Η Δικαιοσύνη, ως θεσμός, είναι ορισμένες φορές πιο πολυδαίδαλη από οποιονδήποτε άλλο. Διότι, ως έννοια, είναι διαρκής και μόνιμη και απεχθάνεται την παραγραφή οποιουδήποτε εγκλήματος. Και η σεξουαλική επίθεση εναντίον παιδιού, όποτε κι αν συνέβη, είναι έγκλημα, όταν επιπροσθέτως συνδυάζεται με χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών από την πλευρά του θύματος με ευθύνη του θύτη. Επιπλέον ισχύει στο ακέραιο η ρήση ότι η δικαιοσύνη δεν πρέπει -να κάνει διακρίσεις μεταξύ επώνυμων και ανώνυμων κατηγορουμένων.
Ωστόσο, στην περίπτωση του Γαλλο-πολωνού σκηνοθέτη Πολάνσκι υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά, τα οποία ο ίδιος δεν κατάφερε να αποσαφηνίσει, επιλέγοντας το δρόμο της διαφυγής στην Ευρώπη, προκειμένου να μην βρεθεί αντιμέτωπος, τότε με τις κατηγορίες της αμερικανικής δικαιοσύνης, όπως αυτές διατυπώνονταν πριν από 30 χρόνια, με εκφραστή έναν αμφιλεγόμενο δικαστικό λειτουργό της εποχής. Όπως επίσης ένα ακόμη ερωτηματικό αφορά στην επιλογή του χρόνου που ανασκαλεύεται αυτή η υπόθεση απέναντι σ έναν άνθρωπο που βαδίζει αισίως στα 75 του και την δίωξη του οποίου δεν επιθυμεί πια το 43χρονο σήμερα θύμα της περιβόητης υπόθεσης.
Δεν γνωρίζουμε πως πρόκειται να εξελιχθεί αυτή η πολύκροτη ιστορία. Ωστόσο, τα σημερινά δεδομένα δείχνουν ότι είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένη η έκδοση του Πολάνσκι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια εξέλιξη αρκετά οδυνηρή για τον σκηνοθέτη, που όμως, είμαι της άποψης ότι πρέπει να αντιμετωπίσει, ώστε να βγει, αν το αξίζει, τόσο ηθικά όσο και ψυχολογικά ενισχυμένος από αυτή την ιστορία, κλείνοντας με θεσμικό τρόπο ένα από τα πιο μελανά κεφάλαια της διαδρομής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου