Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Μια πόλη, μια κατάντια





Ένα βαρύ κι ασήκωτο πρωϊνό πριν από μερικά εικοσιτετράωρα, στα ερείπια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, είδα ένα μικρό σμαραγδένιο φίδι να ξεγλιστρά μέσα από τους θάμνους σαν λαστιχένιο βέλος και να εκτοξεύει δηλητήριο προς μια ομάδα από συμπολίτες μου.
 Εκείνοι έβγαλαν ράθυμα τα καπέλα και τα κασκόλ τους, εγκατέλειψαν για λίγο την άκαμπτη σέλα του ποδοσφαιρικού πουριτανισμού και το ήπιαν αχόρταγα, κατευθυνόμενοι στους θαλάμους αποτοξίνωσης μιας δηλητηριασμένης ζώνης.

 Αυτό το μικροσκοπικό περιστατικό, θα ήταν απλώς μέτρια ενδιαφέρον αν δεν απασχολούσε κάθε τόσο ως deja vu τη γρατσουνισμένη ιστορική μνήμη της Θεσσαλονίκης.

Η ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ κατέβηκε μετά από πολλά χρόνια να αγωνιστεί στο μεγάλο τελικό του κυπέλλου Ελλάδας με το χρίσμα του φαβορί, αυτή τη φορά, και οι Θεσσαλονικείς έκαναν για μια ακόμη φορά το μεγάλο λάθος να πανηγυρίσουν ένα τίτλο αρκετές ημέρες προτού δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα του παιχνιδιού.

"Θα το πάρουμε με τον κόσμο μας" έλεγαν. "Με τον τσαμπουκά". "Με το συγκλονιστικό μας λαό."

Ολόκληρη την προηγούμενη εβδομάδα ραδιοφωνικοί παραγωγοί  επανεισήγαγαν στον αέρα της πόλης το οπτικό τσιτσίρισμα, το θεατρινίστικο κρεσέντο, τα λαϊκιστικά διαγγέλματα, και εκτόξευαν τα διαφημιστικά τους έσοδα, κινητοποιώντας υπνωτισμένους ανθρώπους απ όλο τον κόσμο.

Το μεγαλείο τους, όμως, δεν είναι η διάνοια αλλά το βραστό κόκκινο αίμα τους.
Το μαστίγιό τους τελικά ήταν από γλυκόριζα, οι ασπίδες τους από τάρτες κρέμας, οι παίκτες τους εκτός υπηρεσίας.

Η συντριβή ήταν σχεδόν βέβαιη αν αναλογιστούμε ότι θα αγωνίζονταν απέναντι σε μια ομάδα που δεν περιορίστηκε στην δίψα των οπαδών της για τίτλους, αλλά δούλεψε ολόκληρη χρονιά, εντός γηπέδου, με άνεση και κέφι και μοναδικό κίνητρο την ευχαρίστηση της εμπειρίας.

Τώρα, λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά τον αγώνα όσοι ανήκουν στην αντικουλτούρα αναλαμβάνουν δυνάμεις, ψιθυρίζοντας σιγά σιγά μέσα στην καρδιά τους:

"Ήμασταν περισσότεροι από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Φωνάξαμε περισσότερο, κάναμε καλύτερη κερκίδα."

Όμως, για να βασιλέψει ο λαϊκισμός στη σφαίρα της παράδοξης δύναμής του χρειάζεται και έναν δεύτερο πόλο. Αυτόν τον συγκρότησαν σε χρόνο ντε τε οι οπαδοί του Άρη, όσοι τουλάχιστον από αυτούς  βρίσκουν ακόμα το κουράγιο να κρύβουν ένα χαρτί ταρό κάτω από τη γλώσσα τους και να εμφανίζονται με έπαρση στα ραδιόφωνα της πόλης αποδεχόμενοι το καθησυχαστικό κλείσιμο του ματιού στο κέντρο μιας διαρκούς παραίσθησης του ποδοσφαιρικού τμήματός τους.

-Εμείς κατεβάσαμε περισσότερο κόσμο στην Αθήνα, λένε τώρα αυτοί. -Περισσότερα πούλμαν.Περισσότερα κομμάτια. Και για του λόγου τω αληθές ορίστε και τα ντοκουμέντα, αναφωνούν, κραδαίνοντας φωτοτυπίες από παλιά δημοσιεύματα στα χέρια τους.

