Νέες ταινίες. Η επίσημη υποψηφιότητα της Ισπανίας για τα βραβεία Όσκαρ 2008 έχει όλες τις προδιαγραφές και συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για να κατακτήσει το χρυσό αγαλματάκι.
Βέβαια, κάθε άλλο παρά αμελητέες ποσότητες, θα αποδειχτούν, όπως δείχνουν τα πράγματα, οι συνυποψήφιες της ταινίες, γι αυτό προτιμότερο θα ήταν να μην προτρέχουμε.
Πρόκειται λοιπόν για ένα θρίλερ, παλιάς κοπής, που κρατάει το θεατή καθηλωμένο στη θέση του και τον οδηγεί σταδιακά και με μεγάλη μαεστρία σε μια κορύφωση που μας υπενθυμίζει πόσο όμορφα συναισθήματα προκαλεί ο ευφάνταστος αιφνιδιασμός.
Σ αυτήν την πολύ καλή ταινία λοιπόν του νεαρού δημιουργού Juan Antonio Bayona τίποτα απολύτως δεν αφήνετε στην τύχη του, τόσο από τον δεξιοτέχνη σκηνοθέτη όσο και από τον σεναριογράφο Sergio G. Sanchez, που θέλει να γράψει κάτι τόσο δυνατό συναισθηματικά και πρωτόγονα στυλιζαρισμένο σαν το σενάριο του Amenabar στο "The Others" που τελικά το καταφέρνει.
Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας της Laura, που αγοράζει, και μετακομίζει με τον σύζυγό της και τον εξάχρονο, βαριά βαριά γιο της, ένα κτήριο αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, που κάποτε στέγαζε το ορφανοτροφείο, στο οποίο η Laura μεγάλωσε.
Τώρα, η γυναίκα, θέλει να εγκαταστήσει εκεί, έναν ξενώνα που θα παρέχει στέγη και φροντίδα σε παιδιά με νοητική στέρηση, αλλά οι σκιές του σπιτιού έχουν διαφορετική άποψη.
Η εξαφάνιση, λοιπόν, μια μέρα, του μονάκριβου γιου της θα σηματοδοτήσει την αφετηρία της επίμονης αναζήτησης του παιδιού στα μυστικά περάσματα του κτιρίου, αλλά και στις βαθιές και "απονευρωμένες" της αναμνήσεις.
Ποιο είναι αυτό άραγε το τόσο μυστηριώδες ιστορικό που κρύβει αυτό το σπίτι;
Μια υπέροχη, καθηλωτική αλλά και αρκετά τρομακτική πρόταση από τον "ανήσυχο" ισπανικό κινηματογράφο, για τους λάτρεις του "ξύλινου" τρόμου, των τριξιμάτων της πόρτας και των σκιών, δομημένη με απίστευτη δεξιοτεχνία στη διαχείριση των συναισθημάτων του θεατή, και με θέμα της, τις εξωπραγματικές θυσίες που είναι διατεθειμένη να κάνει μια μητέρα προκειμένου να αγκαλιάσει για μία ακόμη φορά το παιδί της.
Βέβαια, κάθε άλλο παρά αμελητέες ποσότητες, θα αποδειχτούν, όπως δείχνουν τα πράγματα, οι συνυποψήφιες της ταινίες, γι αυτό προτιμότερο θα ήταν να μην προτρέχουμε.
Πρόκειται λοιπόν για ένα θρίλερ, παλιάς κοπής, που κρατάει το θεατή καθηλωμένο στη θέση του και τον οδηγεί σταδιακά και με μεγάλη μαεστρία σε μια κορύφωση που μας υπενθυμίζει πόσο όμορφα συναισθήματα προκαλεί ο ευφάνταστος αιφνιδιασμός.
Σ αυτήν την πολύ καλή ταινία λοιπόν του νεαρού δημιουργού Juan Antonio Bayona τίποτα απολύτως δεν αφήνετε στην τύχη του, τόσο από τον δεξιοτέχνη σκηνοθέτη όσο και από τον σεναριογράφο Sergio G. Sanchez, που θέλει να γράψει κάτι τόσο δυνατό συναισθηματικά και πρωτόγονα στυλιζαρισμένο σαν το σενάριο του Amenabar στο "The Others" που τελικά το καταφέρνει.
Πρόκειται για την ιστορία μιας γυναίκας της Laura, που αγοράζει, και μετακομίζει με τον σύζυγό της και τον εξάχρονο, βαριά βαριά γιο της, ένα κτήριο αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, που κάποτε στέγαζε το ορφανοτροφείο, στο οποίο η Laura μεγάλωσε.
Τώρα, η γυναίκα, θέλει να εγκαταστήσει εκεί, έναν ξενώνα που θα παρέχει στέγη και φροντίδα σε παιδιά με νοητική στέρηση, αλλά οι σκιές του σπιτιού έχουν διαφορετική άποψη.
Η εξαφάνιση, λοιπόν, μια μέρα, του μονάκριβου γιου της θα σηματοδοτήσει την αφετηρία της επίμονης αναζήτησης του παιδιού στα μυστικά περάσματα του κτιρίου, αλλά και στις βαθιές και "απονευρωμένες" της αναμνήσεις.
Ποιο είναι αυτό άραγε το τόσο μυστηριώδες ιστορικό που κρύβει αυτό το σπίτι;
Μια υπέροχη, καθηλωτική αλλά και αρκετά τρομακτική πρόταση από τον "ανήσυχο" ισπανικό κινηματογράφο, για τους λάτρεις του "ξύλινου" τρόμου, των τριξιμάτων της πόρτας και των σκιών, δομημένη με απίστευτη δεξιοτεχνία στη διαχείριση των συναισθημάτων του θεατή, και με θέμα της, τις εξωπραγματικές θυσίες που είναι διατεθειμένη να κάνει μια μητέρα προκειμένου να αγκαλιάσει για μία ακόμη φορά το παιδί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου