα που δεν τους φορά οπαδικά ή "στοιχηματικά". Καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που επέλεξαν το ένα ή το άλλο σημείο, την ώρα που είχαν διαίσθηση γι αυτό που τελικά βγήκε. Φίλοι παιδικοί που τους συναντάς για να σε υπενθυμίσουν πόσο εκτός κλίματος βρίσκεσαι. Θέλεις να μάθεις γι αυτούς, αλλά φοβάσαι να ρωτήσεις, γιατί τελικά θα είναι μάλλον πλεονασμός. Η σχέση που έχουν αναπτύξει άλλωστε με τα «αθλητικά» σου εξηγεί πολλά για τη ζωή τους. Το πολύεδρο εκφραστικό αδιέξοδο τους. Πάνε δεν πάνε καλά τα πράγματα στον οικονομικό τομέα.
Το είπαν αδυναμία μορφοποίησης του συναισθήματος που λιμνάζει δίχως ροή και διοχέτευση. Βύθιση σε ένα ενδιαφέρον που σε κάνει να πιστεύεις ότι βρίσκεται στο επίκεντρο των εξελίξεων, κι ότι συμμετέχεις ενεργά κατά κάποιο τρόπο. Έτσι φεύγουν και οι μισθοί τους και τα επιδόματά τους και ο πολύτιμος χρόνος τους. Χωρίς τελικά να αποκομίζουν ούτε καν την απόλαυση που σου δίνει το παιχνίδι, αντιμετωπίζοντάς το στις πραγματικές του διαστάσεις.
Τελικά, αναζητούμε την άκοπη συγκίνηση με τον ίδιο τρόπο που αναζητούμε το εύκολο κέρδος. Κάποτε ήταν το χρηματιστήριο με τους αριθμούς του, σήμερα είναι ο αθλητικός τζόγος, αύριο θα είναι κάποιοι άλλοι αριθμοί που θα κολλούνε τον Έλληνα σε μια οθόνη, να αναζητάει μια στιγμιαία έκρηξη της αδρεναλίνης του, ένα νόημα που διαρκεί όσο η στιγμή που το εκπληρώνει.
Αλλά το χειρότερο είναι άλλο: η αίσθηση καταξίωσης που αισθάνονται απέναντι στον οπαδό μιας ομάδας που υπολείπεται βαθμολογικά, ταυτίζοντάς τον με την μοίρα της ομάδας του. Τελικά, το άλλο έλλειμμα, το οικονομικό καλύπτεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η αντιπαραγωγική νοοτροπία, όμως, σε επίπεδο επαγγελματικό, συναισθηματικό, κοινωνικό μοιάζει να οριοθετεί το ταβάνι των δυνατοτήτων της χώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου