Πιστεύω
ότι δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην γνωρίζει τον περίφημο Δημητράκη
το «καλό παιδί», τον συμπαθητικό γυρολόγο που πουλάει καρέκλες, τραπέζια,
τραπεζομάντηλα ή που μαζεύει από τις ταράτσες
κουζίνες, παλιά πλυντήρια, νεροχύτες κτλ. Κι αν όχι αυτόν στον οποίο αναφέρομαι
έναν από τους Δημητράκηδες.
Ένας από
αυτούς λοιπόν, αποφάσισε να υπακούσει στα κελεύσματα της εποχής και να αυτοπροσδιορίζεται πλέον ως
Δημητράκης το «λογικό παιδί» και όχι πλέον το «καλό».
Βέβαια,
όπως πολλοί από εσάς υποψιάζεστε το σχέδιό του για αλλαγή πήγε άπατο ενώ και οι
δουλειές του σημείωσαν κατακόρυφη πτώση με συνέπεια να το ξαναλλάξει το τροπάρι
του και να το κάνει αυτή τη φορά: «Ο Δημητράκης το συναισθηματικό παιδί».