Οι παοκτσήδες αντιπαρέρχονται άμεσα και αντιτείνουν:

-Όχι μόνο κατεβάσαμε περισσότερο κόσμο, μετακινήσαμε περισσότερα ναρκωτικά από ποτέ, κινητοποιήσαμε περισσότερους οπαδούς από το εξωτερικό, μισθώσαμε περισσότερα βανάκια και πήραμε περισσότερες προσκλήσεις, αλλά και οι ίδιοι οι παίκτες του "τριφυλλιού" δε σταματούσαν να τραβούν φωτογραφίες από την κερκίδα μας.

Κρεσέντο ενός συγκεχυμένου εφηβικού μεγαλείου στις παρυφές ονείρου και συνείδησης, με περισσότερο ορατή από οτιδήποτε άλλο τη χαρά για τον πόνο και την αποτυχία του γείτονα, που αντικατοπτρίζει το μέγεθος ενός ασυγκράτητου πανικού απέναντι στην απαίτηση της εποχής για δημιουργία και παραγωγή εντός των κανόνων του παιχνιδιού.

Μ αυτά και μ αυτά η ζωή στην ακινητοποιημένη πόλη συνεχίζεται μέσα σε μικρά μοναχικά δωμάτια, φωτισμένα από σωλήνες καθοδικών ακτινών, μετουσιώνοντας το φανατισμό σε μεγαλοπρέπεια και την πλήξη σε νεφρίτη.

Μια πόλη εξαφανισμένη μέσα σ ένα σωρό από αρχαία ερείπια, που ζει και αναπνέει αναζητώντας τις λεπτομέρειες της στέψης του βασιλιά των κουνουπιών.

Μια πόλη αποχαυνωμένη και αρτηριοσκληρωτική μέσα στην παντοτινή αίσθηση ότι κάποιοι ίσως μας κοροϊδεύουν επειδή κατεβάζουμε άπληστα εκείνους τους φραπέδες.

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Φεύγουν κι έρχονται οι βάρκες


 photo: Old Fishing Boats by wandereringsoul on deviantART


 Αν οι άνθρωποι γερνάνε
όταν παύουν ν αγαπάνε
κι αν σαν άψυχα γυρνάνε
τα κορμιά που δεν ξεχνάνε

είναι γιατί υπακούμε
σ ένα νόμο που αντιγράφηκε
από όσα καρτερούμε
σ ένα κόσμο που δε φτιάχτηκε

κι αν το φύλλο λέει του ανέμου
με αλήθειες κοιμησέ μου
της μαγείας στοιλοβάτες
οι χρησμοί κι οι αυταπάτες

κι απ το χώμα ως το κλωνάρι
ίσα γη με το φεγγάρι
στο ρεαλισμό πετάμε
στη μαγεία μπουσουλάμε

λίγοι συγγενείς και φίλοι
κι όλα τ άλλα ξένη ύλη
ερημιά και προδοσία
εκεί έξω κι όλα κρύα

όλα ανάποδα μας πάνε
γιατί ανάποδα κοιτάμε
φεύγουν κι έρχονται οι βάρκες
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

"Οι Κεραίες της εποχής μου" του Ανταίου Χρυσοστομίδη



Το βιβλίο με τίτλο "Οι κεραίες της εποχής μου" του Ανταίου Χρυσοστομίδη αποτυπώνει τις εμπειρίες που αποκόμισε ο συγγραφέας του μέσα από ένα μακρύ τηλεοπτικό ταξίδι που πραγματοποίησε στο χώρο της σύγχρονης λογοτεχνίας για να συναντηθεί και να συζητήσει είτε μόνος είτε με τη Μικέλα Χαρτουλάρη με τους 33 διάσημους συγγραφείς αυτού του πρώτου τόμου, την ώρα που στα ράφια των βιβλιοπωλείων βρίσκεται ήδη και ο δεύτερος τόμος της σειράς.
Μέσα από αυτές τις πολύ ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις των δύο τόμων αποκρυσταλώνεται η σκέψη των σημαντικότερων συγγραφέων της εποχής μας πάνω σε θέματα που αποτελούν τη βάση της προβληματικής τους, όπως το θέμα της δημοκρατίας στο δυτικό κόσμο και τις αναδυόμενες οικονομίες, η ηθική της επιστήμης, η έκρηξη την τεχνολογίας, ο ρατσισμός, η ιστορική καταγραφή και η διασώση της μνήμης, η γλώσσα, η σεξουαλική ελευθερία και φυσικά, θέματα που αφορούν την ίδια τη λογοτεχνία.







Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Rio 2


Ανικανοποίητη από την ποιότητα ζωής που προσφέρει στα τρία παιδιά της μέσα στο θορυβώδες Ρίο Ντε Τζανέιρο η Jewel πείθει τον Blue, να μεταφερθούν οικογενειακώς στον Αμαζόνιο, ώστε να μάθουν τα παιδιά τους να ζουν σαν αληθινά πουλιά μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον.
Ξεκινώντας, ωστόσο, να πραγματοποιήσουν αυτή τη θεαματική στροφή στη ζωή τους θα βρεθούν χαμένοι μέσα στην ζούγκλα,  όπου ο μοναδικός νόμος που βασιλεύει είναι αυτός της επιβίωσης με κάθε μέσο. Την ώρα, όμως, που ο πανούργος Nigel εξυφαίνει ένα σχέδιο εκδίκησης κατά του Blue, η συμπαθητική οικογένεια περιβάλλεται με αγάπη και προστατευτικότητα από μια ομάδα ντόπιων που με τις παραξενιές και τις ιδιαιτερότητές της τους βοηθάει να προσαρμοστούν ομαλά στη νέα καθημερινότητά τους.
Συμπαθητική, πολύχρωμη και εύηχη ταινία κινουμένων σχεδίων του Carlos Saldanha με τις φωνές των Jesse Eisenberg, Anne Hathaway, Leslie Mann, Bruno Mars, Jemaine Clement, George Lopez.




Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

"Το Τίμημα" του Άρθουρ Μίλλερ

Δύο αδέλφια συναντιούνται στο πατρικό τους σπίτι 16 χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα τους. Ο πρώτος είναι ένας  επιτυχημένος γιατρός, χορτασμένος από την επιστημονική του σταδιοδρομία, αλλά και με κρυφές πληγές και αρκετές ενοχές. Ο δεύτερος, ένας συνεπής αστυνομικός, που αναγκάστηκε πριν από 30 χρόνια να εγκαταλείψει τις σπουδές του στην ιατρική για να σταθεί στο πλευρό του πατέρα του, που ήταν ένα από τα θύματα του μεγάλου οικονομικού κραχ στην Αμερική το 1929. Η συνάντησή τους, που γίνεται με αφορμή την απόφαση του αστυνομικού να πουλήσει τα υπάρχοντα του διαμερίσματός τους, εν αναμονή της κατεδάφισης της πολυκατοικίας, θα σταθεί αφορμή για να αποκαλυφθούν κρυμμένες αλήθειες και να ανατραπούν παγιωμένες βεβαιότητες.
 Το αριστουργηματικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ πραγματεύεται το ηθικό βάρος του τιμήματος που κρύβεται πίσω από κάθε μεγάλη απόφαση, ενώ το ηθικό δίλλημα που ανακύπτει μέσα από την παράσταση ακροβατεί ανάμεσα σ αυτά που ο καθένας χρωστά στην οικογένειά του και σ εκείνα που χρωστά στον εαυτό του. "Αν κοιτάξεις το παρελθόν με γενναιότητα μπορεί και να ελευθερωθείς" λέει ο Μίλλερ μέσα από τις πυκνές γραμμές του έργου του, εστιάζοντας στην ειλικρίνεια με την οποία πρέπει να είναι οπλισμένος κάθε ένας που θέλει να ανακαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα ορόσημα της προσωπικής του πορείας. Μια ειλικρίνεια που αντιπαρατίθεται με μεγάλη ένταση με τη βολική από πολλές απόψεις παραίτηση από το κυνήγι του ονείρου, η οποία εκδηλώνεται μέσα από τη μεμψιμοιρία, τη μοιρολατρία και τη διαρκή μετατόπιση ευθυνών.