Αν εξαιρέσουμε τις μεγάλες και ουκ ολίγες καταστροφές που πέρασε στην πολύχρονη ιστορία της η Θεσσαλονίκη, η σημερινή εποχή της ίσως είναι μια από τις χειρότερες και πιο άνυδρες που έχει διανύσει. Εκτρέφοντας τα πάθη και τα άγρια ένστικτα στρατιών ανθρώπων χωρίς σαφή προορισμό, χωρίς προσανατολισμό και με αβέβαιο μέλλον, η πόλη μοιάζει, έχοντας φτάσει στο ταβάνι των οικονομικών και κοινωνικών δυνατοτήτων της να βυθίζεται από την μια στον ακραίο χριστιανικό συντηρητισμό, και από την άλλη στη μισαλλοδοξία και τον οπαδισμό.
Μοιάζει να μην αναπνέει από πουθενά, να μη αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις, να κουτουλάει σαν τυφλή πεταλούδα στον τοίχο της ιστορίας. Και κυρίως να θεωρεί ότι για όλα αυτά φταίνε μόνο οι υπόλοιποι.
Σήμερα, στην πλειοψηφίας τους οι Θεσσαλονικείς μιλούνε κυρίως για ποδόσφαιρο, ασχολούνται για περισσότερες από τρεις με τέσσερις ώρες κάθε ημέρα με το «στοίχημα», μαλώνουν μεταξύ τους και συγκρίνονται για το ποιος συγκεντρώνει τον περισσότερο λαό στο γήπεδο, ποιος οργανώνει την καλύτερη κερκίδα, ποιος συγκεντρώνει τους ποιο βίαιους οπαδούς και υποστηρίζει την πιο μεγάλη ομάδα κι άλλα τέτοια σημαντικά θέματα.
Κι όσοι δεν ασχολούνταν μέχρι τα 35-40 τους ξεκινούν τώρα να φουμάρουν αυτό τον επικίνδυνο καπνό με περισσότερο ζήλο από τους ήδη εθισμένους. Κι οι τακτοποιημένοι ακριβώς το ίδιο με τους ατακτοποίητους. Αυτοί πια, μη βρίσκοντας έξτρα κίνητρο επαγγελματικής εξέλιξης κι έχοντας χάσει από καιρό τη χαρά της δουλειάς και της δημιουργίας αναζητούν τις ψυχικές απολαβές που δεν μπορούν να κερδίσουν από τη ζωή τους στον στείρο και τυφλωμένο οπαδισμό, στο μίσος, την επιθετικότητα και το τζογάρισμα. Παράλληλα επενδύουν συναισθηματικά στον καταποντισμό του αντιπάλου τους, ξυπνούν και κοιμούνται με σκέψεις που δεν αφορούν τίποτε άλλο από την αέναη εφηβική έπαρση που τους διατρέχει.
Αυτοί λοιπόν, νιώθουν μεγαλύτερη συγκίνηση, κερδίζοντας 200 ευρώ στο στοίχημα παρά 1000 από τη δουλειά τους και συχνά τζογάρουν χρήματα που στερούνε από ασφαλίσεις και μισθούς εργαζομένων τους, επικαλούμενοι τις σφικτές συνθήκες που δημιούργησε η παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η καζούρα εκεί έχει πάρει διαστάσεις επικίνδυνης ψυχολογικής πίεσης και όλες οι επιλογές τους σχετίζονται με τα ποδοσφαιρικά: Ποιον θα ψηφίσουνε στις εκλογές, από ποιον θα αγοράσουν το ψωμί τους, σε ποιον θα πιουν τον καφέ τους. Η δραματικότητα της κατάστασης εντείνεται από το γεγονός ότι όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό που απλώνεται υπογείως και σε οριζόντια ανάπτυξη βιώνεται από τους γηγενείς σαν κάτι το φυσιολογικό, και δεν τυγχάνει απολύτως καμιάς αμφισβήτησης από κανέναν.
Που να βρεθεί έπειτα χρόνος για διάβασμα, προσωπική εξέλιξη, για μια ταινία, μια θεατρική παράσταση, που να βρεθεί διάθεση να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με τη δουλειά του, τη σύντροφό του, την οικογένειά του, το μέλλον του, όταν απασχολεί για επτά ημέρες την εβδομάδα το μυαλό του με οπαδικές ανοησίες και συστήματα προβλέψεων αθλητικών αναμετρήσεων, που σε οδηγούν με στατιστική ακρίβεια σε μια διαρκή, οικονομική και ψυχολογική "χασούρα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου