ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ (ΑΡΧΕΙΟ)

Νέες ταινίες. Νεαρός φοιτητής κινηματογραφικής σχολής του Λος Άντζελες, και γόνος διαλυμένης μεν αλλά πλούσιας οικογένειας επιστρέφει στην Ελλάδα για να περάσει τις λίγες ημέρες των διακοπών του δίπλα στον πατέρα του.

Εκείνος, όμως, επιχειρηματίας πολυάσχολος και βουτηγμένος βαθειά στο βούρκο της παραοικονομίας αντιμετωπίζει ορισμένα σοβαρά μπλεξίματα με την δικαιοσύνη και οδηγείται εσπευσμένα στον κορυδαλλό.

Ενόψει της δίκης του πατέρα του, ο νεαρός φοιτητής, τον οποίο υποδύεται ο Γιάννης Τσιμιτσέλης, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν προσφάτως αποφυλακισθέντα Κρητικό, που θέλει πίσω κάτι λεφτά που του χρωστά ο έγκλειστος επιχειρηματίας, αλλά ταυτόχρονα και με τις αμέτρητες προκλήσεις που αντιμετωπίζει σ αυτή τη χώρα κάθε όμορφο και πλούσιο παιδί.

Ένας πρώην μπάτσος και νυν σεκιουριτάς, ένας κυκλοθυμικός ταξιτζής, ένας περίεργος τύπος που υποκλέπτει συνομιλίες συλλέγοντας πολύτιμες πληροφορίες, μια χαζή ξανθιά, μια δικηγόρος που δεν ξέρει ποιον γουστάρει, μια τραγουδίστρια μοντέλο, ένα σκληρό γυναικείο συγκρότημα και μια ομάδα γυναικείου "μπιτς βόλεϊ", συνθέτουν μια μεγάλη παρέα, νέων όμορφων και "σημαδεμένων" από τις αμαρτίες των γονιών τους ηρώων.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Νίκος Περάκης επιχειρεί μια απόπειρα "life style" κωμωδίας με στοιχεία δράσης και περιπέτειας, τοποθετώντας την, στην λαμπερή από την λιπαρότητα επιδερμίδα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Με συνεχή κοντινά στα "καυτά" σημεία των πρωταγωνιστριών του, ατάκες του διαδικτύου, και ένα χιούμορ που του λείπει το αστείο για να ολοκληρωθεί, ο Περάκης μας λέει εν έτη 2007 ανέκδοτα για ξανθιές και ιστορίες "τηλεόρασης"
σε μια ταινία που στερείται οποιουδήποτε νοήματος, καθώς ακόμα και η παρωχημένη οφθαλμολαγνεία της λειτουργεί περιοριστικά.

Το τέλος δε της ταινίας, είναι τόσο αστήρικτο, αβάσιμο και αναιτιολόγητο που σε χτυπάει σαν ουρανοκατέβατο πέτρωμα, αγγίζοντας τα όρια της αγένειας.