Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Κάποια μέρα όλοι θα ζήσουν

Παρότι ο καιρός είχε χαλάσει από το προηγούμενο βράδυ εκείνη ήταν απίκο, ακριβώς στη θέση της, και  μάλιστα την ώρα που την είχαμε συνηθίσει, όρθια και συγκεντρωμένη σα δρομέας στην αφετηρία ενός μαραθωνίου. Ήταν ένα βροχερό πρωϊνό, όμως εκείνη την ώρα δεν έβρεχε. Μοιάζοντας ως ένα σύμβολο της πνευματικής αναγέννησης του ατόμου τίποτα δεν γινόταν αντιληπτό από την όρασή της πέρα από την απεραντοσύνη του δρόμου. Ε, λοιπόν, αν υπήρχαν τα ιερά αγροτεμάχια που κάποιες θρησκείες διαφημίζουν ότι υπάρχουν στα σύννεφα, αυτή θα μπορούσε εκείνη τη στιγμή να είναι μια μεσίτρια του μύθου που προέρχεται από το ίδιο μέρος που προέρχονται τα όνειρα, όπως συνήθιζε να λέει ο Κάμπελ.

 Η γυναίκα ήταν μια μεσήλικας που φορούσε μια μαύρη αθλητική φόρμα με κάτι πολύχρωμες βάτες μέχρι τα γόνατα και από επάνω ένα ελαφρύ μπλε ανοράκ. Εκεί ακριβώς, στην αρχή της διαδρομής της όπου τα στεγνωμένα φιλιά καλούν τις νύμφες και τους σάτυρους πίσω στη ζωή έκανε μερικά μικρά βήματα εμπρός και μετά σταμάτησε για να καλημερίσει κάποιους περαστικούς. Έπειτα άρχισε πάλι σιγά σιγά να περπατάει μέχρι να ολοκλήρωνε ένα πλήρη κύκλο γύρω από το σχολικό συγκρότημα.

 Πριν από μερικούς μήνες, ψάχνοντας κάτι που να έχει περισσότερο ειρμό από τα όνειρα, κάτι πιο γραμμικό και εκλεπτυσμένο υπέστη, ένα βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο και χάθηκε μέσα σε μια μαύρη κουμπότρυπα. Αμέσως μετά τις πρώτες θεραπείες ακολούθησαν μερικές αποτυχημένες προσπάθειες να σταθεί στα πόδια της μέχρι που μια μέρα ένιωσε μια ζωτική έμπνευση μέσα στον καταστρεμμένο της ψυχισμό και φώναξε αμέσως την ανεψιά της για να της ανακοινώσει ότι παρόλο που δεν έχει δοκιμάσει, νιώθει έτοιμη και ικανή να περπατήσει ξανά.
Εκείνους τους πρώτους μήνες μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο που είχε υποστεί χρειαζόταν μερικές ώρες για να κάνει ένα πλήρη κύκλο γύρω από την αυλή του σχολείου. Στο πλευρό της βρισκόταν πάντα η ανιψιά της, παιδιά δεν έχει. Μετά την έβλεπες να κάνει την ίδια διαδρομή με παρέα μια ηλικιωμένη γυναίκα. Σήμερα, αν και η κίνησή της εξακολουθεί να είναι αργή και δύστροπή φαίνεται σα να μη χρειάζεται κανένα βοηθό για να ολοκληρώσει τον κύκλο της γύρω από το σχολείο.
Κι αν το ένα νέο είναι ότι τα βήματά της άρχισαν πια να γίνονται πιο γρήγορα και πιο μεγάλα, το άλλο είναι ότι η ταλαιπωρημένη αυτή γυναίκα απευθύνεται πια στον κόσμο μ ένα χαμόγελο που εκπέμπει ελπίδα και αισιοδοξία.

 Κι ας μην έχει καμιά κοινωνική ασφάλιση, κι ας ακολουθεί μια θεραπεία βασισμένη αποκλειστικά σε εθελοντικές συμβουλές γιατρών και φυσιοθεραπευτών κι ας είναι μόνη σαν την καλαμιά στον κάμπο κι ας μην έχει σταθερή πηγή εισοδήματος και προοπτικές σαν ζωγράφος, αγιογράφος, μουσικός και μέντιουμ. Είναι φανερό ότι αυτό που της συνέβη της έχει αλλάξει ριζικά την οπτική της για τη ζωή, γι αυτό και δε θυμίζει σε τίποτα τον άνθρωπο που είχα γνωρίσει  πριν από μερικά χρόνια. Αυτό που προέχει πια για εκείνη είναι ο γύρος που πρέπει να κάνει καθημερινά μαζί με τη γη, γύρω από το σχολείο. Αυτό το καθημερινό κατόρθωμα πάνω στο οποίο κτίζει μια σχεδόν αποκρυφιστική αυτοπεποίθηση.

Και τώρα που έμαθε ξανά να περπατά και που τίποτα δεν είναι αρκετό, εκτός από τη λήθη, για να τη σταματήσει από την υλοποίηση του μεγάλου της στόχου, να κάνει δηλαδή ένα πλήρη κύκλο της αυλής του σχολείου σε χρόνο που να μην υπερβαίνει τη μια ώρα, νομίζω ότι εκείνο που προσπαθεί να κάνει με το παράδειγμά της είναι να διαπεράσει τις μεταμφιέσεις μας, να ξεδιαλύνει τις ψευδαισθήσεις μας, να θεραπεύσει τους τραγικά ανόητους εθισμούς μας, προβάλλοντας ένα στόχο ζωής που υπερβαίνει κατά πολύ, την οικονομική κατάσταση, τα προβλήματα, ακόμα και τη μυρωδιά της παραίτησης που σιγοκαίει παντού γύρω μας. Τώρα, γι αυτήν το μόνο που έχει σημασία είναι ότι έχει  ένα σκοπό που την εμπνέει και την αναζωογονεί, που την έχει απελευθερώσει από κάθε άγχος και ανασφάλεια, ένα στόχο σαν αυτούς που βάζουν τα παιδιά, όταν θέλουν να ανταγωνιστούν μεταξύ τους. Ένα στόχο ζωντανό και φωτισμένο που θα την βοηθήσει να απολαμβάνει ανοιχτά τον ορατό κόσμο. Ένα στόχο που θα διευκολύνει την τελική απόδραση του ανθρώπινου θηρίου από το δρόμο που οδηγεί στο μεγάλο κενό.


Και κάποτε, αυτή η μία, θα λέει στα παιδιά, τα ίδια αυτά παιδιά που τώρα παίζουν στην αυλή του σχολείου, ότι κάποια μέρα στη ζωή της κατάφερε να κάνει τον γύρο αυτής της αυλής σε λιγότερη από μία ώρα, κι ας μη την πολυκαταλαβαίνουν αυτά κι ας γελούν μερικά κάτω από τη μύτη της. Αυτή θα τα έχει καταφέρει και θα είναι έτοιμη να ικανοποιήσει τη λαχτάρα μας για σωστές συμβουλές με την ανορθόδοξη σοφία ενός ευσπλαχνικού γκουρού που έχει καταλάβει ότι το ανθρώπινο είδος σακατεμένο από την απληστία, τη μεροληψία, το φόβο την άγνοια και τη δεισιδαιμονία χρειάζεται μονάχα λιγάκι καθαρή εγκαρδιότητα για να ξεφύγει από τις πανταχού παρούσες παγίδες και πονηριές μιας ζωής τυλιγμένης γύρω από τον διπλό έλικα της αδιαφορίας και της απάθειας.

