ΤΟ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟ

Τον καημό σου τον γνωρίζω
όπως η σφαίρα τη θαλάμη
γι’ αυτό ακόμα σε ζορίζω
να μη σου πάει η ζωή χαράμι

Έχεις περάσει τρικυμίες
μα την ελπίδα σου δε χάνεις
δεν πιάνεις εύκολα φιλίες
είσαι και πλοίο και λιμάνι

Σ΄αγάπησα γιατί έχεις καρδιά
που σαν ζητιάνα αδίκως περιφέρεται
σ’ αυτόν τον αφιλόξενο ντουνιά
που δίχως μοναξιά δεν υποφέρεται
Αγάπα με μονάχα γι’ αλλαγή
να διώξω απ’ την ψυχή μου το παράπονο
γιατί βαστάει χρόνια αυτή η βροχή
και έχει πια τρυπήσει και τ’ αδιάβροχο

Μία ζωή σε τριγυρίζουν
κάτι αγόρια λυπημένα
που μία χάνουν μια κερδίζουν
και λεν τον πόνο τους σε σένα

Γιατί σε βρήκαν χρεωμένη
με τις αλήθειες των μεγάλων
και με βαλίτσες φορτωμένη
γεμάτες έρωτες των άλλων

Σ΄αγάπησα γιατί έχεις καρδιά
που σαν ζητιάνα αδίκως περιφέρεται
σ’ αυτόν τον αφιλόξενο ντουνιά
που δίχως μοναξιά δεν υποφέρεται