ΣΩΠΑ ΌΠΟΥ ΝΑ ΝΑΙ ΘΑ ΣΗΜΑΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ

Δεν είναι κάθε συγκοιρία ιδανική για ταξική πάλη, αγώνες και διεκδικήσεις. Ιδιαίτερα όταν χτυπούν οι καμπάνες της χρεωκοπίας πάνω από μία χώρα είναι πολυτέλεια οποιαδήποτε ενέργεια δε συνεισφέρει προς την κατεύθυνση της εξόδου από την πολυεπίπεδη κρίση. Δεν είναι ώρα για πόλεμο, για εσωτερικές έριδες και μικροκομματικές στρατηγικές. Ο καθένας πρέπει να πάρει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί και να συνεισφέρει στο γενικό καλό. Οι προκλητικοί τραπεζίτες η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση, ο επιχειρηματικός κόσμος να αποδεχτεί τη μερίδα του λέοντος. Αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα την μεγάλη ευθύνη που τους αναλογεί στο αντιπαραγωγικό-παρασιτικό σκηνικό που έχει στηθεί απ άκρου εις άκρον στην χώρα και επιβραβεύεται με κάθε τρόπο Και φυσικά οι πολίτες, που δεν παράγουν, που δεν κόβουν αποδείξεις και δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Το καράβι μπάζει από παντού, η παγωμένη μπαλίτσα μετατρέπεται σε χιονοστοιβάδα και τα κόμματα λειτουργούν με το συνηθισμένο τους τρόπο. Με μια ψυχραιμία που σπάει κόκκαλα που ενισχύει τις αντιπαραγωγικές συμπεριφορές, που στραγγαλίζει τη λογική και σε βάζει σε υποψίες σχετικά με το αν είναι τόσο αφελή όσο δείχνουν, αν δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος ή αν έχουν τόσο βαθιά εμποτιστεί με το διχασμό και την πολιτική μισαλοδοξία. Είναι λάθος τελικά να πιστεύουμε ότι υπάρχει μόνο μία Ελλάδα. Υπάρχουν περισσότερες από μία και συχνά διακείνται εχθρικά προς τις υπόλοιπες. Όμως από την πλευρά των πολιτών, υπάρχει γενική απαίτηση για την εξεύρευση μιας κοινής συνισταμένης που θα επιμέρισει με δικαιοσύνη τα βάρη και βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, δίνοντας προοπτική σε όλους τους Έλληνες.