Ο άντρας κείνης της γυναίκας

Κάτι δεν πήγαινε σωστά
και όλο μάκραινε η μέρα
τα παραδρόμια όλα κλειστά
τα καλντερίμια φωτερά
κι έμφυτη βία στον αέρα

στο καφενείο αραχτοί
δώδεκα κι ένας νοματαίοι
«μην βλαστημάς ειν Κυριακή
κι αύριο είναι και γιορτή»
του είπανε οι νοικοκυραίοι

ήρθες να κάνεις μια δουλειά
καν την και πάνε στο καλό σου
έχεις γυναίκα και παιδιά
που περιμένουν εκεί δα
να δεις αντρίκεια το μισθό σου

μην βλαστημάς ειν Κυριακή
και τα φαντάσματα ντροπιάζεις
είσαι εργάτης μα τη γη
δεν της μιλάς όπως αρκεί
και όλο πράγματα της τάζεις

σήκω και κοίτα χαμηλά
τρίζουν τα πόδια της καρέκλας
εγώ σε πήρα για δουλειά
μα ήρθες μόνο για καυγά
σαν άντρας κείνης της γυναίκας

δώδεκα άνδρες δυο γραμμές
φτιάξαν στο φάρδος και στο μάκρος
γραμμές αντρίκειες πλαγιαστές
που δεν σ αφήνουν άμα θες
να βρεις τον δρόμο σου μονάχος