Είναι διαχρονικά επιβεβαιωμένο ότι η αγορά ενός παιχνιδιού μπορεί να σημαδέψει ευχαριστά τη γιορτινή περίοδο για ένα παιδί. Αντίθετα η υπερπροσφορά που προκύπτει από την κατανοητή επιθυμία των γονιών και των συγγενών να ευχαριστήσουν τα παιδιά τους δημιουργεί συχνά στα μικρά βλαστάρια μια αίσθηση αποπροσανατολισμού. Δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στο ένα, να ταυτιστούν μ αυτό και να το συνδέσουν συνειρμικά με τις μυρωδιές και τις εικόνες μιας χρονικής περιόδου της ζωής τους. Έτσι, τα παιχνίδια περνούν από τα χέρια τους χωρίς να τους αφήσουν κάτι, γρήγορα τα βαριούνται και τα ακουμπούν σε μία άκρη, περιμένοντας κάτι άλλο διαφορετικό. Ίσως αυτό το ένα, που θα απλώσει ρίζες στην παιδική τους ηλικία και που θα αποτελούσε γι αυτά το γεγονός της συγκεκριμένης χρονιάς επειδή δε θα είχε κανένα αντίπαλο δέος, για να αποσπάσει για λίγο την προσοχή τους. Τελικά είναι αλήθεια ότι τις αναμνήσεις θα τους τις δημιουργήσουν οι αφαιρέσεις και όχι οι προσθέσεις, το ένα παιχνίδι, το δικό τους, αυτό που θα τους ταξιδέψει σ ένα κόσμο όπου ορατά θα είναι μόνο τα ουσιαστικά, αυτά που αρκούν από μόνα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου