Τα παραμύθια και τα σημάδια της ζωής

Πίνακας: Abel Padilla

Είναι άξιο απορίας κι από τα μεγάλα μυστήρια της ζωής πόση πειθώ μπορεί να κρύβει μέσα της μια φωνή που υπερβαίνει το σούσουρο του πλήθους. Μια βραχνή βροντή, που ακούγεται απ την καρδιά του όχλου σαν τον θόρυβο μιας αστραπιαίας κατολίσθησης που προλαβαίνει να θάψει ένα χωριό μέσα σε τόνους βράχων και λάσπης λίγες στιγμές πριν απ το πρώτο ξύπνημα.

Αποχαυνωμένα αγριοπούλια, αδέσποτα αγριοκάτσικα και μαύρες σαύρες της πόλης τρυπώνουν στις φωλιές τους την ώρα που ένα τελάρο με πατικωμένα μαύρα κεράσια σκάει με πάταγο πάνω σ ένα κέδρινο πάγκο γεμάτο πολυκαιρισμένη πραμάτεια.

Ο πραματευτής ανοίγει το στόμα του και εκτοξεύει λόγια ανάκατα με ξεραμένα σάλια. Η χροιά της φωνής του διαπνέεται από ασεβή αποφασιστικότητα.

-Είμαι από τις επτά το πρωί στο δρόμο. Πολλοί από εσάς δεν γνωρίζουν τι θα πει να σηκώνεσαι από τις έξι τα χαράματα και να εργάζεσαι έως τις οκτώ το βράδυ.
Παραδέχομαι ότι ο ίδιος κρατώ το βούρδουλα που με μαστιγώνει αλλά συνήθισα σ αυτή τη ζωή και δε θέλω να γνωρίσω κάποια άλλη.

Εκείνος ο άνθρωπος, λέει δείχνοντας το γέροντα του δάσους, μας απειλεί ότι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή. Κι εγώ σας λέω ότι αυτό το ταξίδι θα σημάνει την έξοδο της πόλης από την ακινησία. Δηλαδή τη θανατική της καταδίκη. Σας εκλιπαρώ να εμποδιστεί, καταλήγει σα να στερεύει απότομα από σκέψεις.

Σ αυτές τις περιπτώσεις, η ροή του λόγου υπερφαλαγγίζει τη ρητορική ανεπάρκεια, όπως συμβαίνει κάποιες φορές το χρώμα ενός πίνακα να απαξιώνει το θέμα.

Ο γέροντας παίρνει σχεδόν αστραπιαία το λόγο για να προλάβει τη μεταμόρφωση του ατομικού νου σε ψηφίδα μιας αστόχαστης κι ασυνείδητης μάζας.

-Ιωσήφ, σε γνωρίζω από μικρό παιδί και αναγνωρίζω τη συγκινητική προσπάθεια που καταβάλλεις για να κατακτήσεις το πέρασμα σ ένα άλλο κοινωνικό στάτους. Όμως, θα σου πω ένα μονάχα πράγμα: Σε πιο νεαρές ηλικίες, όταν η ζωή δε σου δίνει αυτό που αποζητάς ίσως και να θέλει να προσπαθήσεις ακόμα περισσότερο. Δυσκολεύοντάς σου, όμως τα πράγματα σε πιο μεγάλες ηλικίες, μάλλον προσπαθεί να σου πει κάτι.


Λίγες στιγμές αφού αποσώσει ο γέροντας την κουβέντα του, από τις αντικρινές κατοικίες οι νοικοκυρές κλείνουν βιαστικά τα παραθυρόφυλλά τους, την ώρα που οι άνδρες αναζητούν στο βλέμμα του διπλανού τους το θάρρος που χρειάζονται για να εκφράσουν το θυμό τους.