Μεταρρύθμιση μπορεί να χαρακτηριστεί η προσπάθεια τακτοποίησης του ασφαλιστικού και εκπαιδευτικού συστήματος, όπως και η επίσημη αναγνώριση του δικαιώματος καύσης των νεκρών. Όχι, όμως και οι πωλήσεις, ιδιωτικοποιήσεις και παραχωρήσεις της δημόσιας περιουσίας σε ξένους ιδιώτες, ακόμα κι αν σε κάποιες περιπτώσεις γίνονται με αρκετά συμφέροντες, κατά τους κυβερνώντες, όρους.
Όλα αυτές οι κινήσεις αποτελούν απλώς μια προσπάθεια δημιουργίας ενός μικρού ευέλικτου κράτους, το οποίο όμως χάνει σταδιακά τον προνοιακό του χαρακτήρα, στα πλαίσιο πάντα της στρατηγικής και των επιταγών της ΕΕ και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος που διαπνέεται πλέον ξεκάθαρα και αποκλειστικά από τη φιλελεύθερη λογική, η οποία όμως, όπως παλαιότερα και ο σοσιαλισμός καλείται σήμερα να δικαιολογήσει τα σημεία εκείνα της θεωρίας της, που εξακολουθούν να μη λειτουργούν το ίδιο αποτελεσματικά στην πράξη. Και κυρίως να δικαιολογήσει την μαρτυρία αποτυχίας των κυβερνώντων να μετατρέψουν σε ανταγωνιστικές και συγκρίσιμες δυνάμεις στο πεδίο του διεθνούς οικονομικού ανταγωνισμού της επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας των πατρίδων τους.
Για να επανέλθουμε στις επονομαζόμενες μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, θεωρώ ότι μια από τις σημαντικότερες, πιθανότατα και η σημαντικότερη από όλες μέχρι σήμερα πρέπει να θεωρείται το προεδρικό διάταγμα για την αποτέφρωση των νεκρών, που αν και δεν παρουσιάζεται με τον μανδύα της μεταρρύθμισης έρχεται με μια καθυστέρηση αρκετών χρόνων και με τη συνδρομή της ευτυχούς συγκυρίας που συναντάμε αυτή την περίοδο στην κορυφή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας να εμβαθύνει ουσιαστικά τη δημοκρατία, ενισχύοντας το δικαίωμα στην επιλογή που κάθε πολίτης πρέπει σύμφωνα με το Σύνταγμα να έχει. Πρόκειται για απόφαση που πραγματικά θα σημαδέψει τη θητεία Καραμανλή και που πιθανότατα θα δρομολογήσει και άλλες εξελίξεις στην κατεύθυνση των ζητημάτων των ανθρώπινων ελευθεριών και δικαιωμάτων και την παύση της καταπάτησή τους από παρωχημένες λογικές και παραδοσιακές νοοτροπίες αιώνων.
Και φυσικά, εκτός της διάστασης αυτής που αφορά την προσδοκώμενη δημοκρατική εμβάθυνση , υπάρχει και ένα ξεκάθαρο περιβαλλοντικό όφελος, που δεν πρέπει να υποτιμούμε, καθώς όλοι αυτοί οι χώροι που σήμερα φιλοξενούν τα νεκροταφεία θα μπορούσαν πολύ εύκολα να μετατραπούν σε αστικά και περιαστικά πάρκα, τα οποία θα αποτελούν νησίδες οξυγόνου και ζωής για τους ταλαιπωρημένους από τις ασφυκτικές ρυμοτομήσεις πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου