Συναντά κανείς πια σχεδόν καθημερινά ανθρώπους, που έχουν εντάξει τους εαυτούς τους μέσα σ ένα πολύ προσωπικό και ασφαλές πλαίσιο, στο οποίο μοιράζονται απόψεις και θέσεις μονάχα με φορείς των ίδιων αντιλήψεων.
Έτσι, αυτό που κάποτε ονομαζόταν κοινωνία, και είχε ένα ξεκάθαρο προσδιορισμό, αποτελώντας ένα ψηφιδωτό διαφορετικών χρωμάτων, απόψεων, αντιλήψεων και τάσεων, σήμερα αρχίζει να διασπάται σε ομοειδή σύνολα ανθρώπων, που μαθαίνουν να ανέχονται και να συνυπάρχουν αποκλειστικά με ομοίους τους, φτιάχνοντας ένα εικονικό σύμπαν, μέσα στον οποίο αυτοί υπερτερούν των άλλων. Φυσικά όλα αυτά χωρίς καμιά απολύτως συνειδητοποίηση.
Πρόκειται για μια εξέλιξη που μπορεί σε ένα πρώτο επίπεδο να μοιάζει ήπια και χαριτωμένη, ωστόσο δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι απηχεί την ξεκάθαρη τάση μιας εποχής που απαιτεί να αναζητούμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος , καταβάλλοντας τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια, ενώ παράλληλα επιφέρει και ένα ξεκάθαρο πλήγμα στο πεδίο της ανεκτικότητας, που για πολλές θεωρίες αποτελεί την έννοια κλειδί για τη δημιουργία ενός κόσμου βιώσιμου για όλους.
Παράλληλα, ο καθημερινός άνθρωπος μοιάζει να εγκαταλείπει οριστικά την προσπάθεια τεκμηρίωσης της πραγματικότητας, με καθαρό μάτι και νου, και να βυθίζεται σε μια υποκειμενικότητα που μοιάζει με πνευματική τύφλωση, και που χαρακτηρίζεται από την ανάγκη του να φτιάξει μια αλήθεια στα δικά του μέτρα και να την υπηρετήσει με όλες του τις δυνάμεις, αναζητώντας συμμαχίες και στηρίγματα σε παρεμφερή πεδία ιδεών.
Έτσι, η αντικατάσταση της επιστήμης της ιστορίας από την κατά συνθήκη, αποσπασματική χρήση των κεφαλαίων της, θα αποτελέσει κάποια στιγμή ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός. Τότε που, εκτροχιάζοντας το τρένο της ιστορικής διαδρομής από τις ράγες της λογικής, θα πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες της υποβάθμισης της επιστημονικής τεκμηρίωσης έναντι των αυτοτροφοδοτούμενων εκδοχών που θα λειτουργούν πια, στο πλαίσιο ενός δικτύου, ως πηγές, που θα στοιχειοθετούν, με «μισές αλήθειες», την ανωτερότητα κάποιων έναντι άλλων.
Θεωρώ ότι κάποιοι επιστήμονες βιάστηκαν πολύ να αναγνωρίσουν το τέλος της ιστορίας στην εξάντληση της ισχύος των μεγάλων πολιτικών γεγονότων, όταν η υποβάθμιση των ίδιων των εργαλείων της επιστήμης της ιστορίας και της τεκμηρίωσης είναι αυτή που ουσιαστικά υπονομεύει και απειλεί την ίδια την ύπαρξή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου