Νέες ταινίες. Η Andy Sachs είναι μια νεαρή, φέρελπις, δημοσιογράφος με ελκυστικό βιογραφικό και μια μεγάλη φιλοδοξία: Να εργαστεί σε κάποιο από τα διάσημα έντυπα της χώρας.
Η ανήσυχη φύση της και η ανάγκη για άμεση εξεύρεση εργασίας θα την οδηγήσει απρόβλεπτα στον άγνωστο γι αυτήν, λαμπερό και εξαιρετικά απαιτητικό κόσμο της μόδας.
Εκεί, η Andy προσλαμβάνεται αναπάντεχα ως β βοηθός της στριφνής, δύστροπης, τελειομανούς, και πιεστικής αρχισυντάκτριας του περιοδικού Runway Miranda Priestly (Meryl Streep) η οποία της κάνει το βίο αβίωτο μέχρι να τη βάλει τελικά στο κλίμα και να την στρώσει στους ιλιγγιώδεις ρυθμούς της υψηλής ραπτικής.
Η Andy κάνει υπομονή επιθυμεί να "κτίσει" ένα χρόνο προϋπηρεσίας δίπλα στην απολυταρχική προϊσταμένη της πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα βρει μελλοντικά αρκετές πόρτες ανοιχτές.
Στην επιδιώξή της αυτή, θα γίνει η ιδανική υπάλληλος, ικανή να φέρει σε πέρας και την πιο εξωπραγματική απαίτηση της αρχισυντάκτριας μέχρι που κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσει ότι το τίμημα της επιτυχίας είναι πολύ υψηλό για το στομάχι της, και το θύμα της είναι πάντα η ιδιωτική ζωή.
Βασισμένο στη νουβέλα του Lauren Weisberger το φιλμ του David Frankel περιστρέφεται γύρω από τον λαμπερό χώρο της μόδας, και φωτίζει τις νευρώσεις, τις ιδιαιτερότητες και το απερίγραπτο "αυτομαστίγωμα" που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της.
Στο επίκεντρο του κινηματογραφικού φακού βρίσκονται οι συνέπειες της επαγγελματικής καταξίωσης στην προσωπική ζωή των ανθρώπων που χάνουν κάποτε την ισορροπία τους παραδομένοι στα θέλγητρα της επιτυχία, της ευόδωσης, της ευδοκίμησης των στόχων και της λάμψης των επιτευγμάτων.
Μπροστά στο φάσμα της μοναξιάς, μας λέει ο David Frankel, όλοι οι πετυχημένοι άνθρωποι που βρίσκονται στο επίκεντρο της δημοσιότητας, και έχουν ως αντικείμενό τους την καλλιέργεια της πρόσοψης των πραγμάτων και την αποθέωση της επιφάνειας, πραγματοποιούν κάποιες στιγμές μια υπαρξιακή κατάβαση στα ψυχικά τους ύδατα.
Αφουγκράζονται την σιωπή τους, όμως επιστρέφοντας, στη γνώριμή τους επιφάνεια, απαρνούνται συνήθως οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική οδό, πέρα από εκείνη του κοινωνικού θαυμασμού που ενισχύει καθοριστικά τη μοναξιά τους. Το προσωπικό τους βάθος δηλαδή…
Στα ατού της συμπαθητικής κωμωδίας του David Frankel το ειρωνικό χιούμορ της και η παρουσίαση με γλαφυρότητα της ενδιαφέρουσας οπτικής των ανθρώπων της μόδας σχετικά με το τι θεωρούν όμορφο και τι είναι άσχημο, απαλείφοντας ουσιαστικά από το λεξιλόγιό τους "μεσαιωνικές" λέξεις, όπως μέτριο, συμπαθητικό, γλυκό, κανονικό κτλ…
Η ανήσυχη φύση της και η ανάγκη για άμεση εξεύρεση εργασίας θα την οδηγήσει απρόβλεπτα στον άγνωστο γι αυτήν, λαμπερό και εξαιρετικά απαιτητικό κόσμο της μόδας.
Εκεί, η Andy προσλαμβάνεται αναπάντεχα ως β βοηθός της στριφνής, δύστροπης, τελειομανούς, και πιεστικής αρχισυντάκτριας του περιοδικού Runway Miranda Priestly (Meryl Streep) η οποία της κάνει το βίο αβίωτο μέχρι να τη βάλει τελικά στο κλίμα και να την στρώσει στους ιλιγγιώδεις ρυθμούς της υψηλής ραπτικής.
Η Andy κάνει υπομονή επιθυμεί να "κτίσει" ένα χρόνο προϋπηρεσίας δίπλα στην απολυταρχική προϊσταμένη της πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα βρει μελλοντικά αρκετές πόρτες ανοιχτές.
Στην επιδιώξή της αυτή, θα γίνει η ιδανική υπάλληλος, ικανή να φέρει σε πέρας και την πιο εξωπραγματική απαίτηση της αρχισυντάκτριας μέχρι που κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσει ότι το τίμημα της επιτυχίας είναι πολύ υψηλό για το στομάχι της, και το θύμα της είναι πάντα η ιδιωτική ζωή.
Βασισμένο στη νουβέλα του Lauren Weisberger το φιλμ του David Frankel περιστρέφεται γύρω από τον λαμπερό χώρο της μόδας, και φωτίζει τις νευρώσεις, τις ιδιαιτερότητες και το απερίγραπτο "αυτομαστίγωμα" που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της.
Στο επίκεντρο του κινηματογραφικού φακού βρίσκονται οι συνέπειες της επαγγελματικής καταξίωσης στην προσωπική ζωή των ανθρώπων που χάνουν κάποτε την ισορροπία τους παραδομένοι στα θέλγητρα της επιτυχία, της ευόδωσης, της ευδοκίμησης των στόχων και της λάμψης των επιτευγμάτων.
Μπροστά στο φάσμα της μοναξιάς, μας λέει ο David Frankel, όλοι οι πετυχημένοι άνθρωποι που βρίσκονται στο επίκεντρο της δημοσιότητας, και έχουν ως αντικείμενό τους την καλλιέργεια της πρόσοψης των πραγμάτων και την αποθέωση της επιφάνειας, πραγματοποιούν κάποιες στιγμές μια υπαρξιακή κατάβαση στα ψυχικά τους ύδατα.
Αφουγκράζονται την σιωπή τους, όμως επιστρέφοντας, στη γνώριμή τους επιφάνεια, απαρνούνται συνήθως οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική οδό, πέρα από εκείνη του κοινωνικού θαυμασμού που ενισχύει καθοριστικά τη μοναξιά τους. Το προσωπικό τους βάθος δηλαδή…
Στα ατού της συμπαθητικής κωμωδίας του David Frankel το ειρωνικό χιούμορ της και η παρουσίαση με γλαφυρότητα της ενδιαφέρουσας οπτικής των ανθρώπων της μόδας σχετικά με το τι θεωρούν όμορφο και τι είναι άσχημο, απαλείφοντας ουσιαστικά από το λεξιλόγιό τους "μεσαιωνικές" λέξεις, όπως μέτριο, συμπαθητικό, γλυκό, κανονικό κτλ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου