Ένα μόλις χρόνο μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, το καλοκαίρι του 2004, στη Βαγδάτη, ο Αμερικανικός στρατός αντιμετωπίζει τεράστιες απώλειες που οφείλονται κυρίως σε αυτοσχέδιες βόμβες.
Όταν ο επικεφαλής μιας ομάδας πυροτεχνουργών σκοτώνεται σε μια συνηθισμένη αποστολή στο κέντρο της πόλης, τη θέση του αναλαμβάνει ο Γουίλιαμ Τζέιμς, ο οποίος δείχνει μια ανεξήγητη απόλαυση για τη δουλειά του. Έχουν πια στη διάθεσή τους 38 ημέρες για να καθαρίσουν την ευρύτερη περιοχή από κάθε εκρηκτικό μηχανισμό.
Η Κάθριν Μπιγκελόου, γίνεται η πρώτη γυναίκα που κατακτά το Oscar σκηνοθεσίας, εκθέτοντας με απαράμιλλη πληθωρικότητα ένα τυραννισμένο ταξίδι αυτογνωσίας, μιας ομάδας μισθοφόρων στον πόλεμο του Ιράκ, όπου ο θάνατος ελλοχεύει παντού, παρακολουθώντας με τη μηχανή στο χέρι και σε συνεχή εγρήγορση, κοντινά, μακρινά, έως και zoom in και zoom out πλάνα, τη ρευστή ψυχολογία τους, όπως αυτή διαμορφώνεται σ ένα σκηνικό άγριο, αφιλόξενο και εξαιρετικά δυσοίωνο. Καλύπτοντας ακόμα και τον ίδιο το φόβο του θανάτου, η αδρεναλίνη που παράγεται κατά την διάρκεια των αποστολών απενεργοποίησης εκρηκτικών μηχανισμών, αναμετριέται με την τερατώδη φαντασία των αντιστασιακών ιρακινών, που εξαντλούν, κάθε πιθανή δυνατότητα ανάσχεσης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του κατακτητή, μετατρέποντας τους σπαρακτικούς ορισμένες φορές διάλογους των ηρώων σε ένα λεκτικό παιχνίδι που σε σαγηνεύει με την δύναμη της ειλικρίνειάς του.
Καταφέρνοντας να σε κερδίσει από τα πρώτα κιόλας πλάνα, η ταινία προβάλλει τη δραματική ιστορία μιας ομάδας κρούσης που αντικατοπτρίζει ταυτόχρονα το δράμα των ιρακινών σε εθνικό και ατομικό επίπεδο, αλλά και το προσωπικό αδιέξοδο των εισβολέων.
Μια λιτή και απέριττα όμορφη αντιπολεμική ιστορία, από μια οπτική γωνία, που δε συνηθίσαμε να βλέπουμε τον πόλεμο στο Ιράκ, γεμάτη σκληρότητα και ανθρωπιά, αδρεναλίνη και ευαισθησία.
Οι εικόνες της Μπιγκελόου ακροβατούν ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και τον αφαιρετικό λυρισμό του ερημικού τοπίου, δημιουργώντας μια αμεσότητα που συγκλονίζει τον θεατή.
Όταν ο επικεφαλής μιας ομάδας πυροτεχνουργών σκοτώνεται σε μια συνηθισμένη αποστολή στο κέντρο της πόλης, τη θέση του αναλαμβάνει ο Γουίλιαμ Τζέιμς, ο οποίος δείχνει μια ανεξήγητη απόλαυση για τη δουλειά του. Έχουν πια στη διάθεσή τους 38 ημέρες για να καθαρίσουν την ευρύτερη περιοχή από κάθε εκρηκτικό μηχανισμό.
Η Κάθριν Μπιγκελόου, γίνεται η πρώτη γυναίκα που κατακτά το Oscar σκηνοθεσίας, εκθέτοντας με απαράμιλλη πληθωρικότητα ένα τυραννισμένο ταξίδι αυτογνωσίας, μιας ομάδας μισθοφόρων στον πόλεμο του Ιράκ, όπου ο θάνατος ελλοχεύει παντού, παρακολουθώντας με τη μηχανή στο χέρι και σε συνεχή εγρήγορση, κοντινά, μακρινά, έως και zoom in και zoom out πλάνα, τη ρευστή ψυχολογία τους, όπως αυτή διαμορφώνεται σ ένα σκηνικό άγριο, αφιλόξενο και εξαιρετικά δυσοίωνο. Καλύπτοντας ακόμα και τον ίδιο το φόβο του θανάτου, η αδρεναλίνη που παράγεται κατά την διάρκεια των αποστολών απενεργοποίησης εκρηκτικών μηχανισμών, αναμετριέται με την τερατώδη φαντασία των αντιστασιακών ιρακινών, που εξαντλούν, κάθε πιθανή δυνατότητα ανάσχεσης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του κατακτητή, μετατρέποντας τους σπαρακτικούς ορισμένες φορές διάλογους των ηρώων σε ένα λεκτικό παιχνίδι που σε σαγηνεύει με την δύναμη της ειλικρίνειάς του.
Καταφέρνοντας να σε κερδίσει από τα πρώτα κιόλας πλάνα, η ταινία προβάλλει τη δραματική ιστορία μιας ομάδας κρούσης που αντικατοπτρίζει ταυτόχρονα το δράμα των ιρακινών σε εθνικό και ατομικό επίπεδο, αλλά και το προσωπικό αδιέξοδο των εισβολέων.
Μια λιτή και απέριττα όμορφη αντιπολεμική ιστορία, από μια οπτική γωνία, που δε συνηθίσαμε να βλέπουμε τον πόλεμο στο Ιράκ, γεμάτη σκληρότητα και ανθρωπιά, αδρεναλίνη και ευαισθησία.
Οι εικόνες της Μπιγκελόου ακροβατούν ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό και τον αφαιρετικό λυρισμό του ερημικού τοπίου, δημιουργώντας μια αμεσότητα που συγκλονίζει τον θεατή.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: 8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου