ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ (ΑΡΧΕΙΟ Β)

Πομπός και δέκτης έχουν την ίδια ακριβώς βαρύνουσα σημασία στη δημιουργία της μαγείας.
Επιβαρύνονται με το ίδιο μερίδιο ευθύνης και ίσως ο δέκτης να πρέπει τελικά να καταβάλλει και λίγη μεγαλύτερη προσπάθεια από τον πομπό, προκειμένου να συντελεστεί το θαύμα της ψευδαίσθησης. Ή ίσως της λαμπερής άγνοιας κινδύνου που προαπαιτεί η θέαση των αληθινών διαστάσεων των πραγμάτων.

Το μαγαζί παιχνιδιών του κ. Edward Magorium επιβραβεύει εδώ και δεκάδες χρόνια όσους πιστεύουν στα θαύματα και όσους έχουν το ταλέντο της δεκτικότητας και το χάρισμα της ευαισθησίας.

Δεν πρόκειται, όμως, ούτε για ένα συνηθισμένο μαγαζί αλλά ούτε και για έναν τυπικό έμπορο παιχνιδιών, μιας και ο Magorium ζει εδώ και 300 περίπου χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων, ούτε έχει κόψει ποτέ απόδειξη, ούτε έχει συνδιαλλαγεί με τους επίσημους φορείς του κράτους αλλά και ούτε, κυρίως, έχει νοιαστεί στο ελάχιστο για τα έσοδα που πιθανόν θα μπορούσε να αποκομίσει από αυτή τη ιδιαίτερη σχέση που κατάφερε να αποκαταστήσει με τη μαγεία και τα μυστικά της. Άλλωστε, ποτέ δεν ήταν αυτό το ζητούμενό του.

Πιστοί του σύντροφοι σ αυτό το αιφνιδιαστικό πανηγύρι χρωμάτων, ελευθερίας και γνήσιας χαράς, η διευθύντρια του καταστήματός του, Molly Mahoney και ο μοναχικός αλλά ιδιαίτερα ευφυής πιτσιρίκος, που τον βοηθάει στην καθημερινή «χαμαλοδουλειά» κι ο οποίος συλλέγει, στον ελεύθερό του χρόνο, καπέλα και εξωπραγματικές εμπειρίες.

Κι όπως κάθε στιγμή, όλα τα πράγματα συναντούν το τέλος τους, έτσι και ο κ. Magorium αποφασίζει μία πρωία πως έφτασε η ώρα να αποχωρήσει από τη ζωή εκουσίως και με το κεφάλι ψηλά, παραδίνοντας τα ηνία της κυριολεκτικά ζωντανής επιχείρησής του στα χέρια της νεαρής Molly, η οποία τρομοκρατείται και μόνο στην ιδέα να διευθύνει, αυτό το χαώδες «ιερό», χωρίς την παρουσία του κ. Magorium. Και καθώς βρίσκεται εδώ και καιρό κοκαλωμένη σε ένα σταυροδρόμι αλήθειας και παραμυθιού, αναζητώντας απεγνωσμένα ένα νόημα στη ζωή της μέσα από την προσπάθεια να συνθέσει κάποιες ενδιαφέρουσες μελωδίες, χρειάζεται τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη δύναμη της λογικής, για να της καταδείξει πως η πεισματική άρνησή μας να ακολουθήσουμε έναν συγκεκριμένο δρόμο σχετίζεται πολλές φορές με την υπερβολική επιθυμία μας να το κάνουμε.

Ευχάριστη ταινία, που θα μπορούσε να είναι απολαυστική στις εφηβικές ηλικίες, με εξαιρετικό καστ και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, χαλαρωτική και θεαματική, με παιχνιδιάρικη διάθεση και έξυπνο χιούμορ, που βάζει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας, τόσο τη θέαση της μαγείας με τα μάτια της ψυχής και της πίστης όσο και την αποδοχή του αληθινού προορισμού, που κάποιες φορές εναντιώνεται και άλλες πάλι παραδίδεται στην επίμονη πολιορκία των παραπλανητικών παιδικών μας ονείρων.