Υπάρχει μια εξαιρετικά σημαντική αρχή που διέπει την οικονομική επιστήμη και δη τον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων. Αυτή αναφέρει πως όταν ένας εργαζόμενος είναι δυσαρεστημένος αποδίδει εμφανώς λιγότερο από έναν ικανοποιημένο συνάδελφό του. Μια αρχή που οι Έλληνες επιχειρηματίες αγνοούν συστηματικά, προσθέτοντας συχνά με τις παρωχημένες τακτικές που ακολουθούν μια ακόμα στρέβλωση στο ήδη βεβαρημένο από έλλειψη γνώσης, παραγωγικότητας και στρατηγικής οικονομικό σκηνικό. Είναι δε ηλίου φαεινότερο ότι στη πλειοψηφία τους οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα είναι δυσαρεστημένοι τόσο από τους μισθούς που απολαμβάνουν όσο ακόμα περισσότερο από την έλλειψη σεβασμού προς την προσωπικότητά τους που δοκιμάζουν σχεδόν καθημερινά. Αισθάνονται, με ευθύνη της εργοδοσίας, που ακολουθεί συχνά κάποια πρότυπα διοίκησης ξεπερασμένα από τις εξελίξεις, τόσο αναλώσιμοι και περαστικοί, που είναι σχεδόν αδύνατο να συνδεθούν συναισθηματικά με τον χώρο εργασίας τους, να πασχίσουν για τη δουλειά τους, να επιδείξουν μεγαλύτερη αφοσίωση, από αυτήν που τελικά επιδεικνύουν. Η διάρρηξη μάλιστα της σχέσης του Έλληνα εργαζόμενου με την επιχείρηση στην οποία εργάζεται εξελίχθηκε ραγδαία κατά την προηγούμενη χρονιά, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι έγιναν μάρτυρες των εργοδοτικών προθέσεων να χρησιμοποιηθεί προσχηματικά ετούτη η κρίση προκειμένου να ψαλιδιστούν εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι επιχειρηματίες στάθηκαν στο ύψος της περίστασης και συμπεριφέρθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα ως πραγματικοί ηγέτες, συνυπολογίζοντας στην καθημερινή τους πρακτική την ανάγκη να διατηρήσουν σε υψηλό επίπεδο το ηθικό των ανθρώπων που απασχολούν. Και αυτοί λογικά θα ανταμειφθούν από την παραγωγικότητα των εργαζομένων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου