Εδώ και χρόνια διακρίνεται στον ορίζοντα μια προσπάθεια να ομογενοποιηθούν συνειδήσεις, να γίνουμε όλοι οι άνθρωποι πάνω κάτω όμοιοι. Να γίνει η ανθρωπότητα ένα τεράστιο τάργκετ γκρουπ, ένα χωνευτήρι αξιών. Δεν εννοώ φυσικά πως κρύβεται πίσω από αυτή την τάση κάποια "σατανική" δύναμη, ούτε καν ότι εξυπηρετεί κάποιο οργανωμένο σχέδιο. Σαφώς όμως υπάρχει μια κατεύθυνση. Για παράδειγμα, όταν σχεδιάζουν τις επιχειρηματικές στρατηγικές τους, δε λένε: ας τους κάνουμε λιγότερο έξυπνους απ ότι είναι. Λένε όμως ότι πρέπει να τους κάνουμε μέλη της ομάδας αυτών που αγοράζουν το προϊόν μας, γι αυτό το λόγο και μια δόση αφέλειας στο διαφημιστικό μας μήνυμα, θα δημιουργούσε την απαραίτητη οικειότητα.
Είναι γνωστό, ότι μέσα σε κάθε μεγάλη επιχείρηση υπάρχουν στελέχη που από τον τομέα τους μελετούν την ανθρώπινη συμπεριφορά και καλούνται να έχουν ιδέες για καινούργια προϊόντα. Επαγγελματίες που ξέρουν ότι προσπαθώντας να πείσεις κάποιον να αγοράσει το προϊόν σου, θα ήταν λάθος να τον αφυπνίσεις, να τον κάνεις περισσότερο συνειδητό να τον παρακινήσεις να ανακαλύψει τον εαυτό του.
Τουναντίον πρέπει να τον πείσεις πως οφείλει να γίνει κάτι διαφορετικό, κάτι περισσότερο από αυτό που είναι και ότι αυτό θα το καταφέρει αυτό μοναχά αποκτώντας το συγκεκριμένο προϊόν.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μια υπέροχη σύνθεση μεγάλων δυνατοτήτων, καλλιεργημένων δεξιοτεχνιών και πρωτόγονων αναγκών. Οι μεγαλύτεροι οικονομικοί κολοσσοί παγκοσμίως προσπαθούν να βγάλουν χρήματα αξιοποιώντας τις άπειρες δυνατότητες που τους προσφέρουν οι ακαλλιέργητες, αφώτιστες πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Ολόκληρο το οικονομικό σύστημα προσπαθεί να αναπτύξει τα ανθρώπινα ελαττώματα. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως. Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού του ανθρώπου από την αληθινή του φύση, από την πνευματική του διάσταση.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θεωρούν καθόλου εχθρική αυτή την πραγματικότητα. Για τους υπόλοιπους δημιουργείται η δυνατότητα ενός πνευματικού «αντάρτικου» και πιστεύω ακράδαντα πως για τον άνθρωπο που νιώθει την ανάγκη να προκόψει πνευματικά, αυτή η εποχή, η χωρίς πνευματικότητα, είναι η πλέον ιδανική, γιατί του προσφέρει όλα τα απαραίτητα εμπόδια, κι όλα εκείνα τα προβλήματα που θα τον οδηγήσουν στην «άκρη του δρόμου που τρέχει» και κατά συνέπεια στην απόλαυση του απλού βαδίσματος.
Στη ζωή, άλλωστε, πάντα, θα υπάρχουν πράγματα που θα πηγαίνουν προς το καλύτερο και άλλα που θα πηγαίνουν προς το χειρότερο.
Πότε δε θα επικρατήσει μόνο το καλό ή μόνο το κακό γιατί το ένα είναι η απόδειξη και η εξήγηση του άλλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου