Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ορκωμοσία του 44ου προέδρου των ΗΠΑ. Την ίδια ώρα ο Ισραηλινός στρατός σταδιακά αποσύρεται από τη Λωρίδα της Γάζας.
Δεν κομίζει γλαύκα ες Αθήνας κάποιος που θα υποστηρίξει πως η βιαστική ολοκλήρωση των αιματηρών ισραηλινών επιχειρήσεων έχει άμεση σχέση με την τελετή ορκωμοσίας του νέου προέδρου, που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επισκιαστεί από κανένα άλλο γεγονός. Τόσο δυσάρεστο μάλιστα. Όπως δεν είναι καθόλου τυχαίος ο χρόνος που εκδηλώθηκε αυτή η αιμοσταγής στρατιωτική επιχείρηση, στον τελευταίο ουσιαστικά μήνα της διακυβέρνησης Μπους. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της θητείας του ο πρώην πλέον πρόεδρος των ΗΠΑ, υποσχόταν σε φίλους και σε συμμάχους με τους οποίους μοιραζόταν ιδιοτελή και στενά προσωπικά συμφέροντα, χρυσές ημέρες. Ο άνθρωπός τους είχε καταφέρει να αναρριχηθεί στην εξουσία. Η νέα διοίκηση των ΗΠΑ τώρα υπόσχεται να εφαρμόσει στη σφαίρα των διεθνών ζητημάτων μια πολιτική ήπιας ισχύος.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν βρίσκεται κάποια πολεμική σύγκρουση υψηλά στην ατζέντα της, καθώς δεν την συμφέρει στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία και θα αναλώσουν όλες τους τις δυνάμεις στην οικονομική διπλωματία. Σημαίνει, όμως, και κάτι άλλο: ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να διατηρηθούν σε υψηλό επίπεδο τα κέρδη της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας. Κάτι που θα επιτευχθεί μέσα από τις πωλήσεις όπλων σε χώρες που βρίσκονται παραδοσιακά σε μια γεωγραφική και πολιτική αντιπαλότητα. Δύο από αυτές τις χώρες είναι η Ελλάδα και η Τουρκία και οι τελευταίες κινήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, μπορεί να σηματοδοτούν την απαρχή μιας περιόδου που θα οδηγήσει σ ένα νέο εξοπλιστικό ράλι. Για να αντισταθμίσουν τη ζημιά, οι Αμερικανοί πρέπει στα επόμενα χρόνια να πουλήσουν όπλα. Άλλωστε το εμπόριο όπλων, μέσω της διατήρησης μιας συνεχούς αντιπαλότητας μεταξύ γειτονικών λαών αποδεικνύεται συχνά πιο επικερδές από τους πολέμους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου