WIKILEAKS: Η ποσότητα που ακυρώνει την ουσία

Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να περίμενε κανείς ότι οι αποκαλύψεις των απόρρητων εγγράφων και τηλεγραφημάτων των ΗΠΑ από την ιστοσελίδα Wikileaks, θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάποια ρωγμώδη προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ κρατών ή πολιτικών αρχηγών. Στην πραγματικότητα συνέβη το αντίθετο. Οι θιγόμενοι ήρθαν περισσότερο κοντά, μέσα από μια διαδικασία αμοιβαίων εξηγήσεων που τους έδωσε την ευκαιρία να επικοινωνήσουν ξανά μεταξύ τους σ ένα πιο προσωπικό επίπεδο. Άλλωστε, οι φιλίες στο χώρο της πολιτικής σκακιέρας είναι περισσότερο ταυτίσεις συμφερόντων, ενώ όλοι οι ηγέτες γνωρίζουν λίγο ως πολύ τι πιστεύουν οι υπόλοιποι γι αυτούς.

Η απόφαση λοιπόν της Wikileaks να δημοσιοποιήσει όλο αυτό τον όγκο των απόρρητων εγγράφων άνοιξε μια κλειδαρότρυπα στα άδυτα των διπλωματικών γραφείων. Υπήρξε πολύ ενδιαφέρουσα ως επιλογή για τους πολίτες των χωρών που δεν έχουν και πολλές δυνατότητες για να μάθουν την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα μεγάλα γεγονότα, αλλά ωστόσο, πολύ γρήγορα εκφυλίστηκε από τις επιλογές των ΜΜΕ να προβάλουν ανώδυνες σχετικά πληροφορίες για το σύστημα, ωστόσο με κάποιο επικοινωνιακό ενδιαφέρον.
Στην πραγματικότητα η τεράστια ποσότητα των πληροφοριών που αστικοποιήθηκαν ακύρωσαν την ουσία, που δεν είναι φυσικά το τι λέει ο ένας πολιτικός ηγέτης για έναν άλλο, αλλά το τι κρύβεται πίσω από τα μεγάλα γεγονότα, τους πολέμους, τις κρίσεις, ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για όλα αυτά, και ποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν.

Ως συνέπεια, το σύστημα απορρόφησε με υποδειγματική άνεση τους κραδασμούς των πρώτων ημερών, τα μεγάλα μέσα του εξωτερικού έστρεψαν αυτόματα το ενδιαφέρον του κοινού σε αποκαλύψεις που περισσότερο γαργαλούνε τις συνειδήσεις παρά τις διαφωτίζουν και τελικά μια επαναστατική σε πρώτη ανάγνωση επιλογή έπεσε θύμα της εποχής του «πολύ», που καταβροχθίζει μέσα σε τεράστιες ποσότητες ασήμαντων πληροφοριών, τα ψήγματα αλήθειας που διέφυγαν από την διαβαθμισμένη πλαστικοποίηση της σύγχρονης ενημέρωσης. Εξάλλου, ζούμε στην εποχή όπου η πληροφορία έχει μετατραπεί οριστικά σε προϊόν μαζικής διακίνησης και τα γεγονότα ουσιαστικά, περισσότερο τα καταναλώνουμε για να τα χωνέψουμε και λιγότερο τα επεξεργαζόμαστε για να τα κατανοήσουμε.