Περίπου την ίδια εποχή που είχε εκδώσει τα πασίγνωστο «Άρωμα»,
το βιβλίο που έκανε θραύση σε όλη την Ευρώπη ο Πάτρικ Ζισκίντ είχε δημοσιεύσει τέσσερα
αφηγήματά του σε κάποιες λογοτεχνικές
και πολιτικές επιθεωρήσεις της Γερμανίας. Είναι μερικά μόνο από τα σύντομα κείμενά
που είχε γράψει κατά την προηγούμενη
δεκαετία και που αποκαλύπτουν το απολαυστικό ύφος ενός από τους πιο μαγικούς
ρομαντικούς μυθοπλάστες της εποχής μας.
Το βιβλίο απαρτίζεται από τέσσερις ευσύνοπτες νουβέλες που
ξεδιπλώνουν μερικές σκοτεινές και παράξενες πτυχές της καθημερινότητας μέσα στις οποίες κυριαρχούν η απροβλεψία της επιλογής,
η επώδυνη περισυλλογή, η μάταιη σοφία της φθοράς, και η κλίση κάποιων ανθρώπων προς
την αυτοκαταστροφή.
