Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Σαν να μουν τα Windows που έσβησες.....

Θα πρέπει να σαι κάπου εκεί
βαθιά μες στην οθόνη
ακολουθώντας μια εμμονή
για να μη νιώθεις μόνη

φαντάσου πως το χέρι μου
μοιάζει μ ένα καλώδιο
και άγγιξέ το τρυφερά
σα να ταν πληκτρολόγιο

σα να μουν τα windows
που έσβησες, θυμήσου
γιατί κολλούσα μια ζωή
στην κάθε εντολή σου

μου είπες και με τσάκισες
πως με τα Vista μοιάζω
γιατί αργώ, και μ΄άφησες
όταν σελίδα αλλάζω

οι άνθρωποι παιδεύονται
μ αυτά που υπονοούνται
το μακρινό ερωτεύονται
το κοντινό το αρνούνται


Τετάρτη 25 Μαΐου 2016

Κόντρα στον κρύο αέρα

Painting: Rob Miller


Όταν αλλάζεις γυναικείες αγκαλιές
έτσι τυχαία , δίχως να γυρεύεις κάτι
δεν ανασταίνονται οι αγάπες οι παλιές
και περισσεύει πάντα μια άκρη στο κρεβάτι

δεν ανασταίνονται οι αγάπες οι παλιές
δεν ζωντανεύουνε ξανά, στο υπογράφω
οι αναμνήσεις είναι πάντα πιο βαριές
κι από την πλάκα πάνω στου Χριστού τον τάφο

κόντρα στον κρύο τον αέρα θα με βρεις
στραμμένο πάντα προς το μέλλον να κοιτάζω
οι αναμνήσεις είναι άλλης εποχής
κι εγώ τη θέση τους ποτέ δεν την αλλάζω

δεν ανασταίνονται οι αγάπες οι παλιές
δεν ζωντανεύουνε ξανά, στο υπογράφω
οι αναμνήσεις είναι πάντα πιο βαριές
κι από την πλάκα πάνω στου Χριστού τον τάφο


Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

Διευθυντήριο

Painting: Kit Hevron Mahoney


Ποιος θα γίνει τι και πότε
απ το ακροατήριο
το ρυθμίζει από τότε
ένα «διευθυντήριο»

καλλιτέχνες ανεβάζουν
βγάζουνε πολιτικούς
επιστήμονες που αλλάζουν
κώδικες γενετικούς

φτιάχνουν δημοσιογράφους
τραπεζίτες και γιατρούς
και από αθλητικογράφους
μέχρι τραγουδοποιούς

δικηγόρους για όσους φταίνε
συγγραφείς και ηθοποιούς
και αναλώσιμους που λένε
«πανελίστες», «μαϊντανούς»

κι όταν μια στις τόσες φτάνει
μη δικός τους στην κορφή
τον γκρεμίζουν μάνι μάνι
και τον στέλνουν στην αρχή


Κυριακή 22 Μαΐου 2016

Στα ψέματα












Painting: Susana Garza


Σε ρώτησα: που βρίσκεται το φως;
και μού πες ότι, στη ζωή των χοίρων
δε  φαίνεται ποτέ ο ουρανός
κι η λάσπη είναι απ τα δάκρυα  των ονείρων

σου είπα να μου φτιάξεις μια γερή
ψευδαίσθηση ν αρχίσω απ την αρχή
να βυθιστώ βαθιά της να μεθύσω
στα ψέματα ξανά να ορθοποδήσω

στα ψέματα αντέχονται πολλά
στα ψέματα τα πάντα είναι απλά
στα ψέματα αλλάζει η οικουμένη
και πάντα κάποιος κάτι περιμένει

στα ψέματα σε παίρνουν σοβαρά
και κάποιος σε φωνάζει για δουλειά
στα ψέματα τα χρέη θα σβηστούν
στα ψέματα λεφτά θα μοιραστούν

σε ρώτησα αν γίνεται αλλιώς
και μούπες:  ένας Νώε εικονικός
θα σώσει όλο τον κόσμο απ την αλήθεια
για να αποφευχθεί ο κατακλυσμός

σου ζήτησα  ν αλλάξεις τα χαρτιά
και μού πες: ένα ψέμα τη φορά
σου ζήτησα να γίνω αληθινός
και μου πες πως θα ζήσω μοναχός

 στα ψέματα αντέχονται πολλά
στα ψέματα τα πάντα είναι απλά
στα ψέματα αλλάζει η οικουμένη
και πάντα κάποιος κάτι περιμένει

