IGNOTI NULLA CUPIDO (ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥ)

Είναι σχεδόν εξουθενωτικό να υποκρίνεσαι ότι υπάρχει κοινό για όλα αυτά, όταν η πραγματικότητα διαβεβαιώνει για το αντίθετο. Κι ούτε χώρος υπάρχει για κάτι διαφορετικό. Το σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει για ματαιοδοξία κάποιον που γνωρίζει ότι μιλάει στον αέρα. Που γράφει, έχοντας επίγνωση ότι δεν υπάρχει αναγνωστικό κοινό. Μάλιστα, ούτε καν μεταξύ των ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή του. Από την ημέρα που ξεκίνησα να ανεβάζω σ αυτό το BLOG αισθάνομαι σα να πετάω το υλικό μου σ ένα κάδο με σκουπίδια που παίρνουν φωτιά. Αλλά και η άλλη επιλογή, είναι μόνο η μη δημιουργία.. Κακά τα ψέματα. Η ανταμοιβή κάποιου που γράφει είναι να τον διαβάζουν. Κι ο κόσμος πια δε διαβάζει. Άρα λογικό είναι κάποια στιγμή να τα παρατήσεις. Δεν ξέρεις αν θα είναι σήμερα, αύριο, ή σε ένα χρόνο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι και αυτό το BLOG όπως εκατομμύρια άλλα κάποια μέρα θα έχει κολλήσει σε μια ημερομηνία παρελθόντος έτους. Να θυμίζει ότι κάποτε κάποιος ξεκίνησε να γράφει.....