Αποχαιρετιστήριο

Ακόμα εδώ οι συνθέτες, τους  παλιούς μελοποιούν

τα ανέκδοτα του Γκάτσου και του Ρίτσου αναζητούν

ακόμα εδώ οι συνθέτες βλέπουν πιο καλά μακριά

ακόμα εδώ οι συνθέτες ψάχνουν λόγια με σκουριά

δε θέλω να ξυπνήσω, πιο πολλά γίνονται εδώ

μα θ αποχαιρετήσω δίχως να υποκριθώ

πως θα ξαναγυρίσω, πως θα ξαναφανώ

δε θέλω να μιλήσω, δε θέλω ν ακουστώ

στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; δοξάζουν τους νεκρούς

που παίρνουνε την δίψα από τους ζωντανούς

στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; τα πιο ξερά χωράφια

ζουν πιο πολύ απ τους αγρούς κι απ τους ανθούς τα αγκάθια

δε θέλω να ξυπνήσω, πιο  πολλά γίνονται εδώ

μα θ αποχαιρετήσω δίχως να υποκλιθώ

κι αν είναι δυο οι Ελλάδες τη μία αγαπώ

αυτή πού χει μπελάδες, αυτή πού χει σκοπό

η άλλη η Ελλάδα, απρόσβλητη, τραχιά

μέσα από τις βελόνες σαν κάμηλος περνά

και πάντα επιβιώνει, γκρινιάζει και νικά

η άλλη Ελλάδα που πάνω μας πατά

στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; δοξάζουν τους νεκρούς

που παίρνουνε την δίψα από τους ζωντανούς

στη χώρα αυτή που ζεις, μ ακούς; τα πιο ξερά χωράφια

ζουν πιο πολύ απ τους αγρούς κι απ τους ανθούς τα αγκάθια