στα ψέματα σε παίρνουν σοβαρά
και κάποιος σε φωνάζει για δουλειά
στα ψέματα τα χρέη θα σβηστούν
στα ψέματα λεφτά θα μοιραστούν





Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

Σε θυμάμαι θα πει πως σε ξέχασα

Painting: Elizabeth Chapman


Σε θυμάμαι, θα πει πως σε ξέχασα
πως δε σ έχω απόψε εδώ
σε θυμάμαι θα πει πως σε έχασα
και δεν έκανα κάτι γι αυτό


έχει  μια ηδονή η ανάμνηση
ένα άγγιγμα αυταρχικό
σαν μια κανονισμένη συνάντηση
που δεν πήγε κανείς από τους δυο

Τι θα πει θυμάμαι; Θα σου πω εγώ
λυγίζω σαν κλαδί θα πει θυμάμαι
Και αυτό που ήμουνα αναπολώ
γιατί έτσι δεν αντέχω άλλο νάμαι

τί θα πει θυμάσαι; Θα σου πω εγώ
θα πει ότι απουσίες αναφέρεις
Και πως ζωντανεύεις καθετί νεκρό
γιατί είμαι ζωντανός και υποφέρεις

Με θυμάσαι θα πει πως με ξέχασες
πως το σήμερα δε σ αφορά
κι όλο εκείνον θυμάσαι που έχασες
για να μην τον ζητήσεις ξανά

με φοβίζει εκείνος που άφησες
και μαζί του πώς να συγκριθώ
δεν του είπες ότι τον αγάπησες
με φοβίζει γιατί είμαι εγώ

Τι θα πει θυμάμαι; Θα σου πω εγώ
Λυγίζω σαν κλαδί θα πει θυμάμαι
Και αυτό που ήμουνα αναπολώ
Γιατί έτσι δεν αντέχω άλλο νάμαι

τί θα πει θυμάσαι; Θα σου πω εγώ
θα πει ότι απουσίες αναφέρεις
Και πως ζωντανεύεις καθετί νεκρό
γιατί είμαι ζωντανός και υποφέρεις



Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Δεν θα βρεις δουλειά ξανά

Painting: Isaac Richter


Δεν ακούγεσαι μακριά
η φωνή σου έχει σιγήσει
γιατί κλαίνε δυνατά
όσοι φταίνε για την κρίση

όσοι ουρλιάζουν και πενθούν
για προνόμια κομμένα
δε σε νιώθουν, δε σε ακούν
κι ούτε νοιάζονται για σένα

δε θα βρεις ξανά δουλειά
πρέπει να το συνηθίσεις
ή θα φύγεις μακριά
ή με μίσος θα γεμίσεις

ή θα φτιάξεις μια νυχτιά
μια ψευδαίσθηση δική σου
που όλα θα ναι πιθανά
για να αντέξεις τη ζωή σου.

Greece : Olympic flame 2016


Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Το παγκάκι (Αλεξάντερ Γκέλμαν)- Μονή Λαζαριστών


Το έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν "Το παγκάκι" γράφτηκε στη Σοβιετική Ένωση το 1983 και από τότε έχει διαγράψει μια σημαντική θεατρική διαδρομή σε πάνω από τριάντα χώρες στον κόσμο.
Δύο μοναχικοί άνθρωποι συναντιούνται σε ένα πάρκο και επιδίδονται στο αιώνιο παιχνίδι της μονομαχίας του άντρα με τη γυναίκα. Το έργο αναπτύσσει μια ενδιαφέρουσα πλην παραπάνω από προφανή σπουδή επάνω στην αναζήτηση της αγάπης μέσα από μια επώδυνη διαδρομή που συνδέει το ψέμα με την αλήθεια. Μετά από ένα εξαιρετικό πρώτο μέρος όπου χτίζεται ένα ολόκληρο οικοδόμημα από μυστικά, ψέμματα, ανείπωτα συναισθήματα και ενοχές που πνίγουν τους ήρωες, το πλησιάσμα του έργου προς το φινάλε φανερώνει ότι, πέραν της ικανοποίησης των βιολογικών αναγκών και του καθησυχασμού των  ενστίκτων του, το μόνο πράγμα που έχει τελικά κάποια αξία για τον άνθρωπο , είναι η αναζήτηση της πραγματικής αγάπης και της συντροφικότητας.

Acropolis of Athens