Μια νεαρή Αλβανίδα μετανάστρια, η Λόρνα συμμετέχει σ έναν εικονικό γάμο μ έναν τοξικομανή, προκειμένου να εξασφαλίσει την Βελγική υπηκοότητα. Εγκέφαλος της απάτης είναι ένας Ρώσος κακοποιός που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει έναν επίσης λευκό γάμο με τη Λόρνα, αφότου εκείνη απαλλαγεί οριστικά από τον σύζυγό της, προκειμένου να γίνει κι εκείνος επισήμως Βέλγος πολίτης. Η Λόρνα ονειρεύεται να μαζέψει μερικά χρήματα για να φτιάξει μαζί με τον φίλο της ένα σνακ μπαρ, αλλά δεν ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει προκειμένου να το καταφέρει. Όταν το ανακαλύπτει θα διαπιστώσει πως η ήρεμη εξέγερση είναι ο μόνος τρόπος που διαθέτει για να ξεσπάσει τα καταπιεσμένα συναισθήματά της και οι αντοχές του νευρικού της συστήματος έχουν αρχίσει να παραδίδουν πνεύμα.
Η νέα ταινία των αδελφών Νταρντέν θέτει για μια ακόμη φορά στο επίκεντρο του προβληματισμού της, τις δυνάμεις του κόσμου που κινούν την βαρύθυμη ιστορία: τους μετανάστες. Αυτή τη φορά, όμως, προβάλλοντας την κυνική τους πλευρά, την τραχιά, εκείνη που είναι έτοιμη να παραβεί το νόμο και την ανθρώπινη ηθική προκειμένου να πετύχει στόχους υλικούς, γραφειοκρατικούς. Στόχους μικρούς στο γυμνό μάτι ενός πολίτη, που έχει εκ γεννήσεως τακτοποιημένα τα γραφειοκρατικά εφόδια που χρειάζεται για να ζήσει αναπόσπαστος από περιττές έγνοιες στην καλά οργανωμένη κοινωνία της χώρας του, αλλά στόχους μεγάλους υπό την πίεση μιας ενδεχόμενης απέλασης.
Η κάμερα κινείται σταθερά σε κοντινά πλάνα, επιλογή η οποία επιτρέπει στους Νταρντέν να προτάξουν τη συναισθηματική ένταση έναντι της σκηνογραφίας που χαρακτηρίζεται από αφαίρεση και ψυχρή, κλινική διάθεση.
Ωστόσο, δεν φορτίζουν το θέμα τους με περισσότερη κινηματογραφική συγκίνηση απ ότι χρειάζεται, ελέγχοντας μ ένα μοντάζ ρυθμικό την ισορροπία ανάμεσα στην επιφανειακή ηρεμία, την εσωτερική γαλήνη και την ανέκφραστη ψυχική σύγκρουση που χαρακτηρίζει τη στωική Λόρνα, η ταλαιπωρημένη μορφή της οποίας δεσπόζει άλλωστε στα περισσότερα σχεδόν πλάνα.
Η ταινία διαπνέεται από μια ανόθευτη ανθρωπιστική διάθεση και γνήσιο ουμανισμό, στοιχεία που την κατατάσσουν στις οάσεις ελπίδας της σύγχρονης κινηματογραφικής αναζήτησης.
Η ήρεμη καταγραφή του δράματος, μιας μελέτης χαρακτήρων, οι εξάρσεις της υποτονικής πλοκής που σε αιφνιδιάζουν με τη σοφία που αποδίδονται και ο ρυθμός που σου δίνει τη δυνατότητα να σκεφθείς, να παρατηρήσεις, να γευθείς και να αισθανθείς δίνουν στην ταινία των Νταρντέν την υφή μιας εξαιρετικής δουλειάς για την προδομένη εμπιστοσύνη και την εξευτελιστική διάψευση των προσδοκιών που τρέφουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Τελικά, το αντίτιμο που αποδίδεται για την πραγματοποίηση κάποιων σκοπών αποδεικνύεται δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τα οφέλη που αποφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου