ΖΕΛΑΤΙΝΑ

Πόσα έμαθα να λέω με σιωπή
πόσα έκρυψα βαθιά στη φλυαρία
είναι οι λέξεις που δεν είπαμε βροχή
κι όσα λέμε αβίαστα είναι ξηρασία

η ζωή φέρνει αγγέλους να ξεχνούν
και στις άκρες των φραγμάτων να ρεμβάζουν
τα αλφαβητάρια αντίσταση γεννούν
τα αριθμητήρια επαναστάσεις φράζουν

είναι οι σκέψεις μια βιτρίνα που κρατά
τα εμπορεύματά της μες στη ζελατίνα
μα η σιωπή είναι των λέξεων η μαγιά
που διαστέλλει της ουσίας τον πυρήνα

βλέπω ανθρώπους να μιλάνε μοναχοί
σα να βρήκαν κάποιον να τους καταλάβει
και τους απαντούν οι άλλοι τους εαυτοί
οι εκ του μη έχοντος, έχοντας λάβει

όλοι ψάχνουν μια ευκαιρία να σβηστούν
απ τις γνώμες των ανθρώπων για εκείνους
σε μια διάσταση ενδιάμεση να βρουν
τα πρωτότυπα που γέννησαν τους μίμους