Ο εορτασμός της προσπάθειας για διαφύλαξη της φύσης από την ανθρώπινη απληστία και της προστασίας του Περιβάλλοντος από τους εαυτούς μας, ως μια ακόμα Παγκόσμια Ημέρα στη λίστα του ΟΗΕ, καταδεικνύει ότι απέχουμε παρασάγγας από τη συνειδητοποίηση του κατ επείγοντος που συνοδεύει το θέμα.
Κάθε μα κάθε ημέρα που περνάει, το πρόβλημα αποκτά νέες διαστάσεις και τόσο επιτακτική ισχύ που δε σηκώνει κανένα απολύτως χάσιμο χρόνου για ετήσιες επετειακές εκδηλώσεις και εύγλωττες ομιλίες πολιτικών.
Όλοι γνωρίζουμε πλέον πολύ καλά ότι η λύση του προβλήματος της περιβαλλοντικής κρίσης, όχι μόνο θα αποτελέσει για όλους μας μια διαρκή εξέταση που θα δοκιμάζει καθ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, τις αντοχές, τον αλτρουισμό, το χαρακτήρα και το βαθμό συνειδητοποίησής μας, αλλά και μια ευκαιρία, ακριβώς στο χείλος του γκρεμού, αναζήτησης του ουσιαστικού και του πανανθρώπινου.
Ευτυχώς ή δυστυχώς για κάποιους η νέα συνειδητοποίηση, και η νέα στάση ζωής που προϋποθέτει η διαχείριση αυτής της δύσκολης κατάστασης απαιτεί επιτακτικά την αναθέρμανση όλων εκείνων των ανθρώπινων αξιών που νέκρωσε ο παγετός της λογικής του άκρατου καταναλωτισμού.
Για να επιβιώσουμε, τελικά, από τα παράγωγα των έργων μας, θα πρέπει πιθανότατα να γίνουμε περισσότερο πολιτισμένοι, πιο λιτοί, βαθύτεροι και τελικά πιο ανθρώπινοι. Αυτός ίσως είναι και ο μόνος δρόμος. Αυτός δηλαδή που συνδέει τη σωτηρία του πλανήτη με την αληθινή αναβάθμιση των κατοίκων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου