Πίνακας: yvonne ayoub
Μέσα στα μάτια που θυμάμαι
πλέουν ακόμα καραβάκια
και στα νερά τους κολυμπάνε
χλωμά αδύνατα παιδάκια
Σα βρέχει ονειροπολούνε
τις παραισθήσεις απ’ το γκέτο
τους άλλους να λοξοκοιτούνε
όταν πατούσανε στο κέντρο
Με τα παπούτσια λασπωμένα
και ιδρωμένα τα μαλλιά
και τους θαμώνες να τους λένε
πριν κατεβάσουν την αυλαία
πως “θά’σαι φίλε απ’την Πυλαία
ή απ’ την Καλαμαριά”
Μέσα στα μάτια που θυμάμαι
ο κόσμος είχε δύο όψεις
στη μία στρώνανε να φάνε
στην άλλη στέρηση και διώξεις
Πέρασε στα γονίδιά μου
η λασπουριά και η πλημμύρα
απ’ τη γενιά σου στη δικιά μου
του πρώτου πρόσφυγα η μοίρα
Με τα παπούτσια λασπωμένα
και ιδρωμένα τα μαλλιά
και τους θαμώνες να τους λένε
πριν κατεβάσουν την αυλαία
πως “θά’σαι φίλε απ’την Πυλαία
ή απ’ την Καλαμαριά”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου