Μια αύρα στην ψυχή μου, που μοιάζει με αλήθεια
ουρά της αναπνοής μου, φινάλε στα καρδιοχτύπια
λιβρέα του υπηρέτη, σκισμένη στον αγκώνα
το θάρρος μου υποκλέπτει, διακύβευμα του αγώνα
Στης σκέψης ψάχνω τα στρωσίδια ανακυκλώσιμα σκουπίδια
κι όπως γυμνά τα ξεδιαλέγω με τον καθαριστή αντιλέγω
Ο χρόνος είναι σκουπιδιάρης που μας σαρώνει σαν Βαρδάρης
και καθαρίζει τις οσμές μας από τις βρώμικές φυγές μας
Μια αύρα στην ψυχή μου, ζεστή και αυγουστιάτικη
χιονίζει στο κορμί μου, μια λάμψη χειμωνιάτικη
σκελέα του φαντάρου, του μακροκάνη σώμα
το σβήσιμο του φάρου μας έκρυψε το πτώμα
Στης σκέψης ψάχνω τα στρωσίδια, ανακυκλώσιμα σκουπίδια
κι όπως γυμνά τα ξεδιαλέγω, με τον καθαριστή αντιλέγω
Ο χρόνος είναι σκουπιδιάρης, που μας σαρώνει σαν Βαρδάρης
και καθαρίζει τις οσμές μας από τις βρώμικές φυγές μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου