Η πρώτη φάση του κανιβαλισμού της μνήμης του άτυχου, Νίκου Σεργιανόπουλου, από τους γνωστούς στο είδος τους τηλεοπτικούς αστέρες, περιλάμβανε την αγιογραφία του γοητευτικού ηθοποιού που με τη σειρά της οδηγούσε σε ένα συνδετικό με τη δεύτερη φάση, «παραταύτα»…
Εκεί, όπου οι υπόνοιες για την ζωή που θέλησε να προφυλάξει από τα φώτα της δημοσιότητας νομιμοποιούνταν εκφερόμενες από στόματα ανεκδιήγητων τηλε-ψυχολόγων, την ώρα μάλιστα που κάποιοι από τους περίλυπους συνεργάτες του ηθοποιού, στερημένοι συνάδελφοί του, που τα τελευταία χρόνια είχαν περιέλθει σε αφάνεια, ξεχνώντας το μαγικό άγγιγμα της δημοσιότητας, έπεφταν εν αγνοία τους στην λούμπα των αδιάκριτων τηλεπαρουσιαστών, εντείνοντας ακόμα περισσότερο την προσβολή στη μνήμη του νεκρού που διαπράχθηκε κατά κόρον, αλλά όχι τόσο υπέργεια ώστε να καταλογιστούν απευθείας ευθύνες.
Και πάνω που, αντί να αρχίσει να ξεμπλέκεται το κουβάρι της στυγερής του δολοφονίας από τις αρχές, άρχισε να ξεκουβαριάζεται η ίδια του η ζωή, ο κανιβαλισμός της μνήμης του Νίκου Σεργιανόπουλου, πέρασε πιθανότατα στην τρίτη και τελευταία του φάση. Την κοινωνιολογική προσέγγιση του τρόπου ζωής του, από παντογνώστες επιστήμονες και ξερόλες δημοσιογράφους που είτε δεν τον γνώρισαν ποτέ, είτε στην καλύτερη των περιπτώσεων είχαν κάποτε έρθει σε επαφή με άτομα ανάλογου, κατ αυτούς, ψυχολογικού προφίλ.
Τι διαφορετικό όμως ήταν όλο αυτό το σκηνικό της δήθεν συντριβής που στήθηκε σε πρωϊνές και μεσημεριανές εκπομπές, από μια εύσχημη εκδικητικότητα απέναντι σ έναν άνθρωπο που, με εξαίρεση τους τελευταίους έξι μήνες, κατάφερε να περιχαρακώσει την ζωή του και να μη θρέψει με πικάντικα θέματα τις σελίδες των κουτσομπολίστικων περιοδικών και εκπομπών. Μια άδικη πληρωμή για τη μη ουσιαστικά «συνεργασία», όλα αυτά τα χρόνια σε έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων, αξιοπρεπή μέχρι κεραίας και μοναχικό μέχρι παρεξηγήσεως.
Κάνοντας το λάθος να παρακολουθήσω τις τελευταίες ώρες κάποια τηλεοπτικά ραδίκια, διαπίστωσα ότι πλέον ακόμα και τα τελευταία προσχήματα έχουν εγκαταλειφθεί και οι καλεσμένοι των εκπομπών αυτών εκφράζονται απερίφραστα, ταυτίζοντας τον άτυχο άνδρα με συμπεριφορές και στάσεις που κανείς δεν ξέρει αν ο ίδιος θα προσυπόγραφε, ή έστω αν έδινε το δικαίωμα ακόμα και σε έναν άνθρωπο να ασχοληθεί με αυτές. Κάτι που σημαίνει ότι δεν θα αργήσει και πολύ, η κλασική περίοδος των ανεκδότων, που θα αποτελειώσουν κάθε σοβαρή πτυχή του θέματος.
Την ίδια ώρα οι έρευνες της αστυνομίας για τον δράστη του εγκλήματος φαίνεται πως έχουν τελματώσει, καθώς τα αποτυπώματα, το γενετικό υλικό και τα υπόλοιπα ίχνη που ο εγκληματίας φέρεται να έχει αφήσει δεν φαίνονται αρκετά ώστε να οδηγήσουν τις έρευνες προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου