ΚΑΚΟΤΕΧΝΙΕΣ

Είσαι ο μύθος που δεν κατάφερες να χτίσεις
σκορπισμένος στις συνάφειες και την εξωστρέφεια
η βιοπάλη με τα βαμμένα χείλη στην λιγδιασμένη όχθη του Ασωπού
και το νεροπότηρο με τις στεντόρειες δαχτυλιές των φοβιστών

Είσαι όσα δεν κατάφερες να κρατήσεις γι αργότερα
η βιασύνη σου να απλώσεις ένα ίχνος ανολοκλήρωτο
και να μιλήσεις για όσα δεν έμαθες, με στόμφο διορατικό
αλλά και η φωνή που γευματίζει με μυρμήγκια στο πηγάδι

Είσαι όσα δεν έκρυψες,
γι αυτό και τόσο ευδιάκριτος στην πλήξη
φανερωμένος ολωσδιόλου από άκρη σε άκρη
στη βιτρίνα ενός μεγεθυντικού μαυροπίνακα, που μεταμορφώνει
τις σκιερές αμμούδες των ματιών σε μικρά ξύλινα κουκλόσπιτα, με ασβεστωμένες καμινάδες

Μα, πάνω απ όλα, είσαι η σεπτή κοιλάδα των ελαττωμάτων σου
οι αιχμηρές δυσαρμονίες σου, οι αχώνευτες τροφές και σκέψεις
και οι εσκεμμένες κακοτεχνίες, του αφηρημένου δημιουργού σου,
φύρες θεϊκής ονειροπόλησης
που έμειναν έτσι για χρόνια, εκτεθειμένες
σε μια υδρόγειο αίθουσα αναμνήσεων και επισκευών των κέρινων ψυχών
στα ακάρπιστα χώματα των ανέσπερων κέγχρων.