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Ο αποδειξάκιας

Ο κυρ Μανώλης, ο Κατερινιώτης, κινούμενος   εδώ και μερικούς μήνες πάνω στα χνάρια του περίφημου Στιβ Άιρβιν γνωστού ως «κροκοδειλάκια» έχει αναλάβει πλήρη κυνηγητική δράση στην ευρύτερη περιοχή μας.  Μόνο που ο κυρ Μανώλης αντί για κροκόδειλους κυνηγά τους φοροφυγάδες μαγαζάτορες της γειτονιάς, καταγγέλοντάς τους άμεσα στις αρχές κάθε φορά που διαπιστώνει ότι δεν κόβουν απόδειξη σε κάποιον πελάτη τους. Όπως καταλαβαίνεται, ο κυρ Μανώλης έχει γίνει ήδη ο φόβος και ο τρόμος των καταστηματαρχών της γειτονιάς, κάτι το οποίο του προκαλεί περηφάνια και ευχαρίστηση μαζί. Μάλιστα, ο κυρ Μανώλης, σκέφτεται να φτιάξει κι ένα ζευγάρι γυαλιστερές μπότες στα πρότυπα του νεανικού του ήρωα «κροκοδειλάκια»  φτιαγμένες όχι από δέρμα κροκόδειλου φυσικά, αλλά από απλές αποδείξεις.

Στην καντίνα του Σταγκίδη σ ερωτεύθηκα

Στην καντίνα του Σταγκίδη γνωριστήκαμε
είχες παραγγείλει ήδη, κοιταχτήκαμε
κι όταν ήρθε ο Γκοτζίλα σε λουκάνικα
τύφλα να χαν της Μυκόνου τα γυράδικα

ζήτησα απόδειξη κι εσύ ξαφνιάστηκες
κι ίσως κείνη τη στιγμή για μένα νοιάστηκες
βγαίνεις πρώτη σου φορά λες καθ υπόδειξη
μ άντρα που για ένα ευρώ ζητά απόδειξη

ενώ άλλες ξενερώνουν εσύ φτιάχτηκες
μεσ στις κόρες των ματιών μου λες κοιτάχτηκες
κι όταν είδες και τις δύο να διαστέλλονται
είδες φόβους μιας ζωής να καταστέλλονται

στην καντίνα του Σταγκίδη σ ερωτεύθηκα
μα εσύ είχες έναν ήδη και μπερδεύτηκα
όταν μούπες πως μ αγάπησες απότομα
όταν ζήτησα απόδειξης απόκομμα




Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Σαν Βούλγαρος πρίγκιπας του παραμυθιού πάνω σε γαϊδούρι

Πριν από μερικές ημέρες μια καλή μου φίλη μου λέει ότι υπάρχει μια εξαιρετική περίπτωση γυναίκας που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίσω.

 -Χάρη, μου λέει, η κοπέλα αυτή  έχει όλο το πακέτο, είναι έξυπνη, είναι μορφωμένη, είναι όμορφη σαν μοντέλο και το κυριότερο απ όλα νομίζω ότι εσείς οι δύο πρέπει οπωσδήποτε να συναντηθείτε γιατί πιστεύω ότι ταιριάζετε πολύ. Είναι εξαιρετική κοπέλα και θέλει να βρει κάποιον που να την γεμίζει, αλλά μέχρι στιγμής όλα της τα ραντεβού έχουν  καταλήξει μάλλον σε αποτυχία. Πιστεύω, λοιπόν, ότι εσύ είσαι ο κατάλληλος.
Εγώ όση ώρα μου τα λέει αυτά  φαντάζομαι τον εαυτό μου να είμαι πάνοπλος πριν από τα χρόνια της κρίσης και   γεμάτος αυτοπεποίθηση  να ρίχνομαι στη μάχη απέναντι σε μια ολόκληρη στρατιά από ανταγωνιστές μου σαν μεσαιωνικός ιππότης του οίκου των Λάνιστερ και αφού τους χαρίζω με το σπαθί μου το θάνατο που τους αξίζει, να ζητάω από την υπέροχη δεσποσύνη να ανέβει στο άλογό μου για  να τρέξουμε μαζί έως τα βάθη της πεδιάδας μέχρι να γίνουμε μια κουκκίδα στην άκρη του ορίζοντα.

Σήμερα, όμως, έπειτα από έξι χρόνια ύφεσης, οικονομικής κρίσης, ψυχικής ταλαιπωρίας και μιζέριας η κατάστασή μου είναι αρκετά διαφορετική. Η ψυχολογία μου έχει αλλάξει δραματικά. Η αυτοπεποίθησή μου έχει σχεδόν καταρρεύσει. Και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ σχετικά με το τι πρέπει να κάνω με αυτή την κοπέλα είναι το εξής: Να την αφήσω να βγει με πέντε έξι ακόμα κι όταν με το καλό τα στάνταρ της πέσουνε όσο πιο χαμηλά γίνεται επειδή θα χει σπάσει τα μούτρα της με τον κάθε άσχετο να εμφανιστώ εγώ σαν Βούλγαρος πρίγκιπας του παραμυθιού πάνω σε γαϊδούρι και να κάνω τη διαφορά.

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Αρθρογράφος των New York Times καταγγέλλει την Amazon για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα γραφεία της


Ο ιδρυτής και πρόεδρος της εταιρείας διαδικτυακού εμπορίου Amazon, Τζεφ Μπέζος διέψευσε χθες κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς των New York Times οι οποίοι εξέθεσαν τον αμερικανικό κολοσσό κάνοντας λόγο για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα γραφεία της εταιρείας.
Σύμφωνα με το άρθρο το οποίο βασίσθηκε σε 100 και πλέον συνεντεύξεις πρώην και νυν εργαζομένων στα κεντρικά γραφεία της Amazon στο Σηάτλ των Δυτικών ΗΠΑ, τα στελέχη υφίστανται ταπεινώσεις και οφείλουν να εργάζονται πολύ και σκληρά.

«Το άρθρο δεν περιγράφει την Amazon την οποία γνωρίζω. Σας καλώ να διαβάσετε το επίμαχο άρθρο και να επικοινωνήσετε μαζί μου, αν διαπιστώσετε την εφαρμογή τέτοιων ανεπίτρεπτων διοικητικών μεθόδων. Η εταιρεία μας δεν είναι ένας χώρος όπου δεν ακούγονται γέλια και κανείς δεν περνάει καλά. Σχεδόν κάθε μέρα παίζουμε πόλεμο με όπλα αφρού, έχουμε δωρεάν μπουφέ για όλους και ουδείς οφείλει να εργασθεί Σαββατοκύριακα, εφόσον δεν το επιθυμεί» έγραψε ο Τζεφ Μπέζος.

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

"The Devil in the white city": Νέα συνεργασία για Martin Scorsese και Leonardo Di Caprio


Νέες ταινίες. Τα δικαιώματα του best-seller μυθιστορήματος του Eric Larson "The Devil in the white city" εξασφάλισε η Paramount Pictures, αναθέτοντας τη σκηνοθετική μπαγκέτα της ταινίας στον Μάρτιν Σκορσέζε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Το βιβλίο εκδόθηκε το 2003 και αφηγείται την αληθινή ιστορία του Dr. H. Holms , ενός από τους πρώτους δολοφόνους κατά συρροή, ο οποίος είχε κατασκευάσει στο Σικάγο το 1893 το "World s Fair Hote", το οποίο περιείχε θάλαμο αερίου ανατομικό τραπέζι και κρεματόριο για να αποτεφρώνει τα νεκρά σώματα.

Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

Σε δραματικά κενά στον τομέα της ασφάλειας της εργασίας οφείλονται οι εκρήξεις που συγκλόνισαν την Τιαντζίν


Την εκκένωση της περιοχής σε ακτίνα μερικών χιλιομέτρων από την βιομηχανική ζώνη της πόλης Τιαντζίν στη βορειοανατολική Κίνα, η οποία ισοπεδώθηκε μετά από δύο τεράστιες εκρήξεις, διέταξαν οι κινεζικές αρχές. Πριν από λίγη ώρα ο πρόεδρος της χώρας αναγνώρισε πως οι εκρήξεις που συγκλόνισαν την Τιαντζίν με απολογισμό περισσότερους από 100 νεκρούς φέρουν στο προσκήνιο τα σοβαρά κενά στον τομέα της ασφάλειας της εργασίας.

Πριν από λίγη ώρα το πρακτορείο ειδήσεων Νέα Κίνα μετέδωσε ότι η απομάκρυνση των κατοίκων της ζώνης που βρίσκεται γύρω από την περιοχή, στην οποία σημειώθηκαν την Τετάρτη δύο τεράστιες εκρήξεις στην Τιαντζίν οφείλεται σε φόβους που υπάρχουν για μια διαρροή τοξικών χημικών ουσιών.

Κυριακή 9 Αυγούστου 2015

Ο Λάκκος (OTOSHIANA 1962)


Μια υποβλητική αλληγορία φαντασμάτων για μια χώρα που βρίσκεται στο μεταίχμιο δύο εποχών. Ο "Λάκκος" είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα και ταυτόχρονα η ταινία με την οποία ο σκηνοθέτης εγκαινιάζει τη συνεργασία του με τον διάσημο Ιάπωνα συγγραφέα Κόμπο Άμπε. Στο σενάριο της ταινίας δεσπόζει ένας ανθρακωρύχος που εγκαταλείπει τη δουλειά του και φεύγει με το νεαρό γιο του για να γίνει εποχιακός εργάτης στην επαρχία της Ιαπωνίας. Ένας αινιγματικός άνδρας, όμως, τους παρακολουθεί και φωτογραφίζει την περιπλάνησή τους σε μυστηριώδη τοπία.

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Γυναίκα στους Αμμόλοφους (Suna No Onna-1966)-Χιρόσι Τεσιγκαχάρα


Η πιο διάσημη ταινία του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα αφηγείται την ιστορία ενός εντομολόγου που αφήνει το Τόκιο για να μελετήσει ένα σπάνιο είδος σκαθαριού που ζει σε μια συγκεκριμένη ερημική περιοχή. Ο επιστήμονας θα χάσει το λεωφορείο της επιστροφής και θα περάσει τη νύχτα στο σπίτι μιας νεαρής χήρας που ζει φυλακισμένη σε μια καλύβα στον πυθμένα ενός αμμόλοφου. Ο άντρας θα βρεθεί παγιδευμένος χωρίς ορατή πιθανότητα διαφυγής. Η ταινία "Γυναίκα στους Αμμόλοφους" που κατέκτησε το Ειδικό Βραβείο στις Κάννες και ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας και καλύτερης Ξένης Ταινίας αποτελεί μια εκπληκτική σπουδή πάνω στη μάχη των δύο φύλων αλλά και την απεγνωσμένη αντίσταση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στην προσπάθεια του κόσμου να συνθλίψει τις αρχές και τα πιστεύω κάθε ασυμβίβαστου πνεύματος.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Το πρόσωπο ενός άλλου (Tanin No Kao-ΧΙΡΟΣΙ ΤΕΣΙΓΚΑΧΑΡΑ)



Η ταινία που βοήθησε όσο καμιά άλλη των Ιάπωνα σκηνοθέτη Χιρόσι Τεσιγκαχάρα να οικοδομήσει τη φήμη του ως ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά θεωρείται ένα μνημείο μοντερνισμού πάνω στην αφήγηση και την εικαστικότητα της φωτογραφίας. Στην ιστορία, παρακολουθούμε έναν άντρα που έχει παραμορφωθεί από μια πυρκαγιά σ ένα εργατικό ατύχημα να υποβάλλεται σε μεταμόρφωση ενός προσώπου που ανήκει σε έναν ξένο. "Το πρόσωπο ενός άλλου" είναι μια ταινία ευρηματική αλλά και βαθιά φιλοσοφική, που αναδεικνύει την υποκρισία της δυτικής κουλτούρας αναλύοντας με θάρρος και τόλμη τις αρχές της υπαρξιστικής φιλοσοφίας.