Οι μεγάλες και απρόβλεπτες οικολογικές καταστροφές φέρνουν στο φως της επικαιρότητας τόσο την ανετοιμότητα των κυβερνήσεων απέναντι στα στοιχεία της φύσης όσο και την αδυναμία των συστημάτων να επιβληθούν στους διαχειριστές των πλουτοπαραγωγικών πηγών.Από το Τσέρνομπιλ έως και την πρόσφατη οικολογική τραγωδία στον Κόλπο του Μεξικού η απροθυμία των αρχών να ασχοληθούν συστηματικά με την εφαρμογή μιας προληπτικής πολιτικής για την αποτροπή ενδεχόμενων κρίσεων είναι παροιμιώδης και συναντάει την ανεπάρκεια των μηχανισμών που καλούνται να αντιμετωπίσουν το απευκταίο, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα ανευθυνότητας που υποβαθμίζει περαιτέρω τη δραματική κατάσταση του περιβάλλοντος.
Στις ΗΠΑ, το χλιαρό μέχρι εχθές αίτημα για μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση στα ζητήματα που αφορούν την οικονομική ζωή, μέσα από τη θεσμοθέτηση κανόνων και αρχών που θα βάζουν ένα φράγμα στην ασυδοσία των αγορών, παίρνει νέες διαστάσεις και κλιμακώνεται, περνώντας και στον νευραλγικό τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος.
Στην πραγματικότητα και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα είναι κοινό: Η πλήρης και ανεμπόδιστη ελευθερία αυτορύθμισης των αγορών.
Οι νόμοι των ΗΠΑ δίνουν στις εταιρείες απεριόριστη ελευθερία δράσης και εκείνες αναλαμβάνουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που μπορεί να ενεσκήψουν από την δραστηριοποίησή τους σ έναν συγκεκριμένο τομέα.
Έτσι έγινε και στη μεγάλη οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού, για να φανερωθεί όμως η αδυναμία και η έλλειψη προετοιμασίας της ΒP στη διαχείριση της πετρελαιοκηλίδας.
Κι αυτή η εξέλιξη είναι φυσιολογική αν συλλογιστεί κανείς ότι ενεργειακοί κολοσσοί αυτού του διαμετρήματος κάθε άλλο παρά τοποθετούν το κοινωνικό συμφέρον στη θέση που του αρμόζει.
Στην πραγματικότητα και στις δύο περιπτώσεις το πρόβλημα είναι κοινό: Η πλήρης και ανεμπόδιστη ελευθερία αυτορύθμισης των αγορών.
Οι νόμοι των ΗΠΑ δίνουν στις εταιρείες απεριόριστη ελευθερία δράσης και εκείνες αναλαμβάνουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που μπορεί να ενεσκήψουν από την δραστηριοποίησή τους σ έναν συγκεκριμένο τομέα.
Έτσι έγινε και στη μεγάλη οικολογική καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού, για να φανερωθεί όμως η αδυναμία και η έλλειψη προετοιμασίας της ΒP στη διαχείριση της πετρελαιοκηλίδας.
Κι αυτή η εξέλιξη είναι φυσιολογική αν συλλογιστεί κανείς ότι ενεργειακοί κολοσσοί αυτού του διαμετρήματος κάθε άλλο παρά τοποθετούν το κοινωνικό συμφέρον στη θέση που του αρμόζει.
Ο στόχος τους είναι μόνο το κέρδος, γι αυτό και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν κανένα κράτος στην αποφασιστικότητα και την αυταπάρνηση που μπορεί να επιδείξει ένας οργανωμένος και σοβαρός κρατικός μηχανισμός στην προσπάθεια αντιμετώπισης και περιορισμού τέτοιων καταστροφών.
Η εταιρική ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις φαντάζει μόνο ως σύντομο ανέκδοτο και η απαίτηση της εποχής να ανακτήσει η πολιτική τον έλεγχο από την οικονομία διατρανώνεται κάθε φορά που οι αγορές αποδεικνύουν τον ανυπέρβλητο κυνισμό τους. Τελικά, τόσο στον Κόλπο του Μεξικού όσο φαντάζομαι και οπουδήποτε αλλού δραστηριοποιούνται, επιχειρήσεις εξόρυξης πετρελαίου, κανένας ενεργειακός κολοσσός δεν θα ξόδευε σεβαστά ποσά για προληπτικές κινήσεις που θα προστάτευαν το περιβάλλον από ενδεχόμενες καταστροφές. Κι αυτό γιατί εκ φύσεως αυτές οι εταιρείες είναι εχθροί του περιβάλλοντος και υπέρμαχοι της ανθρώπινης απληστίας και της υπερεκμετάλλευσης του πλανήτη που συμβάλλει με καθοριστικό τρόπο στην εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής. Όλα τα μεταφράζουν σε χαμένο χρήμα, όπως και τις ανεπιτυχείς προσπάθειες που κατέβαλαν το προηγούμενο διάστημα για να μην εξαπλωθεί η κηλίδα κατά μήκος της ακτογραμμής των ΗΠΑ. Το συμφέρον τους έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το κοινωνικό συμφέρον , κάτι που αποδεικνύεται κάθε φορά που καλούνται να κάνουν κάτι πέρα από το να κερδίζουν χρήματα. Τότε που λειτουργούν με τη ραθυμία και τη νωθρότητα που εμφανίζεται μόνο στις τάξεις ενός παρηκμασμένου και υπερβολικού κρατισμού.
Η εταιρική ευθύνη σε τέτοιες περιπτώσεις φαντάζει μόνο ως σύντομο ανέκδοτο και η απαίτηση της εποχής να ανακτήσει η πολιτική τον έλεγχο από την οικονομία διατρανώνεται κάθε φορά που οι αγορές αποδεικνύουν τον ανυπέρβλητο κυνισμό τους. Τελικά, τόσο στον Κόλπο του Μεξικού όσο φαντάζομαι και οπουδήποτε αλλού δραστηριοποιούνται, επιχειρήσεις εξόρυξης πετρελαίου, κανένας ενεργειακός κολοσσός δεν θα ξόδευε σεβαστά ποσά για προληπτικές κινήσεις που θα προστάτευαν το περιβάλλον από ενδεχόμενες καταστροφές. Κι αυτό γιατί εκ φύσεως αυτές οι εταιρείες είναι εχθροί του περιβάλλοντος και υπέρμαχοι της ανθρώπινης απληστίας και της υπερεκμετάλλευσης του πλανήτη που συμβάλλει με καθοριστικό τρόπο στην εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής. Όλα τα μεταφράζουν σε χαμένο χρήμα, όπως και τις ανεπιτυχείς προσπάθειες που κατέβαλαν το προηγούμενο διάστημα για να μην εξαπλωθεί η κηλίδα κατά μήκος της ακτογραμμής των ΗΠΑ. Το συμφέρον τους έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το κοινωνικό συμφέρον , κάτι που αποδεικνύεται κάθε φορά που καλούνται να κάνουν κάτι πέρα από το να κερδίζουν χρήματα. Τότε που λειτουργούν με τη ραθυμία και τη νωθρότητα που εμφανίζεται μόνο στις τάξεις ενός παρηκμασμένου και υπερβολικού κρατισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου