Ακούγεται συχνά το τελευταίο διάστημα ότι με το σχέδιο "Καλλικράτης" που προωθεί η κυβέρνηση πρόκειται να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ουσιαστικά πρόκειται για άλλη μια υπερβολή, καθώς μαζί με τις συγχωνεύσεις που θα γίνουν θα δρομολογηθεί κι ένας σχεδιασμός μετατάξεων αρκετών υπαλλήλων σε συγγενικές υπηρεσίες. Ωστόσο, μπροστά σ ένα τέτοιο ενδεχόμενο επικαιροποιείται και πάλι το ερώτημα του αν τελικά εξυπηρετεί το κοινωνικό συμφέρον η “πάση θυσία” διατήρηση ορισμένων θέσεων εργασίας. Η Αριστερά απαντάει καταφατικά. Ναι όλοι οι πολίτες δικαιούνται σταθερή και μόνιμη εργασία, λέει και μετά βάζει τελεία.
Δεν εξηγεί ούτε που θα βρεθούν τα χρήματα, ούτε και αν είναι κοινωνικά δίκαιο να εργάζονται κάποιοι πολίτες για να πληρώνουν κάποιους άλλους για να κάθονται.
Η κεντροδεξιά από την πλευρά της απαντάει αρνητικά, αλλά δεν απολογείται για το γεγονός ότι αυτή και μόνο ευθύνεται για τη γιγάντωση αυτού του φαινομένου.
Το βέβαιο είναι ότι όλοι τους λίγο ως πολύ γνωρίζουν το τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες, εκεί όπου για κάθε έναν καταρτισμένο υπάλληλο που μοχθεί, αντιστοιχούν τέσσερις με πέντε αστοιχείωτοι συνάδελφοί του που ζουν παρασιτικά.
Είναι μια σκληρή πραγματικότητα αυτή, που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με δραστικό τρόπο, ειδάλλως θα τροφοδοτούμε διαρκώς τον φαύλο κύκλο της στασιμότητας.
Η χώρα έχει ανάγκη από πραγματικές θέσεις εργασίας, τέτοιες που να καλύπτουν αληθινές ανάγκες οδηγώντας στην αύξηση της παραγωγής και της ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Διατηρώντας, για δήθεν κοινωνικούς λόγους εικονικές θέσεις εργασίας, οι οποίες όμως πληρώνονται με αληθινό χρήμα, θα συνεχίζαμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Κάτι που κόμματα και πολίτες μάθαμε να κάνουμε πειστικά όλα αυτά τα χρόνια.
Άλλωστε, αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η Ελλάδα σήμερα είναι μια ουσιαστική απογραφή των δυνατοτήτων της, που αμφιβάλλω όμως αν γίνει ποτέ. Να γνωρίζει ο Έλληνας φορολογούμενος πόσους υπαλλήλους απασχολεί το κράτος, για τι είδους εργασία, και με πιο τρόπο κατέλαβαν όλοι αυτοί τις θέσεις τους.
Επίσης, θεωρώ πως έφτασε η ώρα της εξατομίκευσης των περιπτώσεων, στην οποία απέτυχε να προχωρήσει η κυβέρνηση ελέω χρηματοπιστωτικής καταιγίδας, με αποτέλεσμα να πάρει μια σκούπα και να σαρώσει ότι έβρισκε μπροστά της.
Στο δημόσιο, αυτή την ώρα που μιλάμε υπάρχουν χιλιάδες έμμισθοι υπάλληλοι, που θεωρούν αγγαρεία ακόμα και το να παρευρίσκονται στο χώρο εργασίας τους. Πολλοί δε από αυτούς πληρώνονται χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα, ενώ χρησιμοποιούν τον άπειρο ελεύθερο χρόνο τους κάποιες φορές για να αναπτύξουν την δική τους επιχείρηση.
Οι συνεπείς δημόσιοι υπάλληλοι μέχρι σήμερα υπέφεραν αγόγγυστα τέτοιους συναδέλφους τους. Σήμερα όμως τους καταλογίζουν ευθέως την ποιοτική υποβάθμιση της ζωής τους μέσα από τις περικοπές επιδομάτων και μισθών, απαιτώντας παράλληλα οριστικό και αμετάκλητο σφράγισμα παραθύρων και πλάγιων διόδων προς τον δημόσιο τομέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου