Έγινες στάχτη και άνεμος

Να δεις, πως μας το έλεγαν, σοφοί επαγγελματίες;

πως ό,τι δίνεις στη ζωή, θα σου επιστραφεί;

μα εσύ, κακό δεν έδωσες, σκοτούρες κι αδικίες

γιατί σου επιστράφηκαν μονάχα σπαραγμοί;

τα λάθη τα ανθρώπινα, κάποιοι τα προσπερνάνε

και κάποιοι στην καμπούρα τους τα έχουν μια ζωή

δεν έχει ακόμα ερμηνευτεί, γιατί μας κυνηγάνε

ενώ κάποιους τους δίνουνε συνέχεια απαλλαγή

στον τοίχο ευγενική σκιά, αμήχανος σαν μύθος

πότε αέρας στα πανιά, πότε θεμέλιος λίθος

την πάτησες, σαν άβγαλτος κι εσύ σαν τόσους άλλους

και για μια λάθος εκλογή, σε αλυσόδεσε η ζωή

σε καημούς μεγάλους

μα δεν υπάρχει θάνατος, αν δεν υπάρχει τάφος

και δεν υπάρχει ούτε ζωή, αν δεν αγαπηθείς

γεννήθηκες και έζησες, σαν τη σκιά, μονάχος

και κάπου στο ενδιάμεσο μιας παγερής βροχής

έγινες στάχτη και άνεμος και χάθηκες στο βάθος