Αυτές τις
ημέρες έρχεται στο γυμναστήριο ένας μεσήλικας κύριος, συμπαθητικότατος αλλά και
υπερβολικά βαρύς, καθώς πλησιάζει τα 130 κιλά με σχετικά μικρό ανάστημα. Τις
προάλλες λοιπόν μου λέει ότι η γυμναστική είναι δύσκολο πράγμα κι εγώ προσπαθώ
να τον κάνω να νιώσει βολικά γιατί καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος βλέπει εμάς τις κορμάρες
και αισθάνεται κάποια αμηχανία.
Εχθές με
ρωτάει: Χάρη, τι πρέπει να κάνω για να χάσω «αυτό εδώ»;
Ποιο; του
λέω εγώ, δεν καταλαβαίνω.
-Να αυτό
εδώ, λέει και μου δείχνει μια ενοποιημένη επιφάνεια μυών, τετραγωνικής κλίμακας.
-Αυτό, σκέφτομαι
εγώ, μόνο «δια της φορολογήσεως».
Αλλά
τελικά του λέω: Περπάτημα, θέλει πολύ περπάτημα.
