Γλυκό πουλί της νιότης (Τενεσί Ουίλιαμς)

Ένα από τα πιο σημαντικά, και συνάμα πιο δύσκολα έργα του Τενεσί Ουίλιαμς, το οποίο μάλιστα έχει ανεβεί  ελάχιστες μόνο φορές στις ελληνικές σκηνές, παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης.

Είναι το περίφημο «Γλυκό πουλί της Νιότης»  ένα έργο σκληρό και ανέλπιδο που πραγματεύεται την αδυναμία δύο ανθρώπων να προσαρμοστούν στην ωμή και βίαιη  πραγματικότητα και να αντιμετωπίσουν το χρόνο.

Όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχει και ένα ρολόι για να ξεδιπλώνει το βαρύ ίσκιο του χρόνου, αφήνει να εννοηθεί ο συγγραφέας, που πλάθει μια ηρωίδα, όπως η ξεπεσμένη σταρ του κινηματογράφου Αλεξάντρα ντελ Λάγκο, για να μιλήσει για την απώλεια της νιότης, για τις ψυχές που χάνονται μέσα στα φάρμακα, το αλκοόλ και τους τεχνητούς παραδείσους, για τα φθαρμένα οράματα, τα σαθρά υποστηρίγματα και την ψευδή ασφάλεια που προσφέρουν οι προσωπικές αυταπάτες. Στο πλευρό της Αλεξάντρας βρίσκεται  από ένα παιχνίδισμα της τύχης ένας νεαρός και φιλόδοξος ηθοποιός ο Τσανς Ουέιν, ο οποίος επιστρέφει μαζί της στην πόλη όπου γεννήθηκε για να τακτοποιήσει κάποιους ανεξόφλητους λογαριασμούς με το σκοτεινό παρελθόν του.

Η προσγείωση όμως και των δυο τους σε μια παγερή και βίαιη πραγματικότητα, όπου κυριαρχούν άγριες συνθήκες φυλετικού μίσους, θάνατος, δίψα για εκδίκηση και οργή είναι σκληρή και απότομη. Ενώ το βήμα τους, σχεδόν μετέωρο και οριακό, αντικατοπτρίζει τον πανικό που τους κυριεύει απέναντι στο χρόνο που κυλάει και αφήνει τα σημάδια του, καταλύοντας  στο διάβα του όνειρα και προσδοκίες.

Αν σημειώσουμε ότι πρόκειται για ένα έργο που χωρίς υπερβολή λεηλατήθηκε και λογοκρίθηκε άγρια, από εκδότες, παραγωγούς και σκηνοθέτες, ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία της συγκεκριμένης παράστασης, που αξίζει να αναφέρουμε, είναι ότι βασίζεται σε μια αρκετά πρωτότυπη εκδοχή του πρωταρχικού υλικού που πλησιάζει μάλιστα όσο καμιά άλλη αυτή που υπέγραψε και εξέδωσε το 1959 ο ίδιος ο συγγραφέας.