Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Παιδί του Κρόνου


Σα νά χε κάτι αρχαϊκό αυτή η μορφή
σα να μην ήταν του παρόντος
χωρίς ελπίδα σα να μπόραγε να ζει
χωρίς βιασύνες κι επειγόντως

σα να ζωγράφιζε, στα κάτεργα, πουλιά
με χρώματα καλοσυνάτα
κι όταν δεν έψαχνε να βρει κάποια δουλειά
του τέλους το όραμα ατένιζε κεφάτα

η μνήμη αλέθει στο σαρκίο του στιγμές
της νεκρικής του ακαμψίας
παιδί του Κρόνου, μετανάστης, πάει στο χθες
στο συλημένο μνήμα της αθανασίας