Οι καιροί περνούν, αλλά δεν αλλάζουν, καθώς διαρκώς τους διαδέχονται πανομοιότυπα χρόνια. Η ίδια σύγκρουση συμφερόντων που προκαλεί πάντα τους ίδιους πολέμους για τους ίδιους λόγους αποτελεί το πολιτικό περίγραμμα του διαρκώς επικαιροποιημένου δράματος.
Μονάχα δύο πράγματα συνεχίζουν να εξελίσσονται θεαματικά: η τεχνολογία των πολεμικών μηχανών και τα μέσα που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις για να πουλήσουν τους πολέμους τους. Άρα, ότι έχουμε κατακτήσει έως σήμερα ως γνώση στο πεδίο της πολιτικής και στρατιωτικής αντιπαράθεσης εξακολουθεί να μας είναι χρήσιμο, καθώς υφίσταται στο ακέραιο. Ως εκ τούτου, πίσω από κάθε στρατιωτική επέμβαση εξακολουθούν να κρύβονται συμφέροντα οικονομικά, πολιτικά και γεωστρατηγικά, τα οποία ντύνονται συχνά με τον μανδύα του ανθρωπισμού. Άλλωστε, το νέο δόγμα των σύγχρονων σταυροφοριών θέτει προσχηματικά την προστασία του ανθρώπου στην θέση που πριν από αιώνες κατείχε η ανάγκη για την επέκταση της θρησκευτικής επιρροής. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε λαός πρέπει με κάποιο τρόπο να κρατάει ελαφρώς υπνωτισμένες τις ενοχές του για κάθε πόλεμο που κατάφεραν να του πουλήσουν.
Στην πραγματικότητα, όμως, το διαχρονικό καύσιμο για κάθε στρατιωτική δράση που αναλαμβάνεται είναι ο «μαύρος χρυσός» και η εξασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας των αναπτυγμένων χωρών. Σε δεύτερα μοίρα ακολουθούν παρεμφερή συμφέροντα, όπως για παράδειγμα η εξασφάλιση ορισμένων πλουσιοπάροχων συμβολαίων για την ανοικοδόμηση μιας ρημαγμένης περιοχής, ή άλλες συμφωνίες ελάσσονος σημασίας.
Πλέον, όμως, και ο πόλεμος ο ίδιος είναι ένα προϊόν από μόνος του, που πρέπει να λανσάρεται κάθε τόσο στην αγορά για να επιφέρει τεράστια κέρδη στις πολεμικές βιομηχανίες, οι οποίες δεν θα είχαν κανένα λόγο ύπαρξης, χωρίς τη δυνατότητα επιβολής της ισχύος τους.
Στο πνεύμα αυτό, προσωπικότητες, λιγάκι σκοτεινές, παράξενες, ιδιόρρυθμες ακόμα και γραφικές, όπως ο Μουαμάρ Καντάφι, ή ο Σαντάμ Χουσεϊν διευκολύνουν τα σχέδια των διαμορφωτών της κοινής γνώμης που επιδιώκουν να λανσάρουν μια νέα πολεμική διαμάχη ως αναγκαία και αναπόφευκτη.
Θα έλεγε κανείς ότι οι σύγχρονοι δικτάτορες έχουν φυτευτεί από τις υπερδυνάμεις του κόσμου για να δικαιολογήσουν κάποια ανάγκη επέμβασης, δειγματίζοντας στην αγορά τη νέα τους πολεμική κολεξιόν. Την ίδια ώρα, οι ανάγκες της παγκόσμιας στρατιωτικής βιομηχανίας είναι διαρκώς εξελισσόμενες, ενισχύοντας την ατολμία των ειδικών να την χαρακτηρίσουν ως επιθετική έναντι του εφημισμού της δήθεν αμυντικής συμπεριφοράς της. Γι αυτούς η βιομηχανική παραγωγή όπλων δεν ενισχύει τα επιθετικά ένστικτα των λαών, αλλά τους παρέχει ορισμένες σημαντικές δυνατότητες προκειμένου να αμυνθούν πιο αποτελεσματικά. Με απλά λόγια, το εμπόριο όπλων κατατάσσεται στις λεγόμενες αμυντικές βιομηχανίες, οι οποίες, αναπτύσσουν μια εταιρική ταυτότητα στο πνεύμα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων ελευθεριών και δικαιωμάτων. Προφανώς και πρόκειται για μαζική συνειδητή εκτροπή, η οποία όμως αποδίδει τεράστια ιδιωτικά οφέλη όπως, άλλωστε, και κάθε άλλη συλλογική παράκρουση.
Στην περίπτωση της Λιβύης, η προκλητική συμπεριφορά του Μουαμάρ Καντάφι κατεύνασε γρήγορα τους αρχικούς δισταγμούς της Δύσης σχετικά με τις συνθήκες επισφάλειας που δημιουργούσαν οι φόβοι της επόμενης ημέρας για την ανάδειξη κάποιου λιγότερο συνεργάσιμου καθεστώτος στην περιοχή και τη σκοπιμότητα ενός τέτοιου πολεμικού εγχειρήματος και ήδη έχει εξασφαλιστεί μια σχετική σύμπνοια σχετικά με τη δυνατότητα μιας πιο ενεργούς στρατιωτικής συμμετοχής στο εμφύλιο δράμα που εξελίσσεται στις τάξεις των λιβυκών φυλών. Μια σύμπνοια που όμως μαζί με την στήριξή της στις δυνάμεις της λιβυκής αντίστασης αφαιρεί σημαντικά στοιχεία από την αίγλη και το χρώμα μιας υποθετικά ειλικρινούς επανάστασης. Τελικά, όμως, το κουβάρι αυτής της ιστορίας έχει μπερδευτεί τόσο επικίνδυνα που είναι σχεδόν αδύνατο να αναγνωρίσεις τα δίκαια και άδικα των εμπλεκομένων, τις σωστές και λανθασμένες κινήσεις, τις λογικές και παράλογες συμπεριφορές. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί πλήρως τα διακυβεύματα αυτών των κρίσιμων ζητημάτων με τους σύγχρονους όρους ανάλυσης των δεδομένων που δεν είναι άλλοι από αυτούς του κέρδους και των επιχειρηματικών προοπτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου