Ο ΜΑΝΔΥΑΣ

Στο τούνελ της αλληγορίας
σε αγκαλιάζει ένας μανδύας
από τους μύθους ξεβρασμένος
μιας βελουδένιας λογικής
στα χνώτα μίας νύχτας κρύας
η λάμψη μιας στιχομυθίας
είναι ο καιρός καβουρδισμένος
και ο μανδύας κουρελής

Αντήλιο βάζει ο Αιγέας
και τον τυφλώνει ο χρησμός
«πατέρα, ήμουν ο Θησέας
πριν με τρελάνει ο χρυσός»

Λυμένη η άκρη της πλεξούδας
όσα δε χάρισες, σταθμός
Χριστός, Πατέρα και Ιούδας
είναι ο Μανδύας ο διπλός

Η σόμπα στάζει απόψε μέλι
από του κάρβουνου τα σκέλη
πυγολαμπίδες φτιάχνει η ζέστη
κι ενός μανδύα τη σκιά
της οικογένειας τα μέλη
βράζουν στην χύτρα το κουνέλι
τσουγκρίζουν, λεν, Χριστός Ανέστη
και χάδια αλλάζουν χημικά

Αντήλιο βάζει ο Αιγέας
και τον τυφλώνει ο χρησμός
«πατέρα, ήμουν ο Θησέας
πριν με τρελάνει ο χρυσός»

Λυμένη η άκρη της πλεξούδας
όσα δε χάρισες, σταθμός
Χριστός, Πατέρα και Ιούδας
είναι ο Μανδύας ο διπλός