Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, σ ένα προάστιο της Philadelphia και παρακολουθούμε την τραγική ιστορία ενός 14χρονου κοριτσιού που πέφτει θύμα δολοφονίας.
Πρόκειται για τη Sousie Salmon (Saoirse Roan) η οποία, δια χειρός Πήτερ Τζάκσον, αποκτά το θλιβερό προνόμιο να μας αφηγηθεί την ιστορία της, ούσα εγκλωβισμένη σε έναν ενδιάμεσο, μαγευτικό κόσμο, που κρύβει τους δικούς του κινδύνους.
Βλέποντας την ιστορία της Susie όπως την αφηγείται η ίδια από αυτό το μέρος που μοιάζει με τον παράδεισο των γραφών, κατανοούμε την δίψα της για εκδίκηση, που όμως έρχεται σε ευθεία αντιπαράθεση με την προσπάθεια των δικών της ανθρώπων να γιατρέψουν τις πληγές τους.
Το δίλημμα που καλείται να αντιμετωπίσει είναι κάθετο, απόλυτο και δεσμευτικό.
Την πιέζει από τη μια μεριά να αναζητήσει την πολυπόθητη δικαίωση και από την άλλη να σεβαστεί την ανάγκη των δικών της να ανακουφιστούν από τα τραύματα που τους άφησε η απώλειά της.
Ο Πήτερ Τζάκσον είναι ένας σκηνοθέτης με τεράστιες τεχνικές δυνατότητες και μια επάρκεια που τον βοηθάει να κινείται με άνεση από τις ιστορίες κλειστού χώρου στις πιο μεγαλεπήβολες και το αντίστροφο.
Σ αυτό το φιλμ, ο Τζάκσον, ασχολείται με ένα οικογενειακό δράμα, το οποίο διαπνέεται από μεταφυσικά στοιχεία και πειραματίζεται με την έμπνευσή του για να στήσει την ιστορία του με ένα στυλιζάρισμα αντάξιο των πλατιών διαστάσεων μέσα στο οποίο περικλείεται η ιστορία, που πατάει σε δύο κόσμους, τον πραγματικό και τον ιδεατό.
Η παρηγοριά που αναζητάει από τη μεταφυσική ο άνθρωπος που έχει δοκιμάσει τη γεύση μιας επώδυνης απώλειας, συναντιέται κάπου στο ενδιάμεσο κάθε πιθανής πραγματικότητας με τη δύναμη της αδράνειας που παρασύρει μια ψυχή που δεν μπορεί να ξεχάσει τον φυσικό κόσμο, στην πρότερη πορεία της.
Χρησιμοποιώντας αρκετές από τις αναγνωρισμένες αρετές του, μεταξύ των οποίων πληθώρα λήψεων, εξαιρετική φωτογραφία και αξιοποίηση των δυνατοτήτων της κάμερας με μοναδικό τρόπο, ο επιφανής Νεοζηλανδός σκηνοθέτης, ξέρει να κάνει τις εικόνες του ελκυστικές και μας δίνει μια δυσάρεστη ιστορία, μέσα από μια συμπαθητική ταινία που σημαδεύεται από ένα φινάλε απροσδόκητα διχαστικό για το κοινό. Το τελικό αποτέλεσμα αφήνει μια γλυκιά γεύση, αλλά όχι και την πολυπόθητη αίσθηση της ικανοποίησης των ερωτημάτων που θέτει σε τέτοιες περιπτώσεις ο σκεπτόμενος θεατής.
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ: 7/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου