Περνάει κάθε Κυριακή, κάπου κοντά
στο μεσημέρι μπροστά από το σπίτι μου ένας γυρολόγος μουσικός .
Από συνήθεια εγώ ξέρω ότι όταν ή
ώρα γίνει δώδεκα, θα ακούσω το ακορντεόν του να συνοδεύει τη φωνή του στο
τραγούδι «σ αγαπώ γιατί είσαι ωραία»
Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι το
ρεπερτόριό του εξαντλείται αποκλειστικά και μόνο στην πρώτη στροφή του εν λόγω
τραγουδιού, την οποία επαναλαμβάνει αδιαλείπτως τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και
μάλιστα ούτε καν ολόκληρη:
Σ α-γα-πώ σ αγαπώ γιατί είσαι ω
μμμμμμμμ ααααα
Σ αγαπώ γιατί είς ω μμμμμμμααα
Σ αγαπώ γιατί μμμμμμμμμ-υυ
Τις προάλλες ο εν λόγω
μουσικός πέρασε από ένα στέκι μου και
διαμαρτυρόταν ότι η δουλειά του πια είχε πέσει δραματικά, χρεώνοντας την
κατάσταση στο μνημόνιο.
Εγώ σαν κύριος που είμαι έβαλα τη
γροθιά μου στο στόμα για να μη μιλήσω και δεν έβγαλα άχνα.
