Νησί

Η σκόνη έγινε τροφή για τα γραφεία

και τα φροντίζει τώρα πού χουν γυαλιστεί

ένας υπάλληλος σε κάποια υπηρεσία

λίστες γεμίζει με ανθρώπινη οσμή

σ ένα αριθμό έχει κολλήσει που δεν πιάνει

και μέρα νύχτα μανιωδώς τον κυνηγά

προσθέτει ονόματα μα το υλικό δε φτάνει

πέφτουν τηλέφωνα και βγάζει μερικά

κι εσύ που ξεκινάς το βράδυ με καράβι

για να σαι το πρωϊ στο απόμακρο νησί

και βλέπεις με το πρώτο φως που τρεμοανάβει

μι άδεια προβλήτα και τους γλάρους στο σχοινί

εσύ που ζεις διαρκώς σε μία αγωνία

που θα σε στείλουν τα στυμμένα αυτά μυαλά

εσύ που δεν μπορείς να βρεις την ηρεμία

εσύ που δεν μπορείς να βρεις λίγη χαρά

πώς να σ αγγίξω να σε κάνω να ελπίζεις

και να πιστέψεις πως θα έρθει άλλος καιρός

πώς να σε κάνω να πιστέψεις πόσο αξίζεις

και πόσο ακόμα σ αγαπάω ο τρελός

πως ν αγγίξω πίσω απ το μικρό μου τείχος

πώς να σε κάνω να γελάσεις σαν μωρό

αφού το ξέρω δεν θα φτάσει αυτός ο στίχος

κι αφού τυφλός το ξες δεν οδηγεί τυφλό