Η επινόηση της πραγματικότητας (Βαγγέλης Ραπτόπουλος)

«Zούμε σε ένα πελώριο μυθιστόρημα. Καθήκον του συγγραφέα είναι να επινοήσει την πραγματικότητα».

J. G. Ballard

Ένας παρʼ ολίγον βιασμός, ένα περίστροφο, μια ιστορία εκδίκησης κι ένας θάνατος. Ένας συγγραφέας που εμπνέεται το πιο φιλόδοξο έργο του πριν εγκαταλείψει αηδιασμένος το «Νεοελληνιστάν». Και μαζί το πορτρέτο μιας οικογένειας, που αποδεικνύει ότι ταξικά η χώρα παραμένει μία ρώσικη σαλάτα...

Από τα πιο φιλόδοξα μυθιστορήματα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, Η επινόηση της πραγματικότητας ― μια τοιχογραφία της Ελλάδας στο κατώφλι του 21ου αιώνα ―, επτά χρόνια μετά την πρώτη της δημοσίευση, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος σε ανανεωμένη έκδοση, εμπλουτισμένη με ένα Επίμετρο του Αλέξη Ζήρα.

Μυθιστόρημα που συνδυάζει την αστυνομική πλοκή με την κοινωνικοπολιτική σάτιρα και τον στοχασμό με την ερωτική λογοτεχνία, Η επινόηση της πραγματικότητας, όπως σημείωσε η Μάρη Θεοδοσοπούλου στην κριτική της, «συνιστά απόδειξη πως ο Ραπτόπουλος τωόντι αποτελεί εξαιρετική στα καθʼ ημάς περίπτωση αφηγητή: μόνο ένας γνήσιος “παραμυθατζής” μπορεί νʼ απλώνεται σε 700 σελίδες διατηρώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη»

ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, 8.8.2004.


Στις σελίδες της Επινόησης της πραγματικότητας, εφοπλιστές και καναλάρχες διασταυρώνονται με φωτομοντέλα και γυμναστές, μπράβοι νυχτερινών κέντρων και δημοσιογράφοι δίνουν τη σκυτάλη σε αργόσχολες μεγαλοαστές και μικροαστές νοικοκυρές.

«Η ελληνική πραγματικότητα είναι πλήρως αναγνωρίσιμη», σημειώνει στο Επίμετρό του ο Αλέξης Ζήρας. «Πρώτʼ απʼ όλα, η αγριότητα του ελληνικού εκσυγχρονισμού, στο βάθος η αποφορά της ανδρεοπαπανδρεϊκής βαρβατίλας, και βαθύτερα η ψευδόμορφη ανακατανομή των “τζακιών”, η ανισόρροπη άνοδος του χοντροκομμένου αθηναϊκού lifestyle και η ταχύτατη κυριαρχία του κόσμου των έντυπων και των ηλεκτρονικών media. Ενός κόσμου, ωστόσο, σκοτεινού και νοσηρού που η ελληνική (όπως και η παγκόσμια) εκδοχή του βασίζονται ακριβώς στο ψεύτισμα, στο κρύψιμο, στην εκ προθέσεως αλλοίωση κάθε ρεαλιστικής αναπαραστατικής διαδικασίας, έτσι ώστε το λαμπερό παραμύθι να επιβραβεύει την ευπιστία μας. Κι όμως H Επινόηση εκεί ριζώνει. Είναι ένα έπος της ψευδούς συνείδησης...»

Το έργο του εξωφύλλου ανήκει στον Μιχάλη Κατζουράκη και προέρχεται από έντυπο του 1960 για τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (ΕΟΤ). Σχεδιασμός εξωφύλλου: Φώτης Πεχλιβανίδης.

«Ένα από τα πιο συζητημένα πρόσωπα της πεζογραφικής γενιάς του ʼ80, ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος, ήταν από τους πρώτους που άφησαν πίσω τους τον ασφυκτικό χώρο της πολιτικής και της Ιστορίας, για να ανοιχτούν στον ζοφερό κόσμο της ιδιωτικής ζωής και της καθημερινότητας. Οι μαύρες παρωδίες του όχι μόνο έβαλαν σʼ έναν νέο δρόμο την πεζογραφία της εποχής, αλλά και συχνά τροφοδότησαν την θεματογραφία και την στάση των επομένων».

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ/ Επτά, 7.3.2006


«Ουσιαστικά στάθηκε ο μπροστάρης της επόμενης ομάδας συγγραφέων, κατά μία δεκαετία νεοτέρων, που μόλις έσκαζαν μύτη. Με πρότυπο τα αμερικανικά αναγνώσματα, ζήτησε να γράψει βιβλία αντιπροσωπευτικά της εποχής μας και μεταμοντέρνας σύλληψης. Για την εναργέστερη, μάλιστα, αποτύπωση της εκσυγχρονιστικής μετάλλαξης που υφίσταται η νεοελληνική κοινωνία μετήλθε πλείστους όσους τρόπους, από αφηγήσεις αλληγορικών διαστάσεων και χλευαστικής διάθεσης ως πορνογραφικές περιγραφές».

Μάρη Θεοδοσοπούλου, ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, 8.8.2004


«Η διαδρομή του αντικαθρεφτίζει την εξέλιξη της κοινωνίας μας. Στα πρώτα του βιβλία ενυπάρχoυν η γενιά του Πολυτεχνείου και οι συλλογικές αμφισβητήσεις. Στα επόμενα, κυριαρχούν ο ατομικισμός της δεκαετίας του ʼ90, τα κινηματογραφικά πρότυπα και το θρίλερ. Με τα τελευταία, επανέρχεται στο συλλογικό γίγνεσθαι, με επίκεντρο τους φίλους και την οικογένεια. Πορεία δυναμική, γεμάτη εντάσεις και καταθέσεις ψυχής από έναν συγγραφέα που, όσο γράφει, αλλάζει και ο ίδιος».

ΕΞΠΡΕΣ, 11.11.2007


Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959) εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο στα είκοσί του. Έχει δημοσιεύσει δεκαέξι μυθιστορήματα και νουβέλες (Διόδια, Τα τζιτζίκια, Ο εργένης, Λούλα, Φίλοι, Η Μεγάλη Άμμος κ.ά.), τρεις συλλογές με άρθρα και συνεντεύξεις (Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;, Η δική μου Αμερική, Λίγη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας) και μία με μεταφρασμένα αποσπάσματα από αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Τα τζιτζίκια εκδόθηκαν στα αγγλικά, Η απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας στα ιταλικά. Ο εργένης μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, τα Διόδια στην τηλεόραση. Διηγήματα από τα Κομματάκια και τις Έμμονες ιδέες διασκευάστηκαν σε τηλεταινίες και μεταφράστηκαν σε πέντε γλώσσες.

http://vangelisraptopoulos.wordpress.com

εκδ.Κέδρος