Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

ΒΑΣΙΛΟ-ΧΟΥΝΤΙΚΟ-ΠΡΟΔΟΤΟ-ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ (ΑΡΧΕΙΟ ATHENS24)

Ντρεπόμαστε κάποιες φορές να πούμε ότι νοιαζόμαστε για την εξέλιξη της κατάστασης της υγείας ενός αστυνομικού που χαροπαλεύει, μήπως και χαρακτηριστούμε ανόητα από κάποιους ως βασιλο-χουντικο-προδοτο-ακροδεξιοί.
Που; στη χώρα που ανέδειξε ως μέγιστη αξία το σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Στη χώρα που διαχρονικά οι μεγαλύτεροι αγώνες της Αριστεράς είχαν στο επίκεντρό τους τον άνθρωπο ανεξαρτήτου χρώματος, φύλου, φυλής, επαγγέλματος, ή άλλων διαχωρισμών και διακρίσεων.
Εγκλωβισμένοι διαχρονικά σε αντίπαλα στρατόπεδα, με ασπίδα αντικρουόμενα ιδεολογήματα και δόρυ την αναζήτηση των ατασθαλιών του αντιπάλου μας, διασπασμένοι ιδεολογικά, ψυχικά, πολιτικά, πολιτιστικά σε ομάδες με συγκρουόμενα συμφέροντα, οπαδοί και όχι δημιουργοί, έτοιμοι να χειροκροτήσουμε ή να αποδοκιμάσουμε, αλλά όχι και να σκεφτούμε λογικά, συνθετικά, παραγωγικά, διατηρούμε την παιδική μας ανωριμότητα και αφέλεια μέσα στο θερμοκήπιο των πλούσιων συναισθημάτων μας. Αυτή τη στιγμή μάλιστα που το πανίσχυρο πολιτικά και στρατιωτικά Ισραήλ, ακολουθεί βήμα προς βήμα τη στυγνή ναζιστική λογική που επέτρεπε για κάθε ένα θύμα Γερμανό στρατιώτη, την επιτόπου εκτέλεση δεκάδων αθώων πολιτών, και που οι ακραίες δυνάμεις της ξενοφοβίας και του ρατσισμού ενδύονται με κατάλευκούς χιτώνες διαλλακτικότητας και φιλολαϊκής θέρμης, προκειμένου να επιπλεύσουν, στη χώρα μας, εξακολουθούμε να διαχωρίζουμε αξιακά ανθρώπινες ζωές, και περνάμε στα ψιλά, την μάχη που δίνει για τη ζωή του ένας 20χρονος συμπολίτης μας που δέχθηκε πριν από λίγες ημέρες τις "συμβολικές" σφαίρες κάποιων, η πράξη των οποίων δεν καταδικάστηκε τελικά με το ίδιο ρητό τρόπο, που έγινε στην περίπτωση του δολοφονημένου Αλέξανδρου. Δεν καταδικάστηκε από τα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας από το DNA της, όπως αυτό εκδηλώνεται μέσα από τις αυθόρμητες ή οργανωμένες αντιδράσεις της σε περιπτώσεις ερεθισμού του θυμικού της. Αντίθετα, πίσω από τις χλιαρές δηλώσεις καταδίκης του περιστατικού, από πλευράς πολιτικών και φορέων, διακρίνω μια ανεπαίσθητη αλλά ευδιάκριτη σιωπηλή αποδοχή, που κανένας βέβαια δεν θα παραδεχτεί ευθέως αλλά και κανείς δεν θα προσπαθήσει ιδιαίτερα προκειμένου να αποδείξει πως δεν υπάρχει. Άλλωστε σε μια χώρα όπου η Παιδεία έχει αφεθεί στα τυφλά χέρια της σοφής νομοτέλειας, και η διαπαιδαγώγηση στην τηλεόραση, ο συμβολισμός μιας πράξης εξακολουθεί να μας κάνει να ξεχνούμε τα θύματα που αφήνει πίσω της. Λες και η δολοφονία, ως συμβολική πράξη, δεν παραμένει δολοφονία. Η κοινωνική ευαισθησία είναι ένα θαλερό ποτάμι θετικών συναισθημάτων για τον άνθρωπο, τη φύση, τη ζωή. Δεν μπορεί να είναι επιλεκτική..
Εξάλλου, αν πραγματικά επιζητούμε να αγγίξουμε τον αληθινό πυρήνα των γεγονότων που μας πολιορκούν, με εξαιρετική σφοδρότητα, πρέπει, ίσως, κάποια στιγμή, να βγούμε από τα ασφυκτικά όρια του υποκειμενισμού μας, και να μπούμε προσωρινά και με προσωπική μας πρωτοβουλία, στη βάσανο του να βάλουμε τον εαυτό μας στην οπτική γωνία αυτού που θεωρούμε πολιτικό ή κάθε λογής αντίπαλό μας, διαφορετικά η δροσερή αλήθεια που θεωρούμε ότι έχουμε κατακτήσει, κάθε φορά, δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια πιο αξιοφανή συνδήλωση του προσωπικού μας συμφέροντος